سيّد بن طاووس رحمه الله مى فرمايد : در كتاب «كنوز النجاح» نوشته ابو على فضل بن حسن طبرسى رضى
الله عنه آمده است : احمد بن دربى از خزامه و او از ابى عبداللَّه حسين بن محمّد بزوفرى روايت كرده است
كه از ناحيۀ مقدّسه وارد شده است :
هر كس از درگاه ربوبى حاجتى دارد شب جمعه بعد از نصف شب غسل كرده و به جايگاه نماز خود رفته
و دو ركعت نماز بخواند . در ركعت اوّل سورۀ حمد را بخواند تا برسد به آيۀ «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعينُ» و آن
را صد مرتبه تكرار كند و سپس سورۀ حمد را تا آخر و سورۀ توحيد را يك مرتبه بخواند . سپس به ركوع و
سجده رفته و در هر كدام ، ذكر آن را هفت مرتبه بگويد .
ركعت دوّم را نيز به همين صورت بجا آورد سپس دعايى را كه ذكر مى شود بخواند ، كه خداى تعالى
به طور قطع حاجتش را هر چه باشد برآورده مى كند؛ مگر آن كه قطع صلۀ رحم را خواسته باشد .
و دعا (چنين است) :
أَللَّهُمَّ إِنْ أَطَعْتُكَ فَالْمَحْمَدَةُ لَكَ ، وَ إِنْ عَصَيْتُكَ فَالْحُجَّةُ لَكَ ، مِنْكَ الرَّوْحُ وَمِنْكَ الْفَرَجُ ، سُبْحانَ مَنْ أَنْعَمَ وَشَكَرَ ،
سُبْحانَ مَنْ قَدَرَ وغَفَرَ.
أَللَّهُمَّ إِنْ كُنْتُ قَدْ عَصَيْتُكَ ، فَإِنّي قَدْ أَطَعْتُكَ في أَحَبِّ الْأَشْياءِ إِلَيْكَ وَهُوَ الْإيمانُ بِكَ ، لَمْ أَتَّخِذْ لَكَ وَلَداً ، وَلَمْ
أَدْعُ لَكَ شَريكاً ، مَنّاً مِنْكَ بِهِ عَلَيَّ لا مَنّاً مِنّي بِهِ عَلَيْكَ ، وَقَدْ عَصَيْتُكَ يا إِلهي عَلى غَيْرِ وَجْهِ الْمُكابَرَةِ ، وَلَا
الْخُرُوجِ عَنْ عُبُودِيَّتِكَ ، وَلَا الْجُحُودِ لِرُبُوبِيَّتِكَ ، وَلكِنْ أَطَعْتُ هَوايَ ، وَأَزَلَّنِي الشَّيْطانُ.
فَلَكَ الْحُجَّةُ عَلَيَّ وَالْبَيانُ ، فَإِنْ تُعَذِّبْني فَبِذُنُوبي غَيْرَ ظالِمٍ ، وَ إِنْ تَغْفِرْ لي وَتَرْحَمْني ، فَإِنَّكَ جَوادٌ كَريمٌ ، يا
كَريمُ يا كَريمُ (اين کلمه را به قدر يک نفس تکرار کند).
خداوندا ؛ اگر تو را اطاعت كردم حمد و سپاس شايسته توست، و اگر تو را نافرمانى كردم حجّت و دليل تو
بر من تمام است ، آسايش و راحتى و حلّ مشكلات از ناحيۀ توست ، پاك و منزّه است كسى كه نعمت
داد و شكر گزارد ، پاك و منزّه است كسى كه قدرت داشت و بخشيد .
خداوندا؛ اگر معصيت و نافرمانى تو را كردم؛ به راستى كه در محبوبترين چيزها نزد تو كه ايمان به توست،
تو را اطاعت كرده ام ؛ فرزندى براى تو نگرفتم؛ و شريكى برايت نخواندم؛ و اينها منّتى از تو بر من است
نه منّتى باشد از من بر تو .
خداى من ؛ تو را نافرمانى كردم نه از روى گردنكشى و نه براى خارج شدن از مرتبۀ بندگى تو ، و نه
براى انكار ربوبيّت تو ؛ بلكه از هواى نفسم پيروى كردم و شيطان مرا دچار لغزش ساخت .
پس حجّت و بيان تو بر من تمام است ، پس اگر عذابم كنى به خاطر گناهانم مى باشد و تو ستمگر
نيستى و اگر مرا بيامرزى و ترحّم نمايى همانا تو بخشنده بزرگوارى ، اى بزرگوار اى بزرگوار.
سپس بگويد :
يا آمِناً مِنْ كُلِّ شَيْءٍ ، وَكُلُّ شَيْءٍ مِنْكَ خائِفٌ حَذِرٌ ، أَسْأَلُكَ بِأَمْنِكَ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ ، وَخَوْفِ كُلِّ شَيْءٍ مِنْكَ ،
أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَأَنْ تُعْطِيَني أَماناً لِنَفْسي وَأَهْلي وَوَلَدي ، وَسائِرِ ما أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ ،
حَتَّى لا أَخافَ أَحَداً ، وَلا أَحْذَرَ مِنْ شَيْءٍ أَبَداً ، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ ، وَحَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكيلُ .
يا كافِيَ إِبْراهيمَ نُمْرُودَ ، يا كافِيَ مُوسى فِرْعَوْنَ ، أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَأَنْ تَكْفِيَني
شَرَّ فُلانِ بْنِ فُلانٍ .
اى آن كه از هر چيزى ايمن هستى و همه از تو ترسان و بيمناكند ؛ از تو مى خواهم به امنيّت و امان تو
از هر چيز و ترس هر چيز از تو ، كه بر محمّد و آل محمّد درود بفرستى و به من در مورد خودم و خانواده و
فرزندانم و ديگر نعمتهايى كه به من داده اى امنيّت و آسودگى عطا كنى ، تا هرگز از كسى نترسم و از
چيزى بيمناك نباشم ؛ همانا تو بر هر كارى قادر و توانايى . و خداوند، ما را بس است و او خوب وكيلى است .
اى كفايت كنندۀ ابراهيم از شرّ نمرود ، و اى كفايت كنندۀ موسى از شرّ فرعون ، از تو مى خواهم كه بر
محمّد و آل محمّد درود بفرستى و مرا از شرّ «فلانى فرزند فلانى» كفايت كنى .
پس به خواست خدا، دعا كننده از شرّ كسى كه از او مى ترسد در امان خواهد بود . آن گاه سجده كرده
و حاجتش را مى طلبد و به سوى خدا تضرّع و ناله مى كند .
هيچ زن و مرد مؤمنى نيست كه اين نماز را بخواند و با خلوص نيّت دعا كند مگر اين كه براى او درهاى آسمان
براى اجابت باز شده و در همان وقت و همان شب هر كه باشد دعايش اجابت مى شود و اين از فضل خداوند
بر ما و مردم است .(1)
—————————————————–
منبع :
1) مهج الدعوات : 351 ، المصباح : 522 با اندكى تفاوت .