هدیه به امام زمان عجل الله تعالی فرجه بعد از اینکه دستوری دینی است؛ می تواند تاثیرات مثبتی در زندگی شخص بگذارد و نظر لطف آن حضرت را جلب کند. عافیت از بلاها و سختی ها و عاقبت بخیری مساله ای بسیار اساسی است. علاوه بر هدیه اعمال به امام زمان ارواحنا فداه نیازمند اخلاص، عمل صالح، طهارت نفس و… است. یکی از انواع توسلات به ناحیة مقدس حضرت صاحب الزمان عجل الله فرجه هدیه نمودن ثواب اعمال و عبادات مختلف از سوی منتظران به آن محور هستی است. در روایات اهل بیت علیهم السلام نسبت به این موضوع بسیار تأکید شده و فضیلت فراوانی برای آن برشمرده اند؛ از آن جمله شخصی از اصحاب حضرت امام کاظم علیه السلام گفت: در ماه مبارک رمضان گاهی بیش از چهل ختم قرآن انجام می دهم و ثواب هر یک از آن ها را به حضرت رسول صلی الله علیه و آله و یک یک ائمه علیهم السلام و هم چنین شما هدیه می کنم. این عمل من چه ثوابی دارد؟ آن حضرت علیه السلام فرمودند:
ثوابش این است که در روز قیامت با ایشان خواهی بود.
و او عرض کرد: الله اکبر؛ چه منزلت بزرگی به واسطة این عمل نصیب من می شود و سه مرتبه این سخن را تکرار کرد.
امام علیه السلام فرمودند: بلی، چنین است. (1)؛
سید ابن طاووس(ره) در کتاب خود ضمن نقل روایتی می نویسد:(2)؛
کسی که ثواب نماز را ـ چه فریضه و چه نافله ـ برای رسول خدا، امیرالمؤمنین و اوصیای پس از آن حضرت صلی الله علیه و آله قرار دهد، خداوند ثواب نماز او را به چندین برابر می کند… و پیش از آن که روح از بدن او جدا شود، به او می فرماید: ای فلان بن فلان هدیه های تو و احسان هایت به ما رسید. پس دلت خوش باد و چشمت به آنچه خداوند متعال برای تو مهیا فرموده روشن و آنچه را که بدان رسیدی، گوارایت باد.
راوی از امام علیه السلام می پرسد: چگونه باید هدیه کرد؟
امام علیه السلام می فرمایند: قصد می نماید که ثواب نمازش برای حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله باشد و اگر هم بتواند هر روز افزون بر نمازهای پنجگانه و نوافل آن ها، دو رکعت نماز برای هر یک از ائمه علیهم السلام هدیه نماید.(3)؛
از داوود صرعی نقل شده است که به محضر حضرت امام هادی علیه السلام شرفیاب شد و عرض کرد: پدر بزرگوارتان را زیارت کردم و ثواب آن را به شما اختصاص دادم. و آن حضرت علیه السلام فرمودند:
برای تو از جانب خداوند متعال اجر و ثوابی عظیم؛ و از جانب ما تلافی و جزایی نیکو است.
در نمازهای توسل به وجود مقدس امام عصرعلیه السلام، نیز واقع امر همین هدیه نمودن برای آن حضرت علیه السلام است با این نیت که نمازها را به قصد اطاعت امر و کسب رضای پروردگار به جا می آوریم و ثواب آن را به محضر امام علیه السلام هدیه می نماییم.
پی نوشت ها:
1. با استفاده از: فوز اکبر در توسلات به امام منتظر(ع)، نوشتة مرحوم آیت الله محمدباقر فقیه ایمانی(ره)، صص75 و 76.
2. کلینی، کافی، ج2، ص118، ح4.
3. ابن طاووس، جمال الاسبوع، ص25.3. مجلسی، بحارالأنوار، ج102، ص256، ح3 به نقل از صدوق، التهذیب.
ثوابش این است که در روز قیامت با ایشان خواهی بود.
و او عرض کرد: الله اکبر؛ چه منزلت بزرگی به واسطة این عمل نصیب من می شود و سه مرتبه این سخن را تکرار کرد.
امام علیه السلام فرمودند: بلی، چنین است. (1)؛
سید ابن طاووس(ره) در کتاب خود ضمن نقل روایتی می نویسد:(2)؛
کسی که ثواب نماز را ـ چه فریضه و چه نافله ـ برای رسول خدا، امیرالمؤمنین و اوصیای پس از آن حضرت صلی الله علیه و آله قرار دهد، خداوند ثواب نماز او را به چندین برابر می کند… و پیش از آن که روح از بدن او جدا شود، به او می فرماید: ای فلان بن فلان هدیه های تو و احسان هایت به ما رسید. پس دلت خوش باد و چشمت به آنچه خداوند متعال برای تو مهیا فرموده روشن و آنچه را که بدان رسیدی، گوارایت باد.
راوی از امام علیه السلام می پرسد: چگونه باید هدیه کرد؟
امام علیه السلام می فرمایند: قصد می نماید که ثواب نمازش برای حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله باشد و اگر هم بتواند هر روز افزون بر نمازهای پنجگانه و نوافل آن ها، دو رکعت نماز برای هر یک از ائمه علیهم السلام هدیه نماید.(3)؛
از داوود صرعی نقل شده است که به محضر حضرت امام هادی علیه السلام شرفیاب شد و عرض کرد: پدر بزرگوارتان را زیارت کردم و ثواب آن را به شما اختصاص دادم. و آن حضرت علیه السلام فرمودند:
برای تو از جانب خداوند متعال اجر و ثوابی عظیم؛ و از جانب ما تلافی و جزایی نیکو است.
در نمازهای توسل به وجود مقدس امام عصرعلیه السلام، نیز واقع امر همین هدیه نمودن برای آن حضرت علیه السلام است با این نیت که نمازها را به قصد اطاعت امر و کسب رضای پروردگار به جا می آوریم و ثواب آن را به محضر امام علیه السلام هدیه می نماییم.
پی نوشت ها:
1. با استفاده از: فوز اکبر در توسلات به امام منتظر(ع)، نوشتة مرحوم آیت الله محمدباقر فقیه ایمانی(ره)، صص75 و 76.
2. کلینی، کافی، ج2، ص118، ح4.
3. ابن طاووس، جمال الاسبوع، ص25.3. مجلسی، بحارالأنوار، ج102، ص256، ح3 به نقل از صدوق، التهذیب.