پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباطتان با این مرکز 1.« سرادق » که جمع آن سرادقات است به معانی زیر آمده است : 1 – خیمه سرا پرده . 2 – چادری که بر فراز صحن خانه کشند . 3 – غباری که گرد چیزی را فراگیرد. 2.منظور از سرادقات عرش بارگاه حضرت احدیت است که جایگاه انوار الهی و صقع ربوی است .3.کلمه سُرادِق(به ضمه سین و کسره دال) که جمع آن سرادقات است، ظاهراً در اصل به معنای هر چیزی است که محیط بر چیز دیگری شود و به همین جهت به خیمه، چادر، سرا پرده و غباری یا دودی که فضا را پوشانده، سرادق گفته می‌شود. فیومی در مصباح می‌گوید: سرادق چیزی است که بر روی حیاط منزل کشیده می‌شود. واژه سرادق هر چند مانند بقیه واژگان ابتدا برای اموری مادی وضع شده است، اما در متون دینی و منابع فلسفی و عرفانی برای امور معنوی نیز به کار رفته است. مقصود از بحث سرادق یا سرادقات در منابع دینی و عرفانی، همان مبحث حجاب‌ها یا سترها است .
چنان‌که در روایتی سرادق به خود حجاب اضافه شده است (که به نظر می‌رسد اضافه بیانی است)؛ پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: در شب معراج پس از برخورد با دریاهای هول انگیز و عجایب آنها از جبرئیل در مورد آنها پرسیدم، در جوابم گفت آنها سرادقات حجب(سراپرده‌های حجاب‌ها) هستند که خداوند به وسیله آنها خود را پوشانده است که اگر این حجاب‌ها نبودند هر آینه نور عرش همه چیز را از بین می‌برد.[1] در هر صورت در تعبیرات دینی سرادق گاهی به عرش و گاهی به جلال، عزت، کبریا، مجد، عظمت و… اضافه می‌شود. [2]امام علی(ع) یکی از اوصاف ملائکه را «تسبیح در سرادقات مجد» بیان می‌کند و می‌فرماید: «سپس خداوند سبحان براى سکونت دادن در آسمان‌هایش، و آباد ساختن پهنه اعلاى ملکوتش موجوداتى بى‌ نظیر از فرشتگانش را به عرصه هستى آورد، و به وسیله آنها گشادگی‌هاى فضاى آسمان را پر کرد، و صفحات باز جوّ را از آنان مملو ساخت. فریادهاى رساى تسبیح کنندگان از آن ملائکه بارگاه قدس در میان پهنه باز آسمان و پرده‌ هاى حجاب، و سراپرده ‌هاى جلال و مجد طنین انداز است».[3]اسلام کوئست
________________________________________
[1]. قمى، على بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج 2، ص 11، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق. «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَلَمَّا دَخَلْتُ الْجَنَّةَ رَجَعْتُ إِلَى نَفْسِی- فَسَأَلْتُ جَبْرَئِیلَ عَنْ تِلْکَ الْبِحَارِ وَ هَوْلِهَا وَ أَعَاجِیبِهَا قَالَ هِیَ سُرَادِقَاتُ الْحُجُبِ الَّتِی احْتَجَبَ اللَّهُ بِهَا- وَ لَوْ لَا تِلْکَ الْحُجُبُ لَهَتَکَ نُورُ الْعَرْشِ کُلَّ شَیْ ءٍ فِیه» .
[2]. امام علی(ع) پس از بیان حجاب‌ها و به بیان انواع سرادقات می‌پردازند و می‌فرماید: «ثُمَّ سُرَادِقَاتُ الْجَلَالِ وَ هِیَ سَبْعُونَ سُرَادِقاً فِی کُلِّ سُرَادِقٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ بَیْنَ کُلِّ سُرَادِقٍ وَ سُرَادِقٍ مَسِیرَةُ خَمْسِمِائَةِ عَامٍ ثُمَّ سُرَادِقُ الْعِزِّ ثُمَّ سُرَادِقُ الْکِبْرِیَاءِ ثُمَّ سُرَادِقُ الْعَظَمَةِ ثُمَّ سُرَادِقُ الْقُدْسِ ثُمَّ سُرَادِقُ الْجَبَرُوتِ ثُمَّ سُرَادِقُ الْفَخْر. ثُمَّ النُّورُ الْأَبْیَضُ ثُمَّ سُرَادِقُ الْوَحْدَانِیَّةِ وَ هُوَ مَسِیرَةُ سَبْعِینَ أَلْفَ عَامٍ فِی سَبْعِینَ أَلْفَ عَامٍ ثُمَّ الْحِجَابُ الْأَعْلَى» . ابن بابویه، محمد بن على، التوحید، ص 278 و 279، قم، جامعه مدرسین، قم، چاپ اول، 1398ق.
[3]. شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، ترجمه، انصاریان، حسین، ص 192، تهران، پیام آزادى، چاپ دوم، 1386ش.