قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۳/۰۶/۲۲
–
۹۷۴ بازدید
با توجه به اینکه گفته می شود در بهشت هیچ غم و اندوهی وجود ندارد، گفته می‌شود که برخی بهشتیان حسرت گذشته ی خود در دنیا را می خورند.آیا این دو موضوع با هم تناقض ندارند؟
1- نخست اینکه؛ در بهشت، حسرتی نیست؛ چون هر چه طلب شود فراهم است؛ بخلاف جهنّم که سراسرش حسرت است.
2- هیچ محدودیتی در بهشت وجود ندارد.
هیچ هدفی نیست مگر اینکه اهل بهشت به آن می رسند و هیچ چیزی را آرزو نمی کنند مگر اینکه برایشان فراهم می شود. بزرگترین هدف تمام انسانها در دنیا این است که مظهر اسماء الهی گشته ، فعّال ما یرید باشند ؛ یعنی می خواهند هر چه خواستند بلافاصله موجود گردد ؛ و اهل بهشت به این هدف رسیده و آرامش ابدی یافته اند. چون هر چه اراده نمایند ، به اذن خدا موجود می گردد ؛ « وَ لَکُمْ فیها ما تَشْتَهی أَنْفُسُکُمْ وَ لَکُمْ فیها ما تَدَّعُونَ ـــــ و هر چه دلتان بخواهد، در بهشت براى شما فراهم است، و هر چه در آن جا خواستار باشید خواهید داشت» (فصلت:31).
البته باید توجه داشت که عالم آخرت، یوم الدین است؛ یعنی ظرف ظهور حقیقت دین می باشد. بهشت، حقیقت قرآن کریم و حقیقت انسان کامل است؛ و جهنّم، حقیقت دنیا و حقیقت ابلیس و حقیقت کفر به دین می باشد. لذا در بهشت، باطل راه ندارد. بلی اهل بهشت، هر چه دلشان بخواهد همان می شود؛ امّا خواست اهل بهشت، خواست خدا می شود؛ و اگر کسی چیزی را می خواهد که خدا نمی خواهد، او یقیناً بهشتی نیست.
3- یکی از اسامی روز قیامت در قرآن «یوم‌الحسرت» است
این روز چه برای انسان‌های بد و چه برای انسان‌های خوب، روز حسرت است؛ حسرت انسان‌های بد که واضح است اما برای انسان‌های خوب به این دلیل است که کارهای خوب زیادی را می‌توانستند انجام دهند و یا کسانی که عمل خیری انجام می‌دادند اما آن را ترک کردند.
از این رو نیز خداوند می فرماید: «و أنذِرهم یومَ الحسره» )مریم/39(، یعنی روزی که همگان افسوس دارند؛ بدکرداران برای بدکرداری، نیک کرداران و خوبان برای این که آن گونه که باید از خوبی ها بهره نجستند؛ در حالی که می توانستند از امکانات دنیوی و مادی بهره شایان اخروی بگیرند، ولی نگرفتند. (آیه الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 4 (معاد در قرآن) به نقل از سایت تبیان)
4- نتیجه
همچنان که از مطالب فوق پیداست منظور از «یوم الحسرت» روز قیامت می باشد که در آن روز هم برای بدکاران و هم برای نیکوکاران حسرت ایجاد می شود یعنی در روزی که همه در محشر جمع می شوند و موقع حسابرسی آنهاست همه بخاطر کم کاری یا بدکاری خود حسرت می خورند.
اما در بهشت هیچ حسرتی وجود ندارد و همه بهشتیان از نعمات بهشتی استفاده می کنند و در رضایت کامل بسر می برند بخلاف جهنمیان که همیشه حسرت می خورند.
پس، تفاوت احوال است برای بهشتیان میان زمان حسابرسی با زمان حضور در بهشت!
2- هیچ محدودیتی در بهشت وجود ندارد.
هیچ هدفی نیست مگر اینکه اهل بهشت به آن می رسند و هیچ چیزی را آرزو نمی کنند مگر اینکه برایشان فراهم می شود. بزرگترین هدف تمام انسانها در دنیا این است که مظهر اسماء الهی گشته ، فعّال ما یرید باشند ؛ یعنی می خواهند هر چه خواستند بلافاصله موجود گردد ؛ و اهل بهشت به این هدف رسیده و آرامش ابدی یافته اند. چون هر چه اراده نمایند ، به اذن خدا موجود می گردد ؛ « وَ لَکُمْ فیها ما تَشْتَهی أَنْفُسُکُمْ وَ لَکُمْ فیها ما تَدَّعُونَ ـــــ و هر چه دلتان بخواهد، در بهشت براى شما فراهم است، و هر چه در آن جا خواستار باشید خواهید داشت» (فصلت:31).
البته باید توجه داشت که عالم آخرت، یوم الدین است؛ یعنی ظرف ظهور حقیقت دین می باشد. بهشت، حقیقت قرآن کریم و حقیقت انسان کامل است؛ و جهنّم، حقیقت دنیا و حقیقت ابلیس و حقیقت کفر به دین می باشد. لذا در بهشت، باطل راه ندارد. بلی اهل بهشت، هر چه دلشان بخواهد همان می شود؛ امّا خواست اهل بهشت، خواست خدا می شود؛ و اگر کسی چیزی را می خواهد که خدا نمی خواهد، او یقیناً بهشتی نیست.
3- یکی از اسامی روز قیامت در قرآن «یوم‌الحسرت» است
این روز چه برای انسان‌های بد و چه برای انسان‌های خوب، روز حسرت است؛ حسرت انسان‌های بد که واضح است اما برای انسان‌های خوب به این دلیل است که کارهای خوب زیادی را می‌توانستند انجام دهند و یا کسانی که عمل خیری انجام می‌دادند اما آن را ترک کردند.
از این رو نیز خداوند می فرماید: «و أنذِرهم یومَ الحسره» )مریم/39(، یعنی روزی که همگان افسوس دارند؛ بدکرداران برای بدکرداری، نیک کرداران و خوبان برای این که آن گونه که باید از خوبی ها بهره نجستند؛ در حالی که می توانستند از امکانات دنیوی و مادی بهره شایان اخروی بگیرند، ولی نگرفتند. (آیه الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 4 (معاد در قرآن) به نقل از سایت تبیان)
4- نتیجه
همچنان که از مطالب فوق پیداست منظور از «یوم الحسرت» روز قیامت می باشد که در آن روز هم برای بدکاران و هم برای نیکوکاران حسرت ایجاد می شود یعنی در روزی که همه در محشر جمع می شوند و موقع حسابرسی آنهاست همه بخاطر کم کاری یا بدکاری خود حسرت می خورند.
اما در بهشت هیچ حسرتی وجود ندارد و همه بهشتیان از نعمات بهشتی استفاده می کنند و در رضایت کامل بسر می برند بخلاف جهنمیان که همیشه حسرت می خورند.
پس، تفاوت احوال است برای بهشتیان میان زمان حسابرسی با زمان حضور در بهشت!