با اهدای سلام. اگر این مدتی که کارهای خیر را با رغیت انجام نمی دهید کوتاه است مثلا ده روز یا یکی دو ماه به آن اعتنایی نکنید. اما اگر بیشتر است باید ریشه یابی و علت یابی شود.
۱.ممکن است خدایی نکرده به خاطر لقمه حرام باشد. دقت کنید ببینید در زندگی شما خدایی ناکرده مال حرامی وارد نشده باشد. (به خمس نیز توجه کنید).
۲.ممکن است علت آن دغدقه خاطر یا دلبستگی روحی جدید شما باشد. اگر یک دلبستگی عمیق دنیایی در زندگی و روح انسان بیدا شود تمام توجهات انسان را به خود جلب می کند و مانع توجه و لذت معنوی می گردد. دقت کنید جدیدا اتفاق خاصی در زندگی شما افتاده یا به چیزی علاقه مندی زیادی بیدا نکرده اید.
۳. ممکن است به خاطر زیاد شدن کارهایتان باشد. مثلا بچه دار شدن خیلی حواس و وقت انسان را به خود معطوف می کند. در این حالت سعی کنید زمان خود را بهتر مدیریت کنید.
۴. گاهی اوقات نیز خدایی نکرده انسان گناه بزرگی مرتکب می شود که خداوند رویش را از انسان بر می گرداند. البته در مورد شما که اهل نماز و تلاوت قرآن هستید قطعا مصداق ندارد.
اگر هیچ کدام از این موارد نبود سعی کنید خود را در حالت عبادت نگه دارید. البته نه خیلی افراطی بلکه کمی بیش از حوصله خود فقط کمی! یا روش خود را تغییر دهید مثلا وقتی می گویید من می خواهم یک جز قرآن بخوانم نفس شما می گوید تند بخوان تا زود تمام شود اما اگر به خود یگویید می خواهم ۲۰ دقیقه قران بخوانم نفس چون می داند باید همه زمان را بنشیند دیگر هی غر می زند. منتظر می شود زمان مورد نظر به اتمام برسد. لذا حوصله تان بیشتر می شود.
همچنین بعد از هر نماز از خدا بخواهید تا لذت عبادت را از شما نگیرد. در روایات آمده که اولین چیزی که خداوند از گناهکار می گیرد لذت عبادت است و این بالاترین تنبیه خدا است. ان شا الله مورد توجه ویژه خداوند و امام زمان سلام الله علیه قرار بگیرید. موفق باشید.