خانه » همه » مذهبی » اگر عمر و روزی به دست خداوند است، آیا خود پدر و مادر مقصر بوده اند که فرزندشان یتیم شده؟ یا یتیم و فقیر بودن بخاطر ظلم انسانها در حق یکدیگر ایجاد میشه؟

اگر عمر و روزی به دست خداوند است، آیا خود پدر و مادر مقصر بوده اند که فرزندشان یتیم شده؟ یا یتیم و فقیر بودن بخاطر ظلم انسانها در حق یکدیگر ایجاد میشه؟

انتخاب و اختیار انسان ، وضعیت زندگی او و دیگر شرایط جاری سه عامل مهم «وراثت»، «محیط» و «تلاش» خود شخص دخالت دارد. تنوع وتفاوت انسانها، نشانه «حکمت» خدا واستواری وزیبایی نظام افرینش است. اما خداوند از هر کس به اندازه امکانات او انتظار دارد. و به هر کس به اندازه تلاش او پاداش می دهد ویا مجازات می کند. این نشانه «عدالت» اوست. بنا به اهداف زندگی و تعاریف خوب و بد نزد افراد کم کاری یا عدم آمادگی لازم برای زندگی به لحاظ حیات دنیوی یا اخروی انسان دچار خسران و زیانکاری میشود. قضاوت بر اساس ظواهر زندگی دیگران یا تصور وجود تبعیض از طرف خدای سبحان بین بندگان شایسته نیست. برخورداری ازامکانات مادی و معنوی یا سرگردانی و گرفتاری انسان فعل خدا نیست. زیرا خدای متعال تمامی بندگان خویش را که ظهورات او هستند، دوست می دارد و استعداد زندگی سعادتمندانه را در فطرت تمامی آنها به ودیعت نهاده است. این خود انسانها هستند که با اختیار خود راه زندگی خویش را انتخاب می نمایند و به قدر سعی و تلاش خود از آن بهره می گیرند و هیچ کس در انتخاب نوع و کیفیت زندگی مجبور نیست. هر نوع آسایش و گشایش، هر نوع رنج و سختی که ما مشاهده می کنیم، به دنبال عوامل و علت های ویژه خود پدید می آید . عوامل و علت ها هم متعدد است، برخی علت ها مادی و حاصل تلاش جسمی است و برخی نیز ناشی ازعلت های معنوی و حاصل صفات روحی می باشد. به طور مثال کسانی که خیرخواه دیگران هستند و به دنیا لبخند می زنند به طور معمول خیر و برکت فراوانی به آنان می رسد. اما کسانی که گرفته هستند و از رشد و آسایش دیگران دلگیر می شوند و خودخوری می کنند. به طور معمول زندگی سختی دارند.
نظام مند بودن آسایش و سختی ها:
1. عقل نیروی محاسبه، دوراندیش و عاقبت اندیش در انسان است و عاقل کسی را گویند که نسبت به بازتاب عمل و عاقبت زندگی خویش اندیشناک است. عقل بزرگترین نعمتی است که خدای متعال به تمامی انسان ها عطا نموده و راه تقویت آن را نیز که تحصیل دانش و تجربه عملی است در اختیار ایشان قرار داده است. نیرویی که در صورت شکوفایی و کارکرد صحیح قادر است زندگی طبیعی و معنوی انسان را به صورت متعال و دلخواه سامان دهد. موفقیت و بهروزی هر کسی در گرو عقل او است و هر کس قادر است با توجه عقلانی به زندگی، به خوشبختی و سعادت مورد نظر خویش دست یابد.
2. وضعیت موفقیت آمیز زندگی برخی انسان ها حاصل تلاش و کوشش ایشان است. به فرموده قرآن کریم «و ان لیس للانسان الا ما سعی؛ آدمی جز از نتیجه سعی و کوشش خود بهره نمی گیرد»(1)؛ و به قول شاعر: «مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد» خوشبختی و سعادت مندی در انحصار کسی نیست و هر کس قادر است با سعی و تلاش از زندگی رضایت بخشی برخوردار شود. هیچ کس مجبور نیست که سختی بکشد و زندگی نامطلوبی داشته باشد.
3. یکی از سنت های الهی حاکم بر زندگی انسان سنت امتحان است و انسان در نتیجه موفقیت در امتحان های الهی است که به درجات بالاتری از انسانیت و کمال راه می یابد. در قرآن کریم می خوانیم که ابتدا خدای متعال حضرت ابراهیم علیه السلام را به امتحان های سختی، همچون ذبح اسماعیل علیه السلام آزمود و سپس مقام امامت را به آن حضرت عنایت فرمود . تمامی انسان ها خصوصا مؤمنین در معرض امتحان الهی هستند. خدای متعال ایشان را به دو صورت امتحان می نماید. آنگاه که انسان از نعمت های الهی برخوردار می شود، باید بداند که در معرض امتحان به «شکر» قرار گرفته و هنگامی که گرفتار بلا و مصیبت می گردد با «صبر» امتحان می شود. صبر و شکر هر دو در سازندگی و ارتقاء درجه انسان نقش دارند، ولی این که تحمل کدام یک آسانتر است و یا این که احتمال موفقیت در کدام یک بیشتر است، نیاز به تحقیق و تفحص دارد.
شاید بتوان گفت: امتحان به شکر در مقابل نعمت های الهی بسیار دشوارتر از امتحان به صبر در قبال سختی ها و مصیبت ها است، زیرا انسان در تمام زندگی خود غرق در نعمت های الهی است و به کارگیری تمامی آنها در جهت خیر و صلاح و رضایت پروردگار بسیار دشوار است، ولی تنها گاهی در زندگی خود دچار بلا و سختی مفرط می گردد و نیاز به صبر و تحمل دارد. به طور قطع کسانی که از نعمت های فراوان الهی برخوردارند، وظیفه دشوارتری در شکرگزاری و به کارگیری آنها دارند، نسبت به کسانی که این چنین برخوردار نیستند.
بسیاری از اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام در زندگی خود از برخورداری اضافی نسبت به امکانات مادی پرهیز می نمودند، آنها با انفاق اموال اضافی خود سعی در سبک نمودن تکلیف و محاسبه اعمال خود در قیامت داشته اند.
دعا ودر خواست از خداوند وراز ونیاز به درگاه خداوند,با مراجعه به دعا نویسانی که بعضی نوشته های مجعول را وسیله در آمدخود قرار داده اند ,متفاوت است دعا کردن واسطه نمی خواهد بلکه می توان در هر زمان ومکان ودر هر شرائطی با خداوند عالم سخن گفت ودرد دل نمود.مقصود نفی کسانی که درو دکان برای خود درست کرده اند.
ــــ
(1) سوره مبارکه النجم، / آیه شریفه 39.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد