۱۳۹۳/۰۵/۰۲
–
۷۷ بازدید
محمد بن یوسف مى گوید: به بیمارى کورک – نوعى زخم چرکین – مبتلا شدم. پزشکان مرا معاینه کردند و براى درمان، پول زیادى هزینه کردم، اما بهبودى حاصل نشد.
نامه اى به محضر مبارک امام زمان (علیه السلام) نوشتم و از حضرتش التماس دعا نمودم.
امام (علیه السلام) مرقوم فرمود:
البسک الله العافیه و جعلک معنا فى الدنیا و الاخره.
((خدا تو را لباس عافیت بپوشاند، و تو را در دنیا و آخرت با ما قرار دهد)).
هنوز یک هفته نگذشته بود که محل زخم بهبود یافت. در این هنگام، پزشکى از دوستان ما را فرا خواندم، و محل زخم را به او نشان دادم.
محمد بن یوسف مى گوید: به بیمارى کورک – نوعى زخم چرکین – مبتلا شدم. پزشکان مرا معاینه کردند و براى درمان، پول زیادى هزینه کردم، اما بهبودى حاصل نشد.
نامه اى به محضر مبارک امام زمان (علیه السلام) نوشتم و از حضرتش التماس دعا نمودم.
امام (علیه السلام) مرقوم فرمود:
البسک الله العافیه و جعلک معنا فى الدنیا و الاخره.
((خدا تو را لباس عافیت بپوشاند، و تو را در دنیا و آخرت با ما قرار دهد)).
هنوز یک هفته نگذشته بود که محل زخم بهبود یافت. در این هنگام، پزشکى از دوستان ما را فرا خواندم، و محل زخم را به او نشان دادم.
گفت: ما براى این زخم دارویى نمى شناسیم. بهبودى آن تنها از ناحیه حق تعالى بوده است.(1)
نامه اى به محضر مبارک امام زمان (علیه السلام) نوشتم و از حضرتش التماس دعا نمودم.
امام (علیه السلام) مرقوم فرمود:
البسک الله العافیه و جعلک معنا فى الدنیا و الاخره.
((خدا تو را لباس عافیت بپوشاند، و تو را در دنیا و آخرت با ما قرار دهد)).
هنوز یک هفته نگذشته بود که محل زخم بهبود یافت. در این هنگام، پزشکى از دوستان ما را فرا خواندم، و محل زخم را به او نشان دادم.
گفت: ما براى این زخم دارویى نمى شناسیم. بهبودى آن تنها از ناحیه حق تعالى بوده است.(1)
——————————————————————————–
1- کافى، ج 1، ص 591، مولد الصاحب (علیه السلام)؛ خرایج، ج 2، ص 695 فى اعلام الامام صاحب الزمان (علیه السلام)؛ ارشاد، ص 357 و 385؛ دلائل و بینات الامال (علیه السلام) بحار الانوار، ج 51، ص 297.