۱۳۹۳/۰۷/۲۹
–
۲۰۱۰ بازدید
آیا در بهشت میتوانیم با هرکسی که می خواهیم زندگی کنیم؟
1.در مورد امکان زندگی با خانواده و یا کسانی که انها را دوست داریم ، بعد از پایان حساب و کتاب و استقرار مومنان در بهشت باید گفت چنین امری ممکن و شدنی است .
2. امکان این ارتباط و دیدار و همراهی و همنشینی وجود دارد به شرطی که افراد و بستگان و کسانی که مایل به بودن با انها در بهشت هستیم اهل بهشت بوده و در مرتبه ای باشند که امکان ملاقات بین آن ها بر قرار باشد. طبیعی است که ملاقات ها و همراهی و همنشینی با چنین افرادی خود یکی از بهترین نعمت های بهشتی برای بهشتیان است که به طور طبیعی از آن ها دریغ نمی شود.
3. در قرآن کریم تصریح شده که در بهشت مومنان از حال همدیگر جویا می شود: «فاقبل بعضهم علی بعض یتساءلون قال قایل منهم انی کان لی قرین؛ (1) پس بعضی به بعضی دیگر روی آورده و از یک دیگر پرسش می کنند. یکی از آن میان می پرسد من رفیقی داشتم».
در تفسیر این آیه گفته شده:
این جمله گفتگویی را که بین اهل بهشت رخ می دهد، حکایت کرده و می فرماید: بعضی از ایشان احوال بعضی دیگر را میپرسند. بعضی آنچه در دنیا بر سرش آمده، برای دیگران حکایت می کند. یکی از اهل بهشت به دیگران میگوید: من در دنیا رفیقی داشتم که از بین مردم تنها او را انتخاب کرده بودم و او مرا رفیق خود گرفته بود. (2)
بر اساس برخی آیات غیر از دوستان، فرزندان صالح نیز به والدین بهشتی خود ملحق می شوند:
« وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإِیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ ءٍ؛ (3) کسانى که ایمان آوردند و فرزندان شان به پیروى از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندان شان را (در بهشت) به آنان ملحق مى کنیم و از (پاداش) عمل شان چیزى نمى کاهیم و هر کس در گرو اعمال خویش است!»
این نیز خود یک نعمت بزرگ است که انسان، فرزندان با ایمان و مورد علاقه اش را در بهشت در کنار خود ببیند، و از انس با آن ها لذت برد، بى آن که از اعمال او چیزى کاسته شود.
از تعبیرات آیه برمى آید که منظور، فرزندان بالغى است که در مسیر پدران گام برمى دارند، در ایمان از آن ها پیروى مى کنند، و از نظر مکتبى به آن ها ملحق مى شوند.
این گونه افراد اگر از نظر عمل کوتاهى و تقصیراتى داشته باشند، خداوند به احترام پدران صالح، آن ها را مى بخشد و ترفیع مقام مى دهد، و این موهبتى است بزرگ براى پدران و فرزندان. (4)
4. اما در مورد زندگی زن و مرد با هم باید گفت:
ازدواج و همراهی با همسر دنیایی، در برزخ و آخرت، امری ممکن و شدنی است اما شروطی دارد و آن اینکه اولاً آن فرد هم اهل بهشت باشد . به علاوه او نیز تمایل به همسری فرد خواهان را داشته باشد و مانعی برای آن نباشد .
از امام صادق علیه السلام سؤال شد: آیا زن و شوهر مؤمن که وارد بهشت می شوند، با هم ازدواج می کنند؟ حضرت فرمود: خداوند عادل است. اگر مرد از زنش افضل باشد، اختیار با مرد است که زنش را بپذیرد یا نه. اگر پذیرفت، یکی از زنانش میشود. اگر زن از شوهرش افضل باشد، اختیار با اوست. اگر همسرش پذیرفت ،همان شوهرش می شود.(5)
در نتیجه در صورتی که تمایل دو طرف در خصوص همسری در بهشت وجود داشته باشد و مانعی هم مانند اختلاف جایگاه دو نفر نباشد ،خداوند آن ها را به همسری هم در می آورد ، زیرا خداوند در قرآن در وصف بهشت می فرماید:
«جنات عدن یدخلونها تجری من تحتها الانهار له فیها ما یشاؤُن کذلک یجزی الله المتّقین؛(6) به بهشتهای جاویدان داخل می شوند. در آن جویهای روان است. هر چه بخواهند برای شان مهیّا است. خدا پرهیزگاران را چنین پاداش می دهد».
pasokhgoo.ir
پینوشتها:
1. صافات (37) آیه 50-51.
2. سید محمد حسین طباطبایی ، المیزان ، نشر جامعه مدرسین قم، 1378 ش ،ج 17 ص 207- 208.
3. طور (52) آیه 21.
4. ناصر مکارم ، تفسیر نمونه، ج 22، ص 429 ، دارالکتب الاسلامیه، تهران، بی تا.
5. علامه مجلسی ، بحار الانوار،نشر اسلامیه ، تهران بی تا، ج 8، ص 105.
8. نحل (16) آیه 37.
2. امکان این ارتباط و دیدار و همراهی و همنشینی وجود دارد به شرطی که افراد و بستگان و کسانی که مایل به بودن با انها در بهشت هستیم اهل بهشت بوده و در مرتبه ای باشند که امکان ملاقات بین آن ها بر قرار باشد. طبیعی است که ملاقات ها و همراهی و همنشینی با چنین افرادی خود یکی از بهترین نعمت های بهشتی برای بهشتیان است که به طور طبیعی از آن ها دریغ نمی شود.
3. در قرآن کریم تصریح شده که در بهشت مومنان از حال همدیگر جویا می شود: «فاقبل بعضهم علی بعض یتساءلون قال قایل منهم انی کان لی قرین؛ (1) پس بعضی به بعضی دیگر روی آورده و از یک دیگر پرسش می کنند. یکی از آن میان می پرسد من رفیقی داشتم».
در تفسیر این آیه گفته شده:
این جمله گفتگویی را که بین اهل بهشت رخ می دهد، حکایت کرده و می فرماید: بعضی از ایشان احوال بعضی دیگر را میپرسند. بعضی آنچه در دنیا بر سرش آمده، برای دیگران حکایت می کند. یکی از اهل بهشت به دیگران میگوید: من در دنیا رفیقی داشتم که از بین مردم تنها او را انتخاب کرده بودم و او مرا رفیق خود گرفته بود. (2)
بر اساس برخی آیات غیر از دوستان، فرزندان صالح نیز به والدین بهشتی خود ملحق می شوند:
« وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإِیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ ءٍ؛ (3) کسانى که ایمان آوردند و فرزندان شان به پیروى از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندان شان را (در بهشت) به آنان ملحق مى کنیم و از (پاداش) عمل شان چیزى نمى کاهیم و هر کس در گرو اعمال خویش است!»
این نیز خود یک نعمت بزرگ است که انسان، فرزندان با ایمان و مورد علاقه اش را در بهشت در کنار خود ببیند، و از انس با آن ها لذت برد، بى آن که از اعمال او چیزى کاسته شود.
از تعبیرات آیه برمى آید که منظور، فرزندان بالغى است که در مسیر پدران گام برمى دارند، در ایمان از آن ها پیروى مى کنند، و از نظر مکتبى به آن ها ملحق مى شوند.
این گونه افراد اگر از نظر عمل کوتاهى و تقصیراتى داشته باشند، خداوند به احترام پدران صالح، آن ها را مى بخشد و ترفیع مقام مى دهد، و این موهبتى است بزرگ براى پدران و فرزندان. (4)
4. اما در مورد زندگی زن و مرد با هم باید گفت:
ازدواج و همراهی با همسر دنیایی، در برزخ و آخرت، امری ممکن و شدنی است اما شروطی دارد و آن اینکه اولاً آن فرد هم اهل بهشت باشد . به علاوه او نیز تمایل به همسری فرد خواهان را داشته باشد و مانعی برای آن نباشد .
از امام صادق علیه السلام سؤال شد: آیا زن و شوهر مؤمن که وارد بهشت می شوند، با هم ازدواج می کنند؟ حضرت فرمود: خداوند عادل است. اگر مرد از زنش افضل باشد، اختیار با مرد است که زنش را بپذیرد یا نه. اگر پذیرفت، یکی از زنانش میشود. اگر زن از شوهرش افضل باشد، اختیار با اوست. اگر همسرش پذیرفت ،همان شوهرش می شود.(5)
در نتیجه در صورتی که تمایل دو طرف در خصوص همسری در بهشت وجود داشته باشد و مانعی هم مانند اختلاف جایگاه دو نفر نباشد ،خداوند آن ها را به همسری هم در می آورد ، زیرا خداوند در قرآن در وصف بهشت می فرماید:
«جنات عدن یدخلونها تجری من تحتها الانهار له فیها ما یشاؤُن کذلک یجزی الله المتّقین؛(6) به بهشتهای جاویدان داخل می شوند. در آن جویهای روان است. هر چه بخواهند برای شان مهیّا است. خدا پرهیزگاران را چنین پاداش می دهد».
pasokhgoo.ir
پینوشتها:
1. صافات (37) آیه 50-51.
2. سید محمد حسین طباطبایی ، المیزان ، نشر جامعه مدرسین قم، 1378 ش ،ج 17 ص 207- 208.
3. طور (52) آیه 21.
4. ناصر مکارم ، تفسیر نمونه، ج 22، ص 429 ، دارالکتب الاسلامیه، تهران، بی تا.
5. علامه مجلسی ، بحار الانوار،نشر اسلامیه ، تهران بی تا، ج 8، ص 105.
8. نحل (16) آیه 37.