موچی؛ شیرینی مرگبار ژاپنی

البته خفگی وقتی اتفاق می افتد که موچی را سریع، به مقدار زیاد و بدون جویدن صحیح بخورید پس خوردن آن برای کسانی که در جویدن یا بلع مشکل دارند اصلا توصیه نمی شود. 

تاریخچه موچی 

گفته می‌شود نخستین بار چینی‌ها برای اینکه بتوانند از گوشت تازه ماهی استفاده کنند، آن را دور برنج تخمیر شده می‌پیچیدند و هنگام صرف کردن، تنها از گوشت تغذیه می‌کردند. این غذا سپس در ژاپن نیز مطرح شد و آن‌ها با تغییر طرز تهیه آن، امضای خود را تا ابد روی سوشی‌ها گذاشتند. تاریخچه موچی نیز شباهت زیادی به سوشی دارد. موچی نخستین بار در چین باستان تهیه شد اما ژاپنی‌ها با تغییر دادن روش تهیه و طبخ آن کاری کردند که امروزه هنگام شنیدن نام موچی تنها به یاد یک شیرینی ژاپنی بیافتیم. 

روش درست کردن موچی قرن‌هاست که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. برای آماده کردن موچی، یک جور برنج دانه ریز مخصوص آنقدر کوبیده می‌شود تا به شکل توپ‌های چسبناک دربیاید. اینکه بگوییم موچی اولین بار در چه زمانی اختراع شده کمی سخت است اما باستان شناسان موفق شده‌اند ابزارهایی مخصوص پخت موچی را کشف کنند که قدمتشان برای دوره کوفون یعنی سال‌های ۲۵۰ تا ۵۳۸ میلادی بوده است. 

موچی ژاپنی که بافت آدامس مانند داشت، محبوبیت زیادی در ادوار مختلف پیدا کرد و در مراسم یا حتی افسانه‌های ژاپنی دیده شد. برای مثال در اواخر قرن هشتم افسانه‌ای از موچی به وجود آمد که گفته می‌شد اگر یک مرد ثروتمند از برنج‌های باقی‌مانده زمینش موچی صاف (نه گرد) بپزد و با تیرِ کمان روی آن شلیک کند، شیرینی موچی به یک پرنده سفید رنگ تبدیل شده و به آسمان پرواز می‌کند. بعد از آن، زمین‌های برنج آن مرد ثروتمند حاصل خیزی خودش را از دست می‌دهد و او فقیر می‌شود. به گفته افسانه‌های ژاپنی، موچی که به شکل گرد تهیه می‌شود قدرت روحانی دارد. 

بعد از داستان و افسانه‌های مختلف، پختن موچی در مراسم مذهبی و فرهنگی گسترش یافت. از قرن ۱۱ میلادی خوردن موچی پس از تولد نوزاد، عروسی، روز کودک، روز دختر، آغار بهار و سال نو ژاپنی مرسوم شد. 

اصلی‌ترین ماده تشکیل دهنده موچی نوعی آرد برنج ژاپنی است که طعم شیرینی دارد و به آن موچیکو (mochiko) می‌گویند. یکی از ویژگی‌های این آرد، چسبناک بودنش است که علت اصلی کشنده بودن آن نیز محسوب می‌شود. چرا که پس از ورز دادن و پختن شیرینی، خاصیت کشسانی و چسبندگی شیرینی حفظ می‌شود و اگر هنگام میل کردن به خوبی جویده و بلیعده نشود، این شیرینی آدامسی می‌تواند سبب خفگی افراد شود. این موضوع آنقدر جدی است که مانند چهارشنبه سوری در ایران، رسانه‌های مختلف ژاپنی بابت پیشگیری از تلخ شدن کام مردم در سال جدید، به آن‌ها هشدار می‌دهد. افراد بین ۵۰ تا ۸۰ سال عمدتا این آمار را شامل می‌شوند. این کیک برنجی را با غذاهایی مثل اوزونی هم می‌خورند، اوزونی یک جور سوپ سبزیجات است که در طول تعطیلات سال نو به همراه موچی خورده می شود. 

در تعطیلات سنتی نوع خاصی از موچی درست می‌شود که خیلی هم خوشمزه و پرطرفدارند. در طول بهار وقتی مردم به پارک ها می روند و در زیر درختان شکوفه‌های گیلاس می‌نشینند این لحظه را با خوردن موچی جشن می گیرند. البته همانطور که گفتیم هر مناسبتی موچی مخصوصی دارد مثلا روز کودک در ماه می (اردیبشهت) با موچی ای جشن گرفته می شود که با لوبیای شیرین و میسوی سفید پر شده و لای برگ درخت بلوط پیچیده شده باشد. 

معروف‌ترین زمان برای خوردن موچی، تعطیلات سال نو است، زمانی که یکی از مهمترین تعطیلات در تقویم ژاپنی‌هاست و با غذاهای خاص و البته موچی های خوشمزه جشن گرفته می‌شود. ژاپنی‌ها برای موچی‌های سال نو عقیده جالبی دارند: موچی چسبناک تر یعنی طول عمر و خوشبختی بیشتر! 

این شیرینی، علاوه بر ارزان قیمتی، یکی از مهم‌‌ترین اسنک‌های ژاپنی محسوب می‌شود و بسیار سالم است. در موچی، چربی کلسترولی وجود ندارد و منبع قند آن از معدود کربوهیدرات‌هایی است که گلوتن ندارد و همچنین منبعی سرشار از پروتئین، ویتامین‌های A,K,C,E و عناصری چون فسفر، کلسیم، آهن، منیزیم و منگنز محسوب می‌شود. این شیرینی خوشمزه به دلیل انرژی زیادی که دارد، در گذشته جزوی از رژیم غذایی سامورایی‌ها و کشاورزان بوده است.