قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
1. وجود مشکلات و کاستیها در کشور قابل انکار نیست، اما اینکه به استناد این مشکلات، اقدامات و دستاوردهای کشور در عرصه های مختلف را نادیده بگیریم و بگوییم هر روز وضع بدتر از دیروز شده است، منصفانه نیست.
مقایسه وضعیت اقتصادی کشور پیش و پس از انقلاب و پیشرفت ها و دستاوردهای به دست آمده در بخش های مختلف به خوبی گویای رشد و پیشرفت کشور نسبت به قبل از انقلاب است
«افزایش شش برابری راههای کشور»، «۲۰ برابر شدن ظرفیت بنادر»، «۳۰ برابر شدن سدهای مخزنی»، «افزایش تولید برق به ۱۴ برابر میزان قبل از انقلاب»، «افزایش ۳۰ برابری تولید محصولات پتروشیمی و ۱۵ برابری محصولات فولادی»، تنها بخشی از پیشرفتهای زیرساختی کشور است «۲۵ برابر شدن تعداد دانشجویان در مقایسه با ابتدای انقلاب اسلامی»، «افزایش ۱۶ برابری تولید مقالات علمی»، «آمارهای درخشان در خدمات‌رسانی و آبادی روستاها» و «پیشرفتهای خیره‌کننده دفاعی » نمونه ای از فهرست بلند خدمات چشمگیر نظام اسلامی بوده است.روزگاری برای درمان نیاز به پزشک خارجی داشتیم اما امروز پزشکی ایران در سطح بین المللی حرف برای گفتن دارد و از کشورهای همسایه برای معالجه به کشور ما سفر می کنند. اگر روزگاری گرد محرومیت و عقب ماندگی بر چهره رژیم گذشته گسترده شده بود، نظام جمهوری اسلامی با تکیه بر توان جوانان و نخبگان این مرز و بوم که به آنان توجهی نمی شد و دمیدن روحیه خودباوری و اعتماد به نفس در آنان ، در عرصه های مختلف علمی، پزشکی، نانو، هوا و فضا، هسته ای و نظامی به دستاوردها و پیشرفت های خیره کننده ای دست یافته است که کشور ما را در میان چند کشور برتر دنیا در این زمینه ها قرار داده است . در عرصه رفع محرومیت و خدمات رسانی در بخش آبرسانی، برق، گاز و تلفن و راهسازی و بهداشت نیز تحول عظیمی در کشور به وجود آمده است و هنگامی ارزش دستاوردهای به دست آمده، بیشتر آشکار می شود که توجه داشته باشیم که همه این دستاوردها با وجود دشمنیها، مانع تراشیها، کارشکنیها، فشارها و تحریم های نظام سلطه صورت گرفته است.
البته این به معنای نادیده گرفتن مشکلات و ضعف ها نیست، اما نشان از تحول و راه فراوان طی شده است گرچه تا رسیدن به نقطه قابل قبول ، فاصله وجود دارد.
در زمینه رشد اقتصادی کشور توجه به میزان سرانه درآمد ملی و تولید ناخالص داخلی به خوبی بیانگر وضعیت اقتصادی کشور در دوره در مقایسه با یکدیگر است. در این زمینه بر اساس آمارهای بانک جهانی به این سه محور اشاره می کنیم
سرانه درآمد ملی
سرانه درآمد ناخالص ملی شاخصی است که از تقسیم مجموع درآمد ناخالص ملی یک کشور بر تعداد جمعیت آن به دست می‌آید.
بر اساس آمارهای بانک جهانی، در دوران پهلوی سرانه درآمد ملی ایرانیان بین ۲۶۰ تا ۲۲۰۰ دلار بوده است. اما در دوران پس از انقلاب با وجود دو سه برابر شدن جمعیت کشور، سرانه درآمد ملی ایرانیان به رکوردهای بالاتر از ۷۰۰۰ دلار هم رسیده است که نشانه افزایش چند صد درصدی نسبت به قبل از انقلاب است.
درآمد ناخالص ملی
بر اساس آمار بانک جهانی، درآمد ناخالص ملی ایران از ۳۱۶ هزار میلیارد تومان در سال ۱۹۷۹ (به قیمت‌های ثابت امروز) به حدود ۶۰۰ هزار میلیارد تومان در سالهای اخیر افزایش یافته که رشد حدوداً ۲ برابری نشان می‌دهد.
تولید ناخالص داخلی
تولید ناخالص داخلی ایران (تعدیل شده بر اساس نرخ‌های ثابت سال ۲۰۱۰) از قبل انقلاب تاکنون تقریباً سه برابر شده است. تولید ناخالص داخلی ایران در سالهای پایانی دوران رژیم پهلوی (تعدیل‌شده به نرخ سال ۲۰۱۰) بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیارد دلار بود.
این شاخص در سالیان اخیر از ۵۴۰ میلیارد دلار هم عبور کرده است. لازم به توجه است که ارقام فوق، بر اساس نرخ‌های واقعی تولید ناخالص داخلی کشور است، وگرنه بر اساس نرخ‌های جاری، تولید ناخالص داخلی ایران نسبت به قبل از انقلاب که حداکثر ۹۰ میلیارد دلار بود که در سالهای اخیر به رکورد ۶۰۰ میلیارد دلار هم رسیده و رشد ۷-۶ برابری نشان می‌دهد.(www.mashreghnews.ir/news/829965)
بررسی دستاوردهای کشور در بخش ها مختلف کشاورزی، صنعتی، آموزشی، بهداشتی، حمل و نقل، ارتباطات، عمرانی، خدماتی و…مجال دیگری را می طلبد. (برای اطلاع به کتاب صعود چهل ساله: مروری بر دستاوردهای چهل ساله انقلاب اسلامی بر اساس آمارهای بین المللی، سید محمدحسین راجی و سید محمدرضا خاتمی، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی مراجعه شود.)
2. نظام جمهوری اسلامی با وجود مشکلات و ضعف هایی مدیریتی و داخلی و دشمنی ها و کارشکنی های خارجی توانسته است در مسیر پیشرفت گام برداشته و به دستاوردهای ارزنده ای در عرصه های مختلف علمی؛ پزشکی، نانو، هوافضا، الکترونیک، هسته ای و دفاعی دست یابد و آنگاه اهمیت پیشرفت های به دست آمده بیشتر نمایان می شود که توجه داشته باشیم که همه این پیشرفت ها با وجود تحریم ها، فشارها و مانع تراشیها به دست آمده است.بی تردید اگر همین نگاه و روحیه در عرصه اداره و مسائل اقتصادی و اجرایی کشور به کار گرفته شود، مشکلات کشور را حل و پیشرفت را برای کشور به ارمغان خواهد آورد و این جز با انتخاب صحیح آنها امکان پذیر نخواهد بود.
آیا در همه دوره های انتخابات، مردم بهترین ها را انتخاب کرده اند و نتیجه ای به دست نیاورده اند که به این نتیجه برسیم که مشکلات کشور با انتخابات حل نخواهد شد. یا آنکه تحت تأثیر برخی عوامل و وعده و وعیدها و به هر دلیل افرادی را برگزیده اند که از توانمندی لازم برای انجام این مسئولیت سنگین برخوردار نبوده اند.؟
بخش عمده ای از مشکلات اقتصادی امروز کشور به انتخاب خود ما باز می گردد و ناشی از عملکرد مسئولان، ضعف برنامه ریزی، ضعفهای مدیریتی، نگاه نادرست در مدیریت اقتصادی و چشم دوختن به بیرون کشور و شیفتگی نسبت به الگوهای غربی و تلاش برای نسخه برداری از آن و استفاده نکردن از ظرفیت های داخلی کشور و ضعف روحیه انقلابی و جهادی است. اینها با انتخاب صحیح مردم قابل حل است.
اگر خواهان تغییر در وضعیت کشور و حل مشکلات هستیم باید در این زمینه به نقش خود عمل کنیم و بعد مطالبه گری داشته باشیم. این سنت الهی است که هر تغییری نیازمند حرکت و تلاش است. «إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ؛خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند.»(سوره رعد، آیه 11) تغییر و اصلاح نابسامانیها و حل مشکلات، نیازمند عمل و تلاش است و نقش و عمل مردم در این زمینه با مشارکت و انتخاب صحیح تحقق پیدا می کند و زمینه ساز روی کار آمدن افراد توانمند و کارآمد و تغییر وضعیت موجود خواهد شد.
مگر نه این است که مشکلات کشور باید توسط خود ما حل شود،آیا این راهی به جز انتخاب افراد کارآمد و شایسته دارد؟ آیا انتظار داریم کسانی از بیرون کشور بیایند و مشکلات را حل کنند؟
آیا تفاوتی میان حضور یک فرد توانمند با روحیه انقلابی و جهادی و معتقد به مبانی نظام و ارزش های اسلامی و انقلابی در بالاترین مسئولیت اجرایی کشور با حضور یک فرد با مدیریت ضعیف و ناکارآمد نیست؟ تغییر در دوره های مختلف ریاست جمهوری را در زندگی خود لمس کرده ایم با این وجود نمی توان پذیرفت که انتخابات تغییری در زندگی ما ایجاد نمی کند.
از این رو با شرکت نکردن در انتخابات تغییر مثبتی به نفع کشور و مردم رخ نخواهد داد. راه نجات و رفع مشکلات کشور از مسیر حضور در انتخابات می‌گذرد. همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند:«علاج دردهای مُزمن کشور در پر شور بودن انتخابات و حضور عمومی مردم، و بعد، انتخاب اصلح و شخصیت مناسب در انتخابات ریاست جمهوری است.»(بیانات در دیدارتصویری جمعی از مردم آذربایجان شرقی؛ 29 بهمن1399)
3. برای اینکه وضعیت کشور در دوره پهلوی روشن شود و اینکه ایران پهلوی در رده چه کشورهایی بوده است به چند نمونه از گزارشات نویسندگان غربی اشاره می کنیم.
فرانس فیتزجرالد، نویسنده سرشناس امریکایی، مشاهداتش در ایران را در سال 1353 در مقاله ای به نام «به شاه هرچه می خواهد بدهید»؛ giving the shah everything he wants»، که در یکی از مجلات امریکا چاپ شد، آورده است:«وضعیت ایران به طور کلی به مراتب بدتر از کشوری مانند سوریه است که نه نفت و نه ثبات سیاسی دارد. به این دلیل که شاه برای توسعه کشور هرگز تلاش جدی نکرده است… ثروت کشور بیشتر به سوی خودرو های شخصی و نه اتوبوس، کالاهای مصرفی و نه بهداشت عمومی، و به سوی حقوق سربازان و پلیس کشور و نه آمورگاران، سرازیر شده است»
ایران در دوره پهلوی به لحاظ نسبت پزشک بیمار در میان کشورهای خاورمیانه چه رتبه ای داشته است؟
جان فوران استاد دانشگاه کالیفرنیای امریکا از وضعیت تغذیه و بهداشت در جامعه ایران در زمان پهلوی دوم اینگونه می نویسد:«65 درصد شهرنشینان در سال 1351-1352ش دچار سوء تغذیه بودند (که 25 درصد اینها وضع تغذیه شان بسیار بد بود) و این در مقایسه با 42 درصد در روستاها، رقم بسیار بالایی است. آمار و ارقام بهداشتی نشان می دهد که بر تعداد تختهای بیمارستان ، کلینیکها، پزشک و پرستار افزوده شده اما در سال 1356 ایران هنوز در خاورمیانه بدترین نسبت پزشک- بیمار، بالاترین نرخ مرگ و میر نوزادان و اطفال و پایینترین نسبت تخت بیمارستان به جمعیت را دارا بوده است»( جان فوران،مقاومت شکننده، ترجمه احمد تدین، تهران: رسا، ص 492)
چند درصد از روستاهای ایران در دوره پهلوی برق داشتند؟
جان فوران در کتاب خود به وضعیت توسعه در روستاها پرداخته، در این خصوص می نویسد:
«به رغم ایجاد مدرسه های روستایی توسط سپاه دانش، تنها 15 درصد روستاییان در سال 1350 ش از تحصیلات ابتدایی برخوردار می شدند و در سال 1354ش، 60 درصد مردان و 90 درصد زنان روستایی بی سواد بودند. در سالهای دهه 1350ش، 96 درصد روستاها برق نداشتند.»(همان، ص 477)
اصطلاح فرار مغزها اولین بار کی و برای کدام کشور وضع شد؟!! چند درصد از مردم میتوانسته اند دوره ابتدایی را به پایان برسانند؟
دکتر یرواند آبراهامیان استاد دانشگاه شهر نیویورک ،آمار وحشتناکی را در خصوص وضعیت پزشکان و تحصیل در زمان پهلوی دوم بیان می کند که نشان از اوضاع بسیار بد کشور داشته است:
«انقلاب سفید محمدرضاشاه پهلوی و در پی آن رونق درآمد نفت به جای پاسخگویی به انتظارات عمومی، موجب افزایش نارضایتی های گسترده شد. درست است که اجرای برنامه های اجتماعی در بهبود وضعیت آموزشی و امکانات بهداشتی بسیار موثر بود، اما این نکته نیز صحت دارد که ایران پس از دو دهه یکی از بدترین کشورها در بخش مرگ و میر کودکان و نسبت پزشک به بیمار در خاورمیانه بود. یکی از پایین ترین نرخ های آموزش عالی مربوط به این کشور بود. افزون بر این، 68 درصد از جمعیت بزرگسال بی سواد بودند، 60 درصد از کودکان نمی توانستند دوره دبستان را به صورت کامل طی کنند و تنها 30 درصد از داوطلبان کنکور می توانستند وارد دانشگاهها شوند. در این میان شمار افراد متقاضی تحصیل در خارج از کشور رو به رشد بود. در دهه 1970/1350 شمار پزشکان ایرانی مستقر در نیویورک بیشتر از شهرهای غیر از تهران بود. اصطلاح «فرار مغزها»نخستین بار برای ایران به کار گرفته شد.»(یرواند آبراهامیان، تاریخ ایران مدرن، ترجمه محمد ابراهیم فتاحی، ص 255-253)
نظر موسسه امریکایی هادسن در مورد وضعیت کلان اقتصادی ایران در دوره پهلوی
بنا به گزارش موسسه هادسُن « Hudson Institute» یکی از مهم ترین اتاق های فکر که در تدوین و طراحی سیاست های کلان ایالات متحده که امروزه نیز همچنان نقش جدی و تأثیرگذار دارد در 1975م/1354 ش، حتی اگر ایران به نرخ رشد پیش بینی شده حاصل از سیاستهای اقتصادی حکومت پهلوی دست یابد، در سال 1985م/1364ش «اقتصادش از اقتصاد هندوستان بهتر نخواهد بود و اگر از مکزیک عقب نباشد حداکثر به سطح آن کشور خواهد رسید»
وضعیت صنعت ایران در دوره پهلوی در مقایسه با دیگر کشورهای جهان
جان فوران در مورد وضعیت صنعت کشور در زمان پهلوی دوم در مقایسه صنعتی ایران با سه کشور هندوستان، سنگاپور و مکزیک ، می نویسد:
«سهم صنعت در تولید ناخالص ملی 18 درصد بود و به مراتب از سهم خدمات (35درصد) و نفت (35 درصد) در 1356-1357ش کمتر می شد و دیگر اینکه صادرات صنعتی غیرنفتی تنها 2 تا 3 درصد همه صادرات ایران در سال 1354 ش تشکیل می داد که در مقایسه با کشورهایی مثل هندوستان (بیش از 50 درصد)، سنگاپور (60 درصد) و مکزیک (33درصد) بسیار ناچیز می نمود. »(مقاومت شکننده، ص 484)
(www.rajanews.com/news/233585)
4. امروز کشور ما با وجود همه مشکلات و کاستیها مقتدتر، عزتمندتر، مستقل تر، با نفوذتر از تمامی کشورهای عربی است که فشارها و تحریم ها و مشکلات کشور ما را نداشته اند در عرصه های مختلف علمی؛ پزشکی، نانو، الکترونیک، هوافضا، هسته ای و دفاعی کشور ما در میان چند کشور برتر جهان قرار دارد، بله مشکلات اقتصادی هم وجود دارد که این مشکلات به انتخاب خودمان باز می گردد.
اگر اهداف کامل سند چشم انداز بیست ساله کشور به طور کامل محقق نشده است به دلیل عملکرد دولتها از زمان تدوین این سند از سال 1384 تا کنون است. عملکرد دولتها در این خصوص باید توسط مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام رصد و مورد بررسی قرار بگیرد و از دولتها مطالبه شود که به طور کامل صورت نگرفته است. در عین حال در بخش هایی که پیشرفت صورت گرفته تلاش و عزم جهادی و انقلابی آن را رقم زده و عقب ماندگی ها به دلیل کم توجهی به ظرفیت های داخلی و نیروی جوان و نخبگان مستعد و ضعف مدیریت ها و نگاه نادرست نسبت به اقتصاد و الگوی پیشرفت کشور بوده است.
مقایسه وضعیت اقتصادی کشور پیش و پس از انقلاب و پیشرفت ها و دستاوردهای به دست آمده در بخش های مختلف به خوبی گویای رشد و پیشرفت کشور نسبت به قبل از انقلاب است
«افزایش شش برابری راههای کشور»، «۲۰ برابر شدن ظرفیت بنادر»، «۳۰ برابر شدن سدهای مخزنی»، «افزایش تولید برق به ۱۴ برابر میزان قبل از انقلاب»، «افزایش ۳۰ برابری تولید محصولات پتروشیمی و ۱۵ برابری محصولات فولادی»، تنها بخشی از پیشرفتهای زیرساختی کشور است «۲۵ برابر شدن تعداد دانشجویان در مقایسه با ابتدای انقلاب اسلامی»، «افزایش ۱۶ برابری تولید مقالات علمی»، «آمارهای درخشان در خدمات‌رسانی و آبادی روستاها» و «پیشرفتهای خیره‌کننده دفاعی » نمونه ای از فهرست بلند خدمات چشمگیر نظام اسلامی بوده است.روزگاری برای درمان نیاز به پزشک خارجی داشتیم اما امروز پزشکی ایران در سطح بین المللی حرف برای گفتن دارد و از کشورهای همسایه برای معالجه به کشور ما سفر می کنند. اگر روزگاری گرد محرومیت و عقب ماندگی بر چهره رژیم گذشته گسترده شده بود، نظام جمهوری اسلامی با تکیه بر توان جوانان و نخبگان این مرز و بوم که به آنان توجهی نمی شد و دمیدن روحیه خودباوری و اعتماد به نفس در آنان ، در عرصه های مختلف علمی، پزشکی، نانو، هوا و فضا، هسته ای و نظامی به دستاوردها و پیشرفت های خیره کننده ای دست یافته است که کشور ما را در میان چند کشور برتر دنیا در این زمینه ها قرار داده است . در عرصه رفع محرومیت و خدمات رسانی در بخش آبرسانی، برق، گاز و تلفن و راهسازی و بهداشت نیز تحول عظیمی در کشور به وجود آمده است و هنگامی ارزش دستاوردهای به دست آمده، بیشتر آشکار می شود که توجه داشته باشیم که همه این دستاوردها با وجود دشمنیها، مانع تراشیها، کارشکنیها، فشارها و تحریم های نظام سلطه صورت گرفته است.
البته این به معنای نادیده گرفتن مشکلات و ضعف ها نیست، اما نشان از تحول و راه فراوان طی شده است گرچه تا رسیدن به نقطه قابل قبول ، فاصله وجود دارد.
در زمینه رشد اقتصادی کشور توجه به میزان سرانه درآمد ملی و تولید ناخالص داخلی به خوبی بیانگر وضعیت اقتصادی کشور در دوره در مقایسه با یکدیگر است. در این زمینه بر اساس آمارهای بانک جهانی به این سه محور اشاره می کنیم
سرانه درآمد ملی
سرانه درآمد ناخالص ملی شاخصی است که از تقسیم مجموع درآمد ناخالص ملی یک کشور بر تعداد جمعیت آن به دست می‌آید.
بر اساس آمارهای بانک جهانی، در دوران پهلوی سرانه درآمد ملی ایرانیان بین ۲۶۰ تا ۲۲۰۰ دلار بوده است. اما در دوران پس از انقلاب با وجود دو سه برابر شدن جمعیت کشور، سرانه درآمد ملی ایرانیان به رکوردهای بالاتر از ۷۰۰۰ دلار هم رسیده است که نشانه افزایش چند صد درصدی نسبت به قبل از انقلاب است.
درآمد ناخالص ملی
بر اساس آمار بانک جهانی، درآمد ناخالص ملی ایران از ۳۱۶ هزار میلیارد تومان در سال ۱۹۷۹ (به قیمت‌های ثابت امروز) به حدود ۶۰۰ هزار میلیارد تومان در سالهای اخیر افزایش یافته که رشد حدوداً ۲ برابری نشان می‌دهد.
تولید ناخالص داخلی
تولید ناخالص داخلی ایران (تعدیل شده بر اساس نرخ‌های ثابت سال ۲۰۱۰) از قبل انقلاب تاکنون تقریباً سه برابر شده است. تولید ناخالص داخلی ایران در سالهای پایانی دوران رژیم پهلوی (تعدیل‌شده به نرخ سال ۲۰۱۰) بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیارد دلار بود.
این شاخص در سالیان اخیر از ۵۴۰ میلیارد دلار هم عبور کرده است. لازم به توجه است که ارقام فوق، بر اساس نرخ‌های واقعی تولید ناخالص داخلی کشور است، وگرنه بر اساس نرخ‌های جاری، تولید ناخالص داخلی ایران نسبت به قبل از انقلاب که حداکثر ۹۰ میلیارد دلار بود که در سالهای اخیر به رکورد ۶۰۰ میلیارد دلار هم رسیده و رشد ۷-۶ برابری نشان می‌دهد.(www.mashreghnews.ir/news/829965)
بررسی دستاوردهای کشور در بخش ها مختلف کشاورزی، صنعتی، آموزشی، بهداشتی، حمل و نقل، ارتباطات، عمرانی، خدماتی و…مجال دیگری را می طلبد. (برای اطلاع به کتاب صعود چهل ساله: مروری بر دستاوردهای چهل ساله انقلاب اسلامی بر اساس آمارهای بین المللی، سید محمدحسین راجی و سید محمدرضا خاتمی، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی مراجعه شود.)
2. نظام جمهوری اسلامی با وجود مشکلات و ضعف هایی مدیریتی و داخلی و دشمنی ها و کارشکنی های خارجی توانسته است در مسیر پیشرفت گام برداشته و به دستاوردهای ارزنده ای در عرصه های مختلف علمی؛ پزشکی، نانو، هوافضا، الکترونیک، هسته ای و دفاعی دست یابد و آنگاه اهمیت پیشرفت های به دست آمده بیشتر نمایان می شود که توجه داشته باشیم که همه این پیشرفت ها با وجود تحریم ها، فشارها و مانع تراشیها به دست آمده است.بی تردید اگر همین نگاه و روحیه در عرصه اداره و مسائل اقتصادی و اجرایی کشور به کار گرفته شود، مشکلات کشور را حل و پیشرفت را برای کشور به ارمغان خواهد آورد و این جز با انتخاب صحیح آنها امکان پذیر نخواهد بود.
آیا در همه دوره های انتخابات، مردم بهترین ها را انتخاب کرده اند و نتیجه ای به دست نیاورده اند که به این نتیجه برسیم که مشکلات کشور با انتخابات حل نخواهد شد. یا آنکه تحت تأثیر برخی عوامل و وعده و وعیدها و به هر دلیل افرادی را برگزیده اند که از توانمندی لازم برای انجام این مسئولیت سنگین برخوردار نبوده اند.؟
بخش عمده ای از مشکلات اقتصادی امروز کشور به انتخاب خود ما باز می گردد و ناشی از عملکرد مسئولان، ضعف برنامه ریزی، ضعفهای مدیریتی، نگاه نادرست در مدیریت اقتصادی و چشم دوختن به بیرون کشور و شیفتگی نسبت به الگوهای غربی و تلاش برای نسخه برداری از آن و استفاده نکردن از ظرفیت های داخلی کشور و ضعف روحیه انقلابی و جهادی است. اینها با انتخاب صحیح مردم قابل حل است.
اگر خواهان تغییر در وضعیت کشور و حل مشکلات هستیم باید در این زمینه به نقش خود عمل کنیم و بعد مطالبه گری داشته باشیم. این سنت الهی است که هر تغییری نیازمند حرکت و تلاش است. «إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ؛خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند.»(سوره رعد، آیه 11) تغییر و اصلاح نابسامانیها و حل مشکلات، نیازمند عمل و تلاش است و نقش و عمل مردم در این زمینه با مشارکت و انتخاب صحیح تحقق پیدا می کند و زمینه ساز روی کار آمدن افراد توانمند و کارآمد و تغییر وضعیت موجود خواهد شد.
مگر نه این است که مشکلات کشور باید توسط خود ما حل شود،آیا این راهی به جز انتخاب افراد کارآمد و شایسته دارد؟ آیا انتظار داریم کسانی از بیرون کشور بیایند و مشکلات را حل کنند؟
آیا تفاوتی میان حضور یک فرد توانمند با روحیه انقلابی و جهادی و معتقد به مبانی نظام و ارزش های اسلامی و انقلابی در بالاترین مسئولیت اجرایی کشور با حضور یک فرد با مدیریت ضعیف و ناکارآمد نیست؟ تغییر در دوره های مختلف ریاست جمهوری را در زندگی خود لمس کرده ایم با این وجود نمی توان پذیرفت که انتخابات تغییری در زندگی ما ایجاد نمی کند.
از این رو با شرکت نکردن در انتخابات تغییر مثبتی به نفع کشور و مردم رخ نخواهد داد. راه نجات و رفع مشکلات کشور از مسیر حضور در انتخابات می‌گذرد. همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند:«علاج دردهای مُزمن کشور در پر شور بودن انتخابات و حضور عمومی مردم، و بعد، انتخاب اصلح و شخصیت مناسب در انتخابات ریاست جمهوری است.»(بیانات در دیدارتصویری جمعی از مردم آذربایجان شرقی؛ 29 بهمن1399)
3. برای اینکه وضعیت کشور در دوره پهلوی روشن شود و اینکه ایران پهلوی در رده چه کشورهایی بوده است به چند نمونه از گزارشات نویسندگان غربی اشاره می کنیم.
فرانس فیتزجرالد، نویسنده سرشناس امریکایی، مشاهداتش در ایران را در سال 1353 در مقاله ای به نام «به شاه هرچه می خواهد بدهید»؛ giving the shah everything he wants»، که در یکی از مجلات امریکا چاپ شد، آورده است:«وضعیت ایران به طور کلی به مراتب بدتر از کشوری مانند سوریه است که نه نفت و نه ثبات سیاسی دارد. به این دلیل که شاه برای توسعه کشور هرگز تلاش جدی نکرده است… ثروت کشور بیشتر به سوی خودرو های شخصی و نه اتوبوس، کالاهای مصرفی و نه بهداشت عمومی، و به سوی حقوق سربازان و پلیس کشور و نه آمورگاران، سرازیر شده است»
ایران در دوره پهلوی به لحاظ نسبت پزشک بیمار در میان کشورهای خاورمیانه چه رتبه ای داشته است؟
جان فوران استاد دانشگاه کالیفرنیای امریکا از وضعیت تغذیه و بهداشت در جامعه ایران در زمان پهلوی دوم اینگونه می نویسد:«65 درصد شهرنشینان در سال 1351-1352ش دچار سوء تغذیه بودند (که 25 درصد اینها وضع تغذیه شان بسیار بد بود) و این در مقایسه با 42 درصد در روستاها، رقم بسیار بالایی است. آمار و ارقام بهداشتی نشان می دهد که بر تعداد تختهای بیمارستان ، کلینیکها، پزشک و پرستار افزوده شده اما در سال 1356 ایران هنوز در خاورمیانه بدترین نسبت پزشک- بیمار، بالاترین نرخ مرگ و میر نوزادان و اطفال و پایینترین نسبت تخت بیمارستان به جمعیت را دارا بوده است»( جان فوران،مقاومت شکننده، ترجمه احمد تدین، تهران: رسا، ص 492)
چند درصد از روستاهای ایران در دوره پهلوی برق داشتند؟
جان فوران در کتاب خود به وضعیت توسعه در روستاها پرداخته، در این خصوص می نویسد:
«به رغم ایجاد مدرسه های روستایی توسط سپاه دانش، تنها 15 درصد روستاییان در سال 1350 ش از تحصیلات ابتدایی برخوردار می شدند و در سال 1354ش، 60 درصد مردان و 90 درصد زنان روستایی بی سواد بودند. در سالهای دهه 1350ش، 96 درصد روستاها برق نداشتند.»(همان، ص 477)
اصطلاح فرار مغزها اولین بار کی و برای کدام کشور وضع شد؟!! چند درصد از مردم میتوانسته اند دوره ابتدایی را به پایان برسانند؟
دکتر یرواند آبراهامیان استاد دانشگاه شهر نیویورک ،آمار وحشتناکی را در خصوص وضعیت پزشکان و تحصیل در زمان پهلوی دوم بیان می کند که نشان از اوضاع بسیار بد کشور داشته است:
«انقلاب سفید محمدرضاشاه پهلوی و در پی آن رونق درآمد نفت به جای پاسخگویی به انتظارات عمومی، موجب افزایش نارضایتی های گسترده شد. درست است که اجرای برنامه های اجتماعی در بهبود وضعیت آموزشی و امکانات بهداشتی بسیار موثر بود، اما این نکته نیز صحت دارد که ایران پس از دو دهه یکی از بدترین کشورها در بخش مرگ و میر کودکان و نسبت پزشک به بیمار در خاورمیانه بود. یکی از پایین ترین نرخ های آموزش عالی مربوط به این کشور بود. افزون بر این، 68 درصد از جمعیت بزرگسال بی سواد بودند، 60 درصد از کودکان نمی توانستند دوره دبستان را به صورت کامل طی کنند و تنها 30 درصد از داوطلبان کنکور می توانستند وارد دانشگاهها شوند. در این میان شمار افراد متقاضی تحصیل در خارج از کشور رو به رشد بود. در دهه 1970/1350 شمار پزشکان ایرانی مستقر در نیویورک بیشتر از شهرهای غیر از تهران بود. اصطلاح «فرار مغزها»نخستین بار برای ایران به کار گرفته شد.»(یرواند آبراهامیان، تاریخ ایران مدرن، ترجمه محمد ابراهیم فتاحی، ص 255-253)
نظر موسسه امریکایی هادسن در مورد وضعیت کلان اقتصادی ایران در دوره پهلوی
بنا به گزارش موسسه هادسُن « Hudson Institute» یکی از مهم ترین اتاق های فکر که در تدوین و طراحی سیاست های کلان ایالات متحده که امروزه نیز همچنان نقش جدی و تأثیرگذار دارد در 1975م/1354 ش، حتی اگر ایران به نرخ رشد پیش بینی شده حاصل از سیاستهای اقتصادی حکومت پهلوی دست یابد، در سال 1985م/1364ش «اقتصادش از اقتصاد هندوستان بهتر نخواهد بود و اگر از مکزیک عقب نباشد حداکثر به سطح آن کشور خواهد رسید»
وضعیت صنعت ایران در دوره پهلوی در مقایسه با دیگر کشورهای جهان
جان فوران در مورد وضعیت صنعت کشور در زمان پهلوی دوم در مقایسه صنعتی ایران با سه کشور هندوستان، سنگاپور و مکزیک ، می نویسد:
«سهم صنعت در تولید ناخالص ملی 18 درصد بود و به مراتب از سهم خدمات (35درصد) و نفت (35 درصد) در 1356-1357ش کمتر می شد و دیگر اینکه صادرات صنعتی غیرنفتی تنها 2 تا 3 درصد همه صادرات ایران در سال 1354 ش تشکیل می داد که در مقایسه با کشورهایی مثل هندوستان (بیش از 50 درصد)، سنگاپور (60 درصد) و مکزیک (33درصد) بسیار ناچیز می نمود. »(مقاومت شکننده، ص 484)
(www.rajanews.com/news/233585)
4. امروز کشور ما با وجود همه مشکلات و کاستیها مقتدتر، عزتمندتر، مستقل تر، با نفوذتر از تمامی کشورهای عربی است که فشارها و تحریم ها و مشکلات کشور ما را نداشته اند در عرصه های مختلف علمی؛ پزشکی، نانو، الکترونیک، هوافضا، هسته ای و دفاعی کشور ما در میان چند کشور برتر جهان قرار دارد، بله مشکلات اقتصادی هم وجود دارد که این مشکلات به انتخاب خودمان باز می گردد.
اگر اهداف کامل سند چشم انداز بیست ساله کشور به طور کامل محقق نشده است به دلیل عملکرد دولتها از زمان تدوین این سند از سال 1384 تا کنون است. عملکرد دولتها در این خصوص باید توسط مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام رصد و مورد بررسی قرار بگیرد و از دولتها مطالبه شود که به طور کامل صورت نگرفته است. در عین حال در بخش هایی که پیشرفت صورت گرفته تلاش و عزم جهادی و انقلابی آن را رقم زده و عقب ماندگی ها به دلیل کم توجهی به ظرفیت های داخلی و نیروی جوان و نخبگان مستعد و ضعف مدیریت ها و نگاه نادرست نسبت به اقتصاد و الگوی پیشرفت کشور بوده است.