یکی از راه های ثبوت بسیاری از گزاره های تاریخی که جزو یقینیات محسوب می شود نقل آن به صورت تواتر است یعنی از زمان وقوع خبر عده که احتمال تبانی آنان بر دروغ منتفی باشد آن را نقل کنند به گونه ای که موجب یقین نسبت به وقوع آن شود از باب مثال وجود سعدی در قرن هفتم و این که وی صاحب بوستان و گلستان است و یا وجود مرحوم مجلسی در قرن دوازدهم و انتساب کتاب بحار به وی با چه چیز ثابت می شود؟ قطعا با تواتر است و هیچ کس در وجود سعدی و این که وی شاعر و صاحب اثر بوده و گذاره هایی از این قبیل شک نمی کند، بنا بر این یکی از راه های یقین تواتر نقل است و روایت غدیر و حدیث ثقلین از متواترات است که در هر طبقه روات زیادی آن را نقل کرده اند از باب مثال حدیث غدیر را صدها صحابی وتابعی نقل کرده اند که در بین آنان دشمنان و مخالفان امیرمومنان علیه السلام نیز وجود دارند چنین نقلی را چگونه می توان در آن تشکیک کرد حدیث ثقلین نیز به همین شکل است و اما حدیث جابر از نظر سندی متواتر نیست اما نزد شیعه مضمون آن که امامت ائمه اثنی عشر است متواتر است یعنی لفظ آن متواتر نیست اما مفاد آن که مربوط به امامت ائمه معصومین است در روایات فراوان که در حد تواتر است نقل شده و همین موجب یقین نسبت به محتوای آن می شود .