از شخصیت های برجستة شیطان گرایی در قرن شانزدهم که نقش مؤثری در شیوع این جریان داشت می توان به خانم «کاترین دومدیچی»[1] از خاندان دومدیچی های یهودی اشاره کرد.

کاترین دختر «لورنزو» جادوگر بزرگ فرانسوی بود. پدر وی به عنوان پیشگو در دربار پادشاه فرانسه «فرانسوای یکم» استخدام شد و بعد از مدّتی دخترش کاترین را به همسری فرزند پادشاه «دوک اورلئان»، که بعدها با نام هانری دوم بر تخت شاهی فرانسه نشست، درآورد.

کاترین پس از مرگ همسرش، آئینی جادویی با عنوان بلک مس که به نوعی اهانت به مراسم مقدس شام آخر مسیحیان بود را در بین اشراف و درباریان فرانسه بنیان گذاشت.[2] حدود یک قرن پس از مرگ کاترین دومدیچی، جادوگر دیگری در دربار فرانسه به نام «کاترین دِشی» از خاندان «لاوازین»[3] یهودی اقدامات دومدیچی را ادامه داد. وی مراسمی با عنوان اتاق درخشان را به مراسم بلک مس اضافه نموده و آیین شیطان پرستی را تکمیل کرد.

این مراسم که به نوعی بازتولید آیین قربانی انسان بدوی بود در اتاقی کاملاً تاریک انجام می شد که تنها منبع روشنایی آن یک شمع بود. در این اتاق نوزادانی قربانی می‌شدند و خونشان به شیطان تقدیم می‌شد.[4] پس از مدّتی با افشاگری برخی افراد، این مراسم لو رفته و عده‌ای بازداشت و مجازات شدند. از آن جمله شخص کاترین دشی بود که به اتهام جادوگری در 22 فوریه سال 1680 در ملاء عام در آتش سوزانده شد. امّا هنگامی که پای شخصیت‌های بلندپایه به پرونده کشیده شد، مقامات دستور توقف پی‌گیری را صادر کردند و این مراسم به طور مخفیانه و محرمانه ادامه پیدا کرد.[5]

این آیین‌ها در طول قرن‌های هفده و هجده در قالب گروه‌های سرّی که توسّط اشراف ایجاد و رهبری می‌شد، ادامه یافت، که از آن جمله می توان به گروه‌هایی نظیر ژرمن باکسن، پسران نیمه شب، موهاکس‌ها و نفرین‌شدگان اشاره کرد.

——————————————————————————–

[1] . Catherine de Medici. [2]. سیری در تاریخ جادوگری، ص90. [3]. La Voisin. [4]. همان ص 92. [5]. همان ص 93.