بستر ها و راه های گسترش فرهنگ مهدوی چیست ؟

طرح سوال :

مهدویت اعتقادی حرکت آفرین، امید بخش، نشاط آور و باعث تلاش مضاعف در زندگی است. یأس و نومیدی، خستگی و پوچ گرایی در آن راه ندارد.

فرهنگ مهدویت دو نوع رابطه ایجاد می‌کند رابطه‌ای با خود و رابطه‌ای با اجتماع.

الف. رابطه شخصی:

یعنی ایجاد انگیزه برای زندگی بهینه و هدفمند و تلاش برای رسیدن به سعادت در دنیا و آخرت. فرهنگ مهدویت می‌تواند انسان را از پوچی و گمراهی نجات دهد زیرا امید به آینده‌ای روشن، شک و تردید در اصل زندگی را زایل ساخته و او را به حرکت در مسیر وامی‌دارد.

این فرهنگ قدرت تفکر در خود را افزایش داده انسان را به خود شناسی رهنمون می‌سازد. همچنین او را در مقابل سختی‌ها مقاوم ساخته، آماده پذیرش خطرات زندگی می‌کند زیرا آینده برای او ابهامی ندارد «انسان مهدوی لحظات زندگی خود را در راه رضایت مهدی(ع) هزینه می‌کند و نهایت تلاش خود را برای تحقق عدالت در گفتار، رفتار و اخلاق خویش به کار می‌بندد.

این گوشه‌ای از تأثیر «فرهنگ مهدویت» در انسان است.

ب. رابطه‌ی اجتماعی:

این رابطه در ابعاد مختلف کاربرد پیدا می‌کند:

1. رابطه با جامعه خانواده؛

2. رابطه با جامعه محل سکونت؛

3. رابطه با جامعه محل کار؛

4. رابطه با جامعه شهری؛

5. رابطه با جامعه کشوری؛

6. رابطه با جامعه جهانی.

1. فرهنگ مهدوی در خانواده:

رابطه فرد با خانواده بسیار اساسی و تعیین کننده است. اگر فرهنگ خانواده بر اساس تفکر مهدوی شکل بگیرد و افراد خانواده‌، خصوصا مدیریت سیاسی آن؛ یعنی پدر و مدیریت تربیتی آن یعنی مادر سعی در حاکمیت فرهنگ مهدوی در خانواده داشته باشند، آرامش و سعادت را برای خود به ارمغان می‌آورند. البته تحقق این راه‌کار باید با طرح و برنامه همراه باشد. برنامه‌های عبادی، تفریحی و فرهنگی در خانواده‌؛ همه باید بگونه‌ای باشد که یاد حضرت مهدی(ع) را در محیط خانه زنده کند و ولایت آن حضرت را بر رفتار‌ها حاکم سازد. مثلا مجالس دعای ندبه، توسل، ختم قرآن باید با توجه خاص به فرهنگ مهدوی در خانواده برگزار شود. رفتن به زیارت‌گاه یا مسجد جمکران نیز با برنامه ریزی خاص و به صورت خانوادگی و نه بر اساس عادت‌ها انجام گیرد. برنامه‌های ویژه برای به روز شدن یاد مهدی(ع) در خانواده‌ها باید در دستور کار مدیریت خانه قرار گیرد مثلا توجه به درس و فر اگیری علوم، ورزش کردن، صله رحم، کمک به دیگران و در جهت قرب به امام زمان(ع) و کسب رضایت او.

2. فرهنگ مهدوی در محل سکونت:

انسان منتظر وظیفه دارد در محل زندگی خویش فرهنگ مهدویت را حاکم سازد. امروزه که جوامع از بافت کوچک سنتی به بافت بزرگ اجتماعی تبدیل شده است چنین اهدافی باید از طریق طرح و برنامه و به صورت نظام مند و سیستمی انجام شود تا بتواند بهترین تأثیر را بر جای گذارد.

شاید یک منتظر مهدوی با تلاش فردی خود در محل سکونت، بتواند تأثیرات کوتاه و مقطعی ایجاد نماید اما این کافی نیست و چه بسا در دراز مدت به فراموشی و یا مقابله شخصی دیگران منتهی شود.

راه بهینه ایجاد، «ستاد فرهنگ مهدوی» در محل، با مشورت و همکاری سایر افراد و ایجاد و حاکم ساختن این فرهنگ بین افراد برای دراز مدت است. به عنوان مثال با مشورت دوستان نزدیک و راه‌کار‌های تبلیغی ویژه، رعایت نوبت در خرید را حتی نسبت به کودکان به صورت رسم و فرهنگ عمومی در محل در آورند. این می‌تواند نمونه‌ای زنده برای توجه دائمی اهالی، به اجرای عدالت کامل در جوامع باشد که از اهداف حکومت جهانی حضرت مهدی(ع) است.

3. فرهنگ مهدوی در محل کار:

این راه‌کار باید اول از خود فرد شروع شود. یعنی در نوع برخورد با محیط و نوع مسئولیتی که به عهده دارد و تعامل با افراد در محل کار، رعایت فرهنگ مهدوی ضروری است.

انسان منتظر در محل کار خویش باید نمونه‌ای از فرهنگ مهدوی را با رفتار خویش ارائه دهد.

در مرحله بعد باید در افراد محیط کار خودش تاثیر گذاری کرده؛ در آن محیط فرهنگ مهدوی را به صورت عمومی گسترش دهد. اگر چنیناهکاری عملی شود به مرور زمان نهاد‌های یک جامعه مهدوی خواهد شد و تأثیر بسیاری در حاکمیت این فرهنگ به عنوان الگوی اجتماعی ـ سیاسی خواهد داشت.

4. فرهنگ مهدوی در جامعه شهری:

مسئولانی که مدیریت شهری را به عهده دارند در حاکمیت فرهنگ مهدوی در شهر نقش اساسی را دارند اگر مثلا مدیریت شهری راهکار‌هایی را برای اجرای عدالت در سطح شهر برنامه ریزی کرده اجرا نماید، تاثیر بسزایی در حاکمیت این فرهنگ و تعمیق فرهنگ مهدوی در جامعه شهری خواهد داشت.

5. فرهنگ مهدوی در کشور:

مدیریت سیاسی کشور می‌تواند با سوق دادن طرح‌ها به سوی حاکمیت فرهنگ مهدوی و اجرای عدالت قدم‌های مؤثری در این راستا بردارد. اگر اجرای عدالت مهدوی در دستور کار سیاستمداران کشور قرار گیرد، با اجرای برنامه‌های مردم جامعه، بوی دل انگیز و مسرت بخش «عدالت مهدوی» را استشمام خواهند کرد. البته لازمه این مهم تثبیت و تعمیق فرهنگ مهدوی در تفکر و اعتقاد سیاستمداران کشور است.

6. فرهنگ مهدوی در جهان:

افرادی که دارای تفکر مهدوی هستند می‌توانند در زمینه‌های فرهنگی، سیاسی و تربیتی به فراخور مسئولیت خود و بستر‌های فعالیت اجتماعی خویش در سایر کشور‌ها این فرهنگ را صادر نمایند و زمینه‌ اقبال عمومی و جهانی به سوی عدالت کامل و نهایی را در جهان فراهم نمایند.

برای گسترش «فرهنگ مهدوی» راه‌کار‌های زیر می‌تواند قابل اجرا باشد:

1. گسترش مطالعات در زمینه شناخت حضرت مهدی(ع) و شبهه شناسی و تعمیق اعتقاد و مهدویت؛

2. سوق دادن فعالیت‌های فرهنگی به سوی این موضوع از قبیل پایان‌نامه‌های حوزوی و دانشگاهی و برقراری کرسی‌های تدریس در حوزه و دانشگاه و نیز برگزاری مجالس عمومی و سمینار‌های فرهنگی در زمینه بهینه‌سازی فرهنگ مهدویت در جامعه.

3. دشمن شناسی و ایجاد پایگاه‌های سیاسی ـ فرهنگی برای مقابله با نقشه‌های مهدی ستیز در سطح جامعه شهری، کشوری و جهانی.

4. آموزش پایه‌ای از مهد کودک تا دوره‌های تحصیلی تکمیلی در زمینه فرهنگ مهدوی؛

5. ایجاد نهضت نرم‌افزاری برای تولید برنامه در جهت توسعه و گسترش فرهنگ مهدویت در کشور و جهان.

6. برنامه‌ریزی در جهت تولید برنامه تلویزیونی و سینمایی و سوق دادن حرکت صدا و سیما به سوی زنده نگه داشتن فرهنگ مهدویت در بین مخاطبان؛

7. تولید و چاپ کتاب‌های مفید در سطوح مختلف سنی و انتشار آن در جامعه؛

8. برگزاری نمایشگاه‌هایی در زمینه‌های مختلف برای تعمیق فرهنگ مهدویت در جامعه مانند نمایشگاه کتاب در محله، شهر، ادارات، مدارس و مکان‌های ویژه مانند جمکران، نمایشگاه عکس، هنر‌های دستی، نقاشی و غیره؛

9. ایجاد کتابخانه‌های تخصصی مهدویت در حوزه دانشگاه و مکان‌های ویژه؛

10. ایجاد مراکز تخصصی آموزشی ـ پژوهشی در مورد گسترش فرهنگ مهدویت.

برای آگاهی بیشتر به این منابع مراجعه شود: مجله انتظار شماره 1و 2 و 12.