بیشتر نشانه های ظهور واقع شده و نشانه برای امر مهمتر است. منتظر نشانه بودن نوعی غفلت از اصل ظهور و فرض انتظار فرج است. در واقع اهمیت خاصی در تقدم یا تاخر آنها نیست. شاید بدون خروج سفیانی هم چنین کشتاری صورت نپذیرد. امیدواریم امر فرج قبل از باقی نشانه ها وقوع پذیرد. یکى از مؤلّفه هاى زندگى بخصوص امروز بشرى، وقوع جنگ ها و نزاع هاى گسترده و مداوم و کشته شدن بسیارى از مردم – به خصوص بى گناهان – در این کشمکش ها و ستیزه جویى ها است. این جنگ ها و کشتارها، در برهه هایى از زمان، رو به فزونى مى نهد و لطمات زیادى بر جوامع وارد مى شود؛ مانند کشورگشایى امپراتوران و شاهان، تجاوز و یغماگرى استعمارگران، تضادّ منافع و زیاده خواهى حاکمان (مثل جنگ هاى جهانى اوّل و دوّم) و… .این مسئله در زمان قبل از ظهور، تشدید شده و به صورت یک بحران و فاجعه بزرگ در مى آید. جنگ ها و فتنه هاى مختلفى روى خواهد داد و عده زیادى از مردم نیز از بین خواهند رفت. مرگ سرخ و مرگ سفید. به اندازه اى از انسان ها کشته مى شود که از هر هفت نفر، پنج تن نابود مى گردند. برخى از دشمنان حضرت و سردمداران کفر و فساد و ستم، در جنگ هاى قبل از ظهور از بین مى روند و عده آنان در زمان ظهور، رو به تقلیل مى رود. بیشتر این کشتارها و مرگ ها، قبل از ظهور است و به قیام امام مهدی عجل الله تعالی فرجه مربوط نیست و به دست ایشان یا فرمان آن حضرت صورت نمى گیرد.