۱۳۹۳/۰۷/۲۲
–
۴۱۶ بازدید
از جهت علمی دعا چه نقشی در وجود ما دارد؟
نقش دعا را می توان در 3 جهت مرتبط به یکدیگر بررسی کرد :
1- دعا موجب اتصال وارتباط انسان به قدرت نامتناهی وعظیم عالم می شود!
هیچ موضوعی بدیهی تر وعقلانی تر از این نیست که انسان ، محتاج ،نیازمند وضعیف است و دعا کردن یعنی خود را به قدرت اصلی این عالم، وصل کردن واز او استمداد جستن! کدام خردمندی است که اتصال پیدا کردن بنده فقیر، نیازمند وضعیف، به خدای غنی وبی نیازوتوانمند را، ستایش نکند وقبیح بشمارد؟!
2- دعا موجب قدرتمندی در برابر مشکلات وسختیها می شود!
براستی، اگر عقل بشری این واقعیت را درک میکرد، جز با خدای خود با هیچ موجود دیگری در ارتباط نبود. این استدلال عقلی برای اثبات این مطلب کافی است که انسان ملزم به توجه تام به مبدأ متعالی عالم است؛ چنانکه آیه ما یعبوا بکم ربی لولا دعاؤکم(فرقان77) اگر دعای شما نبود، پروردگارتان اعتنایی به شما نداشت. اشاره به همین ناچاری عقلی دارد. فرزانگی انسانی، اجازه نمیدهد که انسان با انبوه نیازها و لحظات ناملایم زندگی به تنهایی به مبارزه برخیزد و از کنار قدرت عظیم دعا بی تفاوت بگذرد، چه ، دعا نزدیک ترین وسیله، مطمئن ترین راه، امدادگری خالی از شائبه، پشتوانه ای به دور از انزجارهای فطرت و طبیعت و الهام بخشی منطبق با همه الوهیت وجودی انسان است.واین خصوصیات موجب قدرت افزایی به شخص دعا کننده می شود!
3- دعا موجب امید واری به زندگی ونشاط روحی می شود!
اگر فردی خود را به مبدا عالم سپرد واز او کمک خواست وبه درگاه او ضجه وناله زد ؛به منبع اصلی وجایگاه حقیقی این عالم ،متوسل شده است و انتظار رفع مشکلات وسختیهای زندگی ،نابجا نیست ! واگر مصلحت باشد و شرایط دیگرش فراهم باشد، دعایش مستجاب خواهد شد! آری، انسان با دعا نیروی بازوان ناتوان خود را به مبدأ نامتناهی عالم پیوند میزند. از این رو، در برابر هرگونه مشکلی ایستاده و با این قدرت روحی تازه، توانایی خود را برتر از همه نیازمندی ها میبیند، زیرا نیروی نامتناهی حضرت حق را به یاری طلبیده و در رسیدن به اهداف خود به دلیل موقعیت تضمین شده ای که دارد مصمم است.
1- دعا موجب اتصال وارتباط انسان به قدرت نامتناهی وعظیم عالم می شود!
هیچ موضوعی بدیهی تر وعقلانی تر از این نیست که انسان ، محتاج ،نیازمند وضعیف است و دعا کردن یعنی خود را به قدرت اصلی این عالم، وصل کردن واز او استمداد جستن! کدام خردمندی است که اتصال پیدا کردن بنده فقیر، نیازمند وضعیف، به خدای غنی وبی نیازوتوانمند را، ستایش نکند وقبیح بشمارد؟!
2- دعا موجب قدرتمندی در برابر مشکلات وسختیها می شود!
براستی، اگر عقل بشری این واقعیت را درک میکرد، جز با خدای خود با هیچ موجود دیگری در ارتباط نبود. این استدلال عقلی برای اثبات این مطلب کافی است که انسان ملزم به توجه تام به مبدأ متعالی عالم است؛ چنانکه آیه ما یعبوا بکم ربی لولا دعاؤکم(فرقان77) اگر دعای شما نبود، پروردگارتان اعتنایی به شما نداشت. اشاره به همین ناچاری عقلی دارد. فرزانگی انسانی، اجازه نمیدهد که انسان با انبوه نیازها و لحظات ناملایم زندگی به تنهایی به مبارزه برخیزد و از کنار قدرت عظیم دعا بی تفاوت بگذرد، چه ، دعا نزدیک ترین وسیله، مطمئن ترین راه، امدادگری خالی از شائبه، پشتوانه ای به دور از انزجارهای فطرت و طبیعت و الهام بخشی منطبق با همه الوهیت وجودی انسان است.واین خصوصیات موجب قدرت افزایی به شخص دعا کننده می شود!
3- دعا موجب امید واری به زندگی ونشاط روحی می شود!
اگر فردی خود را به مبدا عالم سپرد واز او کمک خواست وبه درگاه او ضجه وناله زد ؛به منبع اصلی وجایگاه حقیقی این عالم ،متوسل شده است و انتظار رفع مشکلات وسختیهای زندگی ،نابجا نیست ! واگر مصلحت باشد و شرایط دیگرش فراهم باشد، دعایش مستجاب خواهد شد! آری، انسان با دعا نیروی بازوان ناتوان خود را به مبدأ نامتناهی عالم پیوند میزند. از این رو، در برابر هرگونه مشکلی ایستاده و با این قدرت روحی تازه، توانایی خود را برتر از همه نیازمندی ها میبیند، زیرا نیروی نامتناهی حضرت حق را به یاری طلبیده و در رسیدن به اهداف خود به دلیل موقعیت تضمین شده ای که دارد مصمم است.