جنگ خلیج فارس به دنبال ماجراجویى دیگر عراق و اشغال کویت (مرداد 1369)، با مداخله ى آمریکا و کشورهاى غرب و متحدان منطقه اى آنان زیر نظر سازمان ملل، شکل گرفت. در مورد علل شروع آن باید گفت که: بعضى بر این عقده هستند که چراغ سبز دولت آمریکا به رژیم صدام، همچون چراغ سبز این کشور در تجاوز به ایران، موجب تشویق وى به این اقدام شد تا آمریکا بتواند به بهانه ى حمایت از دولت هاى وابسته و تحت سلطه خود، مجوز دخالت بیشتر را در منطقه و به ویژه در خلیج فارس کسب نماید (جنگ خلیج فارس در اسناد محرمانه، سالینجر واریک لوران، ترجمه هوشنگ لاهوتى، 1370). و اهداف شوم منطقه اى و بین المللى خویش را در شکل دادن به نظم نوین جهانى خصوصا در آن مقطع خاص که ابر قدرت شرق دچار فروپاشى شده بود، محقق نماید. از طرف دیگر، صدام از هشت سال جنگ با ایران حاصلى در جهت ارضاى خواسته هاى جاه طلبانه خود به دست نیاورد و جز بدبختى و فقر و فلاکت و از دست دادن صدها هزار نیروى انسانى، چیزى براى مردمش به ارمغان نیاورد. در عین حال میلیاردها دلار بدهى خارجى، بر اقتصاد بعد از جنگ این کشور تحمیل شده بود. دست یازیدن به این جنگ جدید به این امید بود که با اشغال کویت نه تنها بتواند مشکلات اقتصادى را حل کند، بلکه آرزوهاى دور و دراز خود را نیز جامه عمل بپوشاند، در حالى که نه تنها به هیچ یک از خواسته هایش نرسید بلکه تحریم های اعمال شده از طرف شوراى امنیت، آن چنان فشار غیرقابل تحمّلى بر وى وارد آورد که هنوز هم بعد از گذشت بیش از ده سال، دولتى که قبل از جنگ با ایران داراى ذخیره ارزى متجاوز از 30 میلیارد دلار بود، امروز با یکصد میلیارد دلار بدهى مواجه است. (انقلاب اسلامى، زمین ها و پیامدها، منوچهر محمدى، نشر معارف، 1380، ص 227). صدام چون در مقابل هجوم و گسترش انقلاب اسلامى به عنوان سدّى محکم عمل کرده بود و منافع دولت هاى عربى محافظه کار و هم چنین قدرت هاى ذى نفوذ غرب را در منطقه حفظ کرده بود، براى خود این حق را قائل بود که نه تنها از دولت هاى عربى بخواهد وام هاى عراق را مورد بخشش قرار دهند، بلکه مى خواست با پرداخت وام هاى جدید او را در بازسازى کشورش کمک کنند. وى با این استدلال و با توجه به چراغ سبز آمریکا، حمله برق آسایى را به کویت آغاز کرد و در کمتر از 48 ساعت، سراسر خاک کویت را به اشغال خود در آورد. دولت آمریکا از این موقعیت استفاده نمود و با ایجاد یک نیروى چند ملیّتى و بهره گیرى از شرایط فروپاشى نظام دو قطبى وارد ماجرا شد و در یک جنگ نابرابر در مقابل عراق قرار گرفت و بدین ترتیب جنگ خلیج فارس آغاز شد. در مورد پیامدهاى این جنگ به صورت مختصر باید گفت که: آمریکا با این اقدام هم حضور نظامى وسیع خود در خلیج فارس را تثبیت نمود و هم حاکمیت نظامى خود بر کشورهاى عضو شوراى همکارى خلیج فارس را تحکیم کرد و اداره و اختیار منابع انرژى نفت منطقه را کاملاً در اختیار گرفت، قدرت نظامى خود را به جهانیان عرضه کرد و با رهبرى نظامى، سیاسى، امنیتى و تبلیغاتى جنگ، عملاً در جهت اهداف نظام تک قطبى حرکت نمود و نمایش واقعى براى مرعوب ساخت ملت هاى جهان بویژه ملت هاى مسلمان به مرحله ى اجرا درآورد. موقعیت آمریکا را در جهان مستحکم تر ساخت و سلطه ى این کشور را بر منطقه افزون تر نمود. (ایران و آمریکا، حسن واعظى، انتشارات سروش، چاپ اول، 1379، ص 37).