۱۳۹۳/۰۸/۰۵
–
۱۳۳۸ بازدید
سلام آیه صدو هشت انعام توهین به بتها را حرام می داندولا تسبوا…. چرا حضرت ابراهیم توهین به بتها و بالاتر از توهین یعنی بت شکنی کرد!؟
پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباط شما با این مرکز
وَ لا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلى رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (انعام- 108)
ترجمه:
(معبود) کسانى را که غیر خدا را مى خوانند دشنام ندهید مبادا آنها (نیز) از روى ظلم و جهل خدا را دشنام دهند، این چنین براى هر امتى عملشان را زینت دادیم سپس بازگشت آنها به سوى پروردگارشان است و آنها را از آنچه عمل مى کردند آگاه مى سازد (و پاداش و کیفر مى دهد).
1.به طورى که از بعضى روایات استفاده مى شود، جمعى از مؤمنان بر اثر ناراحتى شدید که از مساله بت پرستى داشتند، گاهى بتهاى مشرکان را به باد ناسزا گرفته و به آنها دشنام مى دادند، قرآن صریحا از این موضوع، نهى کرد و رعایت اصول ادب و عفت و نزاکت در بیان را، حتى در برابر خرافى ترین و بدترین ادیان، لازم مى شمارد.
دلیل این موضوع، روشن است، زیرا با دشنام و ناسزا نمى توان کسى را از مسیر غلط باز داشت، بلکه به عکس، تعصب شدید آمیخته با جهالت که در اینگونه افراد است، سبب مى شود که به اصطلاح روى دنده لجاجت افتاده، در آئین باطل خود راسختر شوند، سهل است زبان به بدگویى و توهین نسبت به ساحت قدس پروردگار بگشایند، زیرا هر گروه و ملتى نسبت به عقائد و اعمال خود، تعصب دارد .
2.شکستن بتها با سب نسبت به انها متفاوت است و نهی از سب در ایه فوق شمال شکستن بت ها نیست و عمل حضرت ابراهیم سب نسبت به بتها محسوب نمی شود .
3. هدف حضرت ابراهیم ع از شکستن بتها نشان دادن بی خاصیت بودن و بی تاثیر در خیر و شر بودن بت پرستان بوده و با این عمل بی پایه بودن و باطل بودن عقیده بت پرستان را روشن کرد و ثابت کرد که بت های بی جان قادر به دفاع از خود و حفظ خود نیستند تا چه رسد به دفاع از بت پرستان و حفظ منافع آنها .
وَ لا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلى رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (انعام- 108)
ترجمه:
(معبود) کسانى را که غیر خدا را مى خوانند دشنام ندهید مبادا آنها (نیز) از روى ظلم و جهل خدا را دشنام دهند، این چنین براى هر امتى عملشان را زینت دادیم سپس بازگشت آنها به سوى پروردگارشان است و آنها را از آنچه عمل مى کردند آگاه مى سازد (و پاداش و کیفر مى دهد).
1.به طورى که از بعضى روایات استفاده مى شود، جمعى از مؤمنان بر اثر ناراحتى شدید که از مساله بت پرستى داشتند، گاهى بتهاى مشرکان را به باد ناسزا گرفته و به آنها دشنام مى دادند، قرآن صریحا از این موضوع، نهى کرد و رعایت اصول ادب و عفت و نزاکت در بیان را، حتى در برابر خرافى ترین و بدترین ادیان، لازم مى شمارد.
دلیل این موضوع، روشن است، زیرا با دشنام و ناسزا نمى توان کسى را از مسیر غلط باز داشت، بلکه به عکس، تعصب شدید آمیخته با جهالت که در اینگونه افراد است، سبب مى شود که به اصطلاح روى دنده لجاجت افتاده، در آئین باطل خود راسختر شوند، سهل است زبان به بدگویى و توهین نسبت به ساحت قدس پروردگار بگشایند، زیرا هر گروه و ملتى نسبت به عقائد و اعمال خود، تعصب دارد .
2.شکستن بتها با سب نسبت به انها متفاوت است و نهی از سب در ایه فوق شمال شکستن بت ها نیست و عمل حضرت ابراهیم سب نسبت به بتها محسوب نمی شود .
3. هدف حضرت ابراهیم ع از شکستن بتها نشان دادن بی خاصیت بودن و بی تاثیر در خیر و شر بودن بت پرستان بوده و با این عمل بی پایه بودن و باطل بودن عقیده بت پرستان را روشن کرد و ثابت کرد که بت های بی جان قادر به دفاع از خود و حفظ خود نیستند تا چه رسد به دفاع از بت پرستان و حفظ منافع آنها .