قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۳/۰۶/۰۱
–
۴۳۵ بازدید
بسم الله.سلام
بنده فکر می کنم این زمان زمانیست که دنیا بیش از همیشه تاریخ به سمت انسان هجوم می آورد.دستان آدمی را می بوسد، دلش را می رباید، عقلش را از کار می اندازد و جادویش می کند و او اغفال می شود و از یاد خدا جدا می شود.
لطفا خاصه برای این زمان هجوم شیاطین، فریبکاری دنیا و بازی نفس را تشریح بفرمایید.
ممنون از مهربانی و لطفتون
با سلام خدمت شما پرسشگر محترم
دنیا در هر زمانی برای اهلش فریبنده بوده و است و هر کسی که دل را مشغول دنیا کند مبهوت در آن می شود و در نتیجه از یاد خدا غافل می گردد. و از آنجایی که زندگی دنیوی چیزی غیر از لهو و لعب نیست و در این زمان بیشتر امور صرف سرگرمی و لهو و لعب و چیز های یبهوده می شود ،به همین علت غفلت هم بیشتر است . در نتیجه غفلت انسان سبب می شود که دلبستگی انسان به دنیا زیاد شود و از امور اخروی باز بماند و در دام گناهان اسیر گردد .
امام على علیه السلام : بدانید که دنیا سرایى بس فریبنده و مکّار است . هر روزى یک شوهر مى کند و هر شبى خانواده اى را مى کشد و هر دم و ساعتى جمعى را از هم مى پراکند .
امام على علیه السلام : شمارا از دنیا برحذر مى دارم ؛ زیرا آن شیرین و باطراوت است و خواهشهاى نفسانى آن را فرا گرفته است .
در تبیین معناى «دنیا» باید گفت دنیاى مذموم، «خود» انسان است. انسان «بد» خود دنیا است. آسمان، زمین، درخت، کوه، صحرا و دریا هیچ کدام دنیا نیست. این ها از «آیات الاهى»اند و خداى سبحان از همه آن ها با تجلیل یاد کرده است فصلت(41):11. در قرآن مجید و روایات اهل بیت(ع) هرگز از آسمان و اختران به بدى یاد نشده، و از زمین، کوه ها، معادن دل زمین، دریا و موجودات دریایى بدگویى نشده است، این ها دنیا نیستند.
«دنیا» که ضمیر و قلب، متوجه او است، مجموعه اى از «عناوین اعتبارى» است که انسان تبهکار را به خود سرگرم و مشغول کرده است. مجموعه خود خواهى ها است که دنیا را شکل داده است؛ و گرنه شما به آسمان یا زمین بروید، دنیا را پیدا نمى کنید؛ زیرا همه این ها «آیات الاهى»اند؛ موجوداتى که تسبیح گوى حق اند و مستقمیاً براى عبادت خداى سبحان و به طور غیر مستقیم براى نفع ما خلق شده اند.
«دنیا» یعنى مجموعه عناوین اعتبارى که انسان در نهان و نهاد خود بافته و مى سازد؛ همین من و مایى که برخى به آن مبتلایند: نظر من این است، دلم مى خواهد فلان کار را بکنم، دلم مى خواهد این طور بپوشم و… البته مى توان از شر این ها نجات پیدا کرد، این کار شدنى و این راه رفتنى است و همه ما باید بکوشیم با «مراقبت مستمر» آن را طى کنیم.
حضرت امام خمینی (ره ) از مجلسی (ره ) مطلبی را نقل می کند که چکیده آن این است : دنیای مذموم اموری است که انسان را از اطاعت خدا و دوستی او و تحصیل آخرت باز می دارد. و هر چه باعث رضای خدای سبحان و قرب او شود دنیای ممدوح و از آخرت محسوب می شود.
گرچه به حسب ظاهر از دنیا باشد. بنابراین کارهایی مثل تجارت , زراعت , و صنعت که مقصود از آنها معیشت عیال و زندگی است , اگر برای اطاعت امر خدا و صرف کردن آنها در مصارف خیریه و اعانت به محتاجان و غیر آن باشد, همه از آخرت اند گرچه مردم آن را از دنیا دانند.
ریاضات مبتدعه و اعمال ریائیه , گرچه با تزهد و انواع مشقت هم همراه باشد از دنیای مذمومه به حساب می آید. سپس خودشان می فرمایند: آنچه مذموم است دنیای خود انسان است , (امام خمینی (ره ), اربعین حدیث , ص 118 و 119)
در عوض آن اگر آخرت را مقصد زندگی قرار بدهد در حیات خود غنا و احساس بی نیازی خواهد کرد. در حدیث آمده است . سپس هر که صبح و شام کند و دنیا را بزرگترین هم خود قرار دهد, خداوند فقر را بین دو چشمش قرار دهد. و هر کس که صبح و شام کند و آخرت بزرگترین هم او باشد, خداوند غنی را در قلب او قرار دهد, (نقل از اربعین حدیث امام (ره ), ص 126).
اگر حب دنیا در دل انسان خانه کرد هم در مقابل زر، زود تطمیع مى گرددو هم در برابر تهدید زور، زود تسلیم مى شود و هم در قبال تزویر دیگران زود رنگ مى بازد. آیه شریفه قرآن مى فرماید: «یا ایها الناس ان وعداللّه حق، فلا تغرنکم الحیوة الدنیا ولایغرنکم باللّه الغرور؛ اى مردم! وعده خداوند حق است مبادا زندگى دنیا شما را بفریبد و مبادا شیطان شما را فریب دهد و به (کرم) خدا مغرور سازد»، (فاطر، آیه 5)
چرا زندگى دنیا همه را نمى فریبد؟ زیرا زندگى دنیا براى اندکى از مردم حب و علاقه نمى سازد فقط زندگى دنیا کسانى را مى فریبد که حب و علاقه به دنیا دارند از این رو ریشه همان حب دنیا مى باشد. زر، زور، تزویر همه در حیطه دنیا مى باشند، اگر کسى حب دنیا داشت فریب هر سه را مى خورد وگرنه سرافراز بیرون مى آید نقطه مقابل حب دنیا، زهد مى باشد بنابراین زهد و بى رغبتى به دنیا هم انسان را از فریب و مکر زر نگه مى دارد و هم از فریب زور مصون مى سازد و هم از فریب تزویر سد مى کند.
این نکته دقیق در خور دقت است که زهد یک صفت نفسانى است و این دل و باطن انسان است که باید نسبت به دنیا بى اعتنا و بى رغبت گردد نه این که زهد معنایش این باشد که انسان به کلى دنیا را رها سازد و نه مالى داشته باشد و نه ثروتى بیندوزد و… بلکه تلاش براى کسب مال حلال به هدف آسایش فرزند و عیال و پویایى جامعه انسانى و بالندگى جامعه اسلامى از عبادات بزرگ مى باشد و هیچ منافاتى با زهد ندارد.
یکى از راه هاى کسب زهد عمل به این حدیث است. عن ابى عبیدة قال: قلت لابى جعفر(ع): «حدثنى ما انتفع به فقال: یا ابا عبیدة اکثر ذکر الموت فانّه لم یکثر ذکره انسان الا زهد فى الدنیا؛ ابو عبیده مى گوید به امام باقر(ع) گفتم: سخنى را برایم بفرما تا به وسیله آن بهره برم سپس حضرت فرمود: اى ابوعبیده بسیار یاد مرگ کن زیرا یادآورى مرگ به انسان نمى افزاید مگر زهد در دنیا را»(المحجة البیضاء، ملا محسن فیض کاشانى، ج 8، ص 241)
ولى چون این راه حل در درازمدت به دست مى آید علاوه بر آن مى توان دست به نقد، قبل هر اقدامى و تصمیمى و بعد از هر پیشنهادى عمیقا به فکر و مشورت در جوانب آن پرداخت تا به همان اندازه از فریب زر و زور و تزویر در امان ماند.
منتظر مکاتبات بعدی شما هستیم.
دنیا در هر زمانی برای اهلش فریبنده بوده و است و هر کسی که دل را مشغول دنیا کند مبهوت در آن می شود و در نتیجه از یاد خدا غافل می گردد. و از آنجایی که زندگی دنیوی چیزی غیر از لهو و لعب نیست و در این زمان بیشتر امور صرف سرگرمی و لهو و لعب و چیز های یبهوده می شود ،به همین علت غفلت هم بیشتر است . در نتیجه غفلت انسان سبب می شود که دلبستگی انسان به دنیا زیاد شود و از امور اخروی باز بماند و در دام گناهان اسیر گردد .
امام على علیه السلام : بدانید که دنیا سرایى بس فریبنده و مکّار است . هر روزى یک شوهر مى کند و هر شبى خانواده اى را مى کشد و هر دم و ساعتى جمعى را از هم مى پراکند .
امام على علیه السلام : شمارا از دنیا برحذر مى دارم ؛ زیرا آن شیرین و باطراوت است و خواهشهاى نفسانى آن را فرا گرفته است .
در تبیین معناى «دنیا» باید گفت دنیاى مذموم، «خود» انسان است. انسان «بد» خود دنیا است. آسمان، زمین، درخت، کوه، صحرا و دریا هیچ کدام دنیا نیست. این ها از «آیات الاهى»اند و خداى سبحان از همه آن ها با تجلیل یاد کرده است فصلت(41):11. در قرآن مجید و روایات اهل بیت(ع) هرگز از آسمان و اختران به بدى یاد نشده، و از زمین، کوه ها، معادن دل زمین، دریا و موجودات دریایى بدگویى نشده است، این ها دنیا نیستند.
«دنیا» که ضمیر و قلب، متوجه او است، مجموعه اى از «عناوین اعتبارى» است که انسان تبهکار را به خود سرگرم و مشغول کرده است. مجموعه خود خواهى ها است که دنیا را شکل داده است؛ و گرنه شما به آسمان یا زمین بروید، دنیا را پیدا نمى کنید؛ زیرا همه این ها «آیات الاهى»اند؛ موجوداتى که تسبیح گوى حق اند و مستقمیاً براى عبادت خداى سبحان و به طور غیر مستقیم براى نفع ما خلق شده اند.
«دنیا» یعنى مجموعه عناوین اعتبارى که انسان در نهان و نهاد خود بافته و مى سازد؛ همین من و مایى که برخى به آن مبتلایند: نظر من این است، دلم مى خواهد فلان کار را بکنم، دلم مى خواهد این طور بپوشم و… البته مى توان از شر این ها نجات پیدا کرد، این کار شدنى و این راه رفتنى است و همه ما باید بکوشیم با «مراقبت مستمر» آن را طى کنیم.
حضرت امام خمینی (ره ) از مجلسی (ره ) مطلبی را نقل می کند که چکیده آن این است : دنیای مذموم اموری است که انسان را از اطاعت خدا و دوستی او و تحصیل آخرت باز می دارد. و هر چه باعث رضای خدای سبحان و قرب او شود دنیای ممدوح و از آخرت محسوب می شود.
گرچه به حسب ظاهر از دنیا باشد. بنابراین کارهایی مثل تجارت , زراعت , و صنعت که مقصود از آنها معیشت عیال و زندگی است , اگر برای اطاعت امر خدا و صرف کردن آنها در مصارف خیریه و اعانت به محتاجان و غیر آن باشد, همه از آخرت اند گرچه مردم آن را از دنیا دانند.
ریاضات مبتدعه و اعمال ریائیه , گرچه با تزهد و انواع مشقت هم همراه باشد از دنیای مذمومه به حساب می آید. سپس خودشان می فرمایند: آنچه مذموم است دنیای خود انسان است , (امام خمینی (ره ), اربعین حدیث , ص 118 و 119)
در عوض آن اگر آخرت را مقصد زندگی قرار بدهد در حیات خود غنا و احساس بی نیازی خواهد کرد. در حدیث آمده است . سپس هر که صبح و شام کند و دنیا را بزرگترین هم خود قرار دهد, خداوند فقر را بین دو چشمش قرار دهد. و هر کس که صبح و شام کند و آخرت بزرگترین هم او باشد, خداوند غنی را در قلب او قرار دهد, (نقل از اربعین حدیث امام (ره ), ص 126).
اگر حب دنیا در دل انسان خانه کرد هم در مقابل زر، زود تطمیع مى گرددو هم در برابر تهدید زور، زود تسلیم مى شود و هم در قبال تزویر دیگران زود رنگ مى بازد. آیه شریفه قرآن مى فرماید: «یا ایها الناس ان وعداللّه حق، فلا تغرنکم الحیوة الدنیا ولایغرنکم باللّه الغرور؛ اى مردم! وعده خداوند حق است مبادا زندگى دنیا شما را بفریبد و مبادا شیطان شما را فریب دهد و به (کرم) خدا مغرور سازد»، (فاطر، آیه 5)
چرا زندگى دنیا همه را نمى فریبد؟ زیرا زندگى دنیا براى اندکى از مردم حب و علاقه نمى سازد فقط زندگى دنیا کسانى را مى فریبد که حب و علاقه به دنیا دارند از این رو ریشه همان حب دنیا مى باشد. زر، زور، تزویر همه در حیطه دنیا مى باشند، اگر کسى حب دنیا داشت فریب هر سه را مى خورد وگرنه سرافراز بیرون مى آید نقطه مقابل حب دنیا، زهد مى باشد بنابراین زهد و بى رغبتى به دنیا هم انسان را از فریب و مکر زر نگه مى دارد و هم از فریب زور مصون مى سازد و هم از فریب تزویر سد مى کند.
این نکته دقیق در خور دقت است که زهد یک صفت نفسانى است و این دل و باطن انسان است که باید نسبت به دنیا بى اعتنا و بى رغبت گردد نه این که زهد معنایش این باشد که انسان به کلى دنیا را رها سازد و نه مالى داشته باشد و نه ثروتى بیندوزد و… بلکه تلاش براى کسب مال حلال به هدف آسایش فرزند و عیال و پویایى جامعه انسانى و بالندگى جامعه اسلامى از عبادات بزرگ مى باشد و هیچ منافاتى با زهد ندارد.
یکى از راه هاى کسب زهد عمل به این حدیث است. عن ابى عبیدة قال: قلت لابى جعفر(ع): «حدثنى ما انتفع به فقال: یا ابا عبیدة اکثر ذکر الموت فانّه لم یکثر ذکره انسان الا زهد فى الدنیا؛ ابو عبیده مى گوید به امام باقر(ع) گفتم: سخنى را برایم بفرما تا به وسیله آن بهره برم سپس حضرت فرمود: اى ابوعبیده بسیار یاد مرگ کن زیرا یادآورى مرگ به انسان نمى افزاید مگر زهد در دنیا را»(المحجة البیضاء، ملا محسن فیض کاشانى، ج 8، ص 241)
ولى چون این راه حل در درازمدت به دست مى آید علاوه بر آن مى توان دست به نقد، قبل هر اقدامى و تصمیمى و بعد از هر پیشنهادى عمیقا به فکر و مشورت در جوانب آن پرداخت تا به همان اندازه از فریب زر و زور و تزویر در امان ماند.
منتظر مکاتبات بعدی شما هستیم.