طوفان نوح(ع)  در منطقه ی بین النهرین بوده است. در آن زمان  جای مسکونی جهان همین منطقه بود  چون فاصله ی زمانی چندانی بین نوح(ع) و حضرت آدم(ع) وجود ندارد. حیواناتی که آن حضرت سوار کشتی کردند چند حیوان انگشت شمار بیشتر نبود وآب گرفتگی هم چند روز بیشتر طول نکشید.خداوند  می فرماید: « فَأَوْحَیْنا إِلَیْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنا وَ وَحْیِنا فَإِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ فَاسْلُکْ فیها مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَ أَهْلَکَ إِلاَّ مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لا تُخاطِبْنی فِی الَّذینَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ . ما به نوح وحى کردیم که: کشتى را در حضور ما، و مطابق وحى ما بساز  و هنگامى که فرمان ما فرا رسید، و آب از تنور جوشید، در کشتى سوار کن از هر جفتی دو تا ؛ و همچنین خانواده ات را، مگر آنهایی که قبلاً وعده هلاکشان داده شده ؛ و درباره ی ستمگران با من سخن مگو که آنان همگى هلاک خواهند شد (المؤمنون:27)این آیه می فرماید: از هر جفتی، دو تا. هر جفت چی؟ معلوم نیست. هر جفت حیوان؟ هر جفت جوراب؟ هر جفت کفش؟ هر جفت حیوان اهلی؟ هر جفت حیوان وحشی؟ هر جفت … ؟اگر خدا می خواست بگوید از حیوانی یک جفت نر و ماده، می گفت: « مِنْ کُلٍّ نوع زَوْجَیْنِ» یا « مِنْ کُلٍّ نوع اثْنَیْنِ» و امثال اینها. امّا فرمود: از هر جفتی دو تا؛ که می شود چهار تا. ظاهراً یکی از این «دو تا» منظور، نر و ماده است. امّا « دو تا» ی دیگر اشاره به چیست؟ به نظر می رسدکه حیوانات بر دو گونه اند: وحشی و اهلی. خود اهلی ها هم دو گونه اند: آنها که معادل وحشیدارند و آنها که معادل وحشی ندارند. مثلاً بز، هم وحشی دارد هم اهلی؛ گاو،هم وحشی دارد هم اهلی؛ اسب، هم وحشی دارد هم اهلی و … پس برخی حیوانات، زوجند؛ یعنی نوع اهلی و وحشی دارند. مراد از «زَوْجَیْنِ» در آیه مورد بحث، این گونه حیواناتند. پس خداوند متعال امر نموده نوح را که از این گونه حیوانات، دو تا (یک نر و یک ماده) را سوار کشتی کند. مثلاً یک جفت بز اهلی و یک جفت بز وحشی. روشن است که تعداد چنین حیواناتی بسیار اندک است؛ به نحوی که جا دادن آنها در یک کشتی، کار آسانی است. امّا یک مطلب دیگر هم هست. می دانیم که فاصله ی نوح(ع) با آدم(ع) چندان نبوده است؛ به نحوی که در آن زمان، تنها مناطق مسکون زمین، منطقه ی بین النهرین بوده است؛ یعنی مناطقی از عراق و مناطقی از ترکیه ی امرروزی؛ دقّت شود نه کلّ عراق و کلّ ترکیّه، بلکه مناطقی از این دو کشور که همجوارند. پس در آن هنگام، بشر هنوز چندان متمدّن نبوده است. حال سوال این است که: آیا در آن زمان، تمام حیوانات اهلی شده ی امروزی، اهلی شده بودند یا نه؟ مثلاً آیا درآن هنگام، مردم توانسته بودند مرغ و بوقلمون و اردک و غاز و گربه و سگ و … را هم اهلی کنند یا نه؟ اگر بپذیریم که در آن زمان، هنوز برخی حیوانات اهلی امروزی، اهلی نشده بودند، در آن صورت، تعداد این حیوانات، باز هم کمترمی شوند. امّا دانستن این که آن زمان چه تعداد از حیوانات را توانسته بودند اهلی کنند، کار آسانی نیست؛ و در شرائط فعلی ما جز سخنان افراد معصوم، راه دیگری برای حلّ این معمّا نداریم. حال به احادیث اهل بیت(ع) مراجعه کنیم تا ببینیم آن بزرگواران  در این باره چه فرموده اند. طبق آنچه در روایات آمده، منظور از « مِن کُلٍ ّ زَوْجَینْ ِ اثْنَین »، تمام حیوانات نبوده اند؛ بلکه منظور همان ازواج هشتگانه ای هستند که در آیات 143 و 144 انعام نام برده شده اند که عبارتند از: گوسفند، بز ، شتر و گاو ، که از هر کدام معادل وحشی اش را هم لحاظ کنیم، می شوند هشت جفت. همچنین فرمود: « خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها وَ أَنْزَلَ لَکُمْ مِنَ الْأَنْعامِ ثَمانِیَةَ أَزْواجٍ . او شما را از نفس واحده آفرید، و زوجاو را از او (جنس او ) خلق نمود ؛ و براى شما هشت زوج از چهارپایان نازل نمود» (الزمر:6). این چهار گونه حیوان ، اشرف چهارپایان می باشند؛ که انسانها بدان نیاز دارند. آن حضرت، این حیوانات را به علاوه ی برخی پرندگان اهلی و مشابهشان از وحشی ها، سوار کشتی نمودند. قصد اصلی آن حضرت این بوده که انسانهای نجات یافته، در منطقه ی خود دچار کمبود نسل این حیوانات ـ که منبع غذایی می باشند ـ نشوند. در قرآن کریم نیز نداریم که غرض آن حضرت، جلوگیری از انقراض نسل بوده باشد. از روایات نیز استفاده می شود که غرض حضرتش حفظ منابع غذایی انسانها بوده نه نسل حیوانات.امام صادق(ع) فرمودند: « حَمَلَ نُوحٌ ع فِی السَّفِینَةِ الْأَزْوَاجَ الثَّمَانِیَةَ الَّتِی قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ثَمانِیَةَ أَزْواجٍ مِنَ الضَّأْنِ اثْنَیْنِ وَ مِنَ الْمَعْزِ اثْنَیْنِ … وَ مِنَ الْإِبِلِ اثْنَیْنِ وَ مِنَ الْبَقَرِ اثْنَیْنِ فَکَانَ مِنَ الضَّأْنِ اثْنَیْنِ زَوْجٌ دَاجِنَةٌ یُرَبِّیهَا النَّاسُ وَ الزَّوْجُ الْآخَرُ الضَّأْنُ الَّتِی تَکُونُ فِی الْجِبَالِ الْوَحْشِیَّةُ أُحِلَّ لَهُمْ صَیْدُهَا وَ مِنَ الْمَعْزِ اثْنَیْنِ زَوْجٌ دَاجِنَةٌ یُرَبِّیهَا النَّاسُ وَ الزَّوْجُ الْآخَرُ الظَّبْیُ الَّتِی تَکُونُ فِی الْمَفَاوِزِ وَ مِنَ الْإِبِلِ اثْنَیْنِ الْبَخَاتِیُّ وَ الْعِرَابُ وَ مِنَ الْبَقَرِ اثْنَیْنِ زَوْجٌ دَاجِنَةٌ لِلنَّاسِ وَ الزَّوْجُ الْآخَرُ الْبَقَرُ الْوَحْشِیَّةُ وَ کُلُّ طَیْرٍ طَیِّبٍ وَحْشِیٍّ أَوْإِنْسِیٍّ ثُمَّ غَرِقَتِ الْأَرْض . نوح در این کشتى هشت جفت از جانورانى را حمل کرد که خداوند عزّ و جلّ فرموده بود: « ثَمانِیَةَ أَزْواجٍ مِنَ الضَّأْنِ اثْنَیْنِ وَ مِنَ الْمَعْزِ اثْنَیْنِ … وَ مِنَ الْإِبِلِ اثْنَیْنِ وَ مِنَ الْبَقَرِ اثْنَیْنِ » بنا بر این، از میش (گوسفند) یک جفت یکى میش اهلى که مردم تربیت مى کنند و دیگری میش کوهى که شکار آن براى مردم رواست، و از بز هم دو تا، یکى اهلى که مردم تربیت مى کنند و یکى بزى که در دشت و بیابان است، و از شتر هم دو تا، یکى شتر بخاتى و دیگر شتر عربى، و از گاو هم دو تا، یکى گاو اهلى و دیگر گاو وحشى، واز هر پرنده یکى اهلى و دیگر وحشى را برگزید و آنگاه زمین غرق شد.» (کافی،ج 8 ،ص283) این حدیث به وضوح حکایت می کند، که آن حضرت، حیوانات اهلی  را که منبع غذایی اند، همراه با مشابه وحشی آنها که برای غذا شکار می شوند  سوار کشتی کرده است.
فکر نکنید که در آن زمان حیوانات زیاد بودند و آن زمان را به این زمان مقایسه نکنید .حیوانات به مرور زمان بیشتر شده اند نه این که از زمان حضرت آدم این مقدار بودند .