روایاتی میگه مردم ایشان رو میبینند ولی نمیشناسند. چطوریه اگه ایشان رو ببینیم، امکان تشخیص چهره‌ی مبارکشون برامون وجود نداره؟!

روایات بیانگر برخی نشانه های ظاهری حضرت عجل الله تعالی فرجه است. پژوهش تطبیقی دقیقی در مفاد آنها صورت نپذیرفته تا بتوانیم شناسایی نماییم. معنی غیبت نیز همین دیدن و نشناختن تا زمان ظهور است. ندیدن ما دلیل روشن دور بودن ما از آرمانها و دستورات آن حضرت دارد . منتظران واقعى وضعیت روحى، فکرى و عملى خود را به گونه اى سامان مى دهند تا سنخیت کاملى با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف داشته باشند. ایجاد سنخیت با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف از طریق تقویت ایمان و تقوا و فضایل اخلاقى و درجات معنوى حاصل مى شود. در صورتى که انسان رفتارش مطابق میل امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باشد شعله محبت او در دلش زبانه خواهد کشید و عشق آن حضرت او را به فریاد خواهد آورد و دورى اش را بر او سخت و ناگوار خواهد ساخت.طبیعى است که هر چقدر این سنخیت بیشتر باشد محبت آن حضرت به انسان بیشتر خواهد شد و محبت انسان نیز به آن حضرت افزون تر خواهد گشت.یکی از حکمتهای غیبت امام عصر ارواحنا فداه در ایمان زمان غیبت نهفته و شکوفا خواهد شد . در غیبت آن وجود مقدس سلام الله علیه ، برخورد ما با آرمانهای ایشان چگونه خواهد بود . لذا پاداش منتظر در زمان غیبت گاهی برتر از حاضران در رکاب حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله و خود حضرت صاحب الزمان سلام الله علیه است . حارث بن مغیره نصرى گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: امام با چه نشانه اى شناخته مى شود؟ فرمودند: «به آرامش و وقار»، عرض کردم: و دیگر با چه؟ فرمودند: «نیز با حلال و حرام او را مى شناسى، و نیازمندى مردم به او، در صورتى که او خود به هیچ کس نیاز ندارد، همچنین سلاح پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله نزد اوست (آن را با خود دارد)» عرض کردم: آیا ممکن است که کسى به جز وصىّ فرزند وصىّ امام باشد؟ فرمودند: «نمى شود، مگر جانشینى باشد و فرزند جانشینى». ابوالجارود گوید: به امام باقر علیه السلام عرض کردم: هنگامى که امام درگذشت، کسى که پس از او است به چه وسیله شناخته مى شود؟ فرمودند: «با راهنمائى و کم سخنى و وقار، و اقرار آل محمّد علیهم السلام به برترى او، از میان مشرق و مغرب (یعنى در همه دنیا) چیزى از او پرسیده نمى شود مگر اینکه پاسخ را مى دانند». یعقوب بن شعیب از امام صادق علیه السلام روایت کرده که آن حضرت علیه السلام فرمود: «آیا پیراهن قائم را که با (بر تن داشتن) آن قیام مى کند نشانت ندهم؟» عرض کردم: چرا، گوید: پس امام علیه السلام جعبه اى را خواست و آن را گشود و از آن پیراهن کرباسى را بیرون آورده آن را باز کرد (یا روى زمین پهن کرد) که ناگاه دیدم در آستین چپ آن خون مشاهده مى شود (خون آلود است) سپس فرمودند: «این پیراهن رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله است در روزى که دندان هاى پیشین آن حضرت صلی الله علیه و آله ضربه دید آن را به تن داشت و قائم در این پیراهن قیام خواهد کرد.» (راوى گوید) من آن خون را بوسیدم و بر صورت خویش نهادم (به صورت خود مالیدم)، سپس امام صادق علیه السّلام آن را پیچیدند و تا کردند و برداشتند.