۱۳۹۲/۰۹/۲۸
–
۶۴۳۰۵ بازدید
با سلام میگویند سرکتاب باز کردن از زمان پیامبر بوده و با آن آینده و اتفاقاتی که برای فردی در گذشته و آینده رخ داده و میدهد را میگویند آیا این کار جایز میباشد ؟ آیا میتوان با دعا کردن تقدیری که در سرکتاب آمده راتغییر داد؟
از این که این مجموعه را امین و پاسخگوی سوالات خود می دانید صمیمانه سپاسگزاریم. در پاسخ به مطلب زیر توجه کنید . 1. در شرع مقدس اسلام، چیزی به نام سر کتاب باز کردن نداریم و سر کتاب باز کردن در سیره پیامبر ص و ائمه نبوده و نسبت به ان توصیه و سفارشی نکرده اند .
2. سر نوشت انسان در گرو اعمال اختیاری انسان است،واین امور اعتبار چندانی ندارد.تفأل زدن به قرآن کار درستی نیست وبرداشت از قرآن هم کار هر کسی نیست.افراد نادری هستند که قادرنداز قرآن حوادث آینده را پیش بینی کنندآن هم نه همه جاوبه عنوان یک شغل بلکه گاهی الهاماتی به آنها می شود وبرداشت درستی پیدا می کنندآن هم برای خودشان نه اینکه از اسرار مردم مطلع شوند.در نتیجه برای اینکه سر نوشت خوبی داشته باشیدمی بایست کارهایتان روی حساب وکتاب ومعیار های عقل وشرع باشدوبه خدا توکل داشته باشید زیرا تقدیر امور وتغییر کارها بدست اوست .
3. تأثیر دعا در تغییر سرنوشت انسان به عنوان یکی از عوامل معنوی، امرى مسلم و حتمى است؛ چه خود انسان دعا کند و یا دیگرى را شفیع در دعا قرار دهد. ولى باید به افراد قابل اعتماد مراجعه کرد و از کسانى که به دنبال شهرت و سودجویى نیستند بهره گرفت .
4. اصل این که شخصی برای شخص دیگری دعا بنویسد، از نظر شرعی مانعی ندارد. ریشة دعانویسی در این بوده که گاهی از طرف امامان معصوم: دعاها و ذکرهایی برای رفع گرفتاریها، ایمنی از خطرها و بیماریها، دفع چشم زخم و زیاد شدن روزی و… تجویز میشد که لازم بود به صورت نوشته، همراه شخص باشد; (البته این دعاها و ذکرها را هر کس بنویسد و با خود داشته باشد، مانعی ندارد، ولی از جهتی که همة اشخاص نیازمند به این دعاها، با آنها آشنا نبودند و یا آن که اشخاص پرهیزگاری بودند که دعایشان نزد خدا مستجاب میشد، به این علت، مردم دعاهای مورد نیاز خود را از آنان میگرفتند و آنها نیز به دعانویس معروف میشدند، البته توجه داشته باشید که هر کس ادعای دعانویسی کرد دلیل نمیشود حتماً دعانویس باشد، بلکه باید بین مردم به پاکدامنی و تقوا و آگاهی معروف باشد. باید دانست که بسیارى از این افراد شیادانى هستند که از عقاید مردم سوء استفاده مى کنند. بنابراین باید در برخورد با آنان هشیار بود. براى دعا به درگاه خداوند نیازى به واسطه و دعانویس نیست؛ بلکه هر کس مى تواند براى رفع مشکلات خود به درگاه او عرض حاجت نماید و از اعمال نیک براى تقرب به درگاه خداوند بهره ببرد. مگر آن که به افراد وارسته و اهل دل دسترسى داشته باشیم که به طور یقین دعاى آنان و نفوذ کلام آنان تأثیر ویژه اى دارد .
گفتنی است رجوع به دعانویس ها در سنت و سیره پیامبر(ص) و امامان(ع) نبوده و بزرگان دین هیچگونه توصیه ای در این باره ندارند، لذا بهترین روش هم تعقل و تدبیر شخصی و مشورت با خردمندان و توکل بر خدا و پرداخت صدقه و خواندن دعاهای معتبر است .
2. سر نوشت انسان در گرو اعمال اختیاری انسان است،واین امور اعتبار چندانی ندارد.تفأل زدن به قرآن کار درستی نیست وبرداشت از قرآن هم کار هر کسی نیست.افراد نادری هستند که قادرنداز قرآن حوادث آینده را پیش بینی کنندآن هم نه همه جاوبه عنوان یک شغل بلکه گاهی الهاماتی به آنها می شود وبرداشت درستی پیدا می کنندآن هم برای خودشان نه اینکه از اسرار مردم مطلع شوند.در نتیجه برای اینکه سر نوشت خوبی داشته باشیدمی بایست کارهایتان روی حساب وکتاب ومعیار های عقل وشرع باشدوبه خدا توکل داشته باشید زیرا تقدیر امور وتغییر کارها بدست اوست .
3. تأثیر دعا در تغییر سرنوشت انسان به عنوان یکی از عوامل معنوی، امرى مسلم و حتمى است؛ چه خود انسان دعا کند و یا دیگرى را شفیع در دعا قرار دهد. ولى باید به افراد قابل اعتماد مراجعه کرد و از کسانى که به دنبال شهرت و سودجویى نیستند بهره گرفت .
4. اصل این که شخصی برای شخص دیگری دعا بنویسد، از نظر شرعی مانعی ندارد. ریشة دعانویسی در این بوده که گاهی از طرف امامان معصوم: دعاها و ذکرهایی برای رفع گرفتاریها، ایمنی از خطرها و بیماریها، دفع چشم زخم و زیاد شدن روزی و… تجویز میشد که لازم بود به صورت نوشته، همراه شخص باشد; (البته این دعاها و ذکرها را هر کس بنویسد و با خود داشته باشد، مانعی ندارد، ولی از جهتی که همة اشخاص نیازمند به این دعاها، با آنها آشنا نبودند و یا آن که اشخاص پرهیزگاری بودند که دعایشان نزد خدا مستجاب میشد، به این علت، مردم دعاهای مورد نیاز خود را از آنان میگرفتند و آنها نیز به دعانویس معروف میشدند، البته توجه داشته باشید که هر کس ادعای دعانویسی کرد دلیل نمیشود حتماً دعانویس باشد، بلکه باید بین مردم به پاکدامنی و تقوا و آگاهی معروف باشد. باید دانست که بسیارى از این افراد شیادانى هستند که از عقاید مردم سوء استفاده مى کنند. بنابراین باید در برخورد با آنان هشیار بود. براى دعا به درگاه خداوند نیازى به واسطه و دعانویس نیست؛ بلکه هر کس مى تواند براى رفع مشکلات خود به درگاه او عرض حاجت نماید و از اعمال نیک براى تقرب به درگاه خداوند بهره ببرد. مگر آن که به افراد وارسته و اهل دل دسترسى داشته باشیم که به طور یقین دعاى آنان و نفوذ کلام آنان تأثیر ویژه اى دارد .
گفتنی است رجوع به دعانویس ها در سنت و سیره پیامبر(ص) و امامان(ع) نبوده و بزرگان دین هیچگونه توصیه ای در این باره ندارند، لذا بهترین روش هم تعقل و تدبیر شخصی و مشورت با خردمندان و توکل بر خدا و پرداخت صدقه و خواندن دعاهای معتبر است .