پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه اگر بخواهید اثرگذار باشید، باید ترکیبی از استدلال و احساس برانگیزی را منتقل کنید، گفت: گریه بر امام حسین(ع) و انس با فضای کربلا برای دوری از فتنه های آخرالزمانی سفارش شده است.

حجت الاسلام محمد رضایی، پژوهشگر مهدوی در گفتگو با خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان بااشاره به سبک زندگی دینی و مهدوی با نگاه به مناسبت های ماه صفر، گفت: باید در این حوادث گریه و نقش آن در زندگی انسان را بررسی کرد و به تبیین فرهنگ سازی اهل بیت(ع) در حوادث اربعین پرداخت.

وی در مقدمه ای کوتاه درخصوص نقش گریه در زندگی انسان، خاطرنشان کرد: انسان از جهت وجودی ابعاد مختلفی دارد که یکی از این ابعاد بعد عاطفی است و روابط اجتماعی را شکل می دهد. بر این اساس انسانی که نرمی قلب داشته باشد. دلسوزی، محبت و عاطفه او نسبت به انسان های دیگر بیشتر می شود.

حجت الاسلام رضایی نقطه اوج عاطفه و دلسوزی را پیامبر اسلام معرفی کرد و اظهارداشت: هر چه انسان قلبش نرم تر باشد، مهربان تر شده و به حیات طیبه نزدیک تر می شود و در مقابل هرچه قلب سخت تر باشد، شقی تر می شود و انسانی که دارای قلب سخت باشد، از انسان های دیگر فاصله می گیرد و انسانی که قلب نرم دارد، دلسوزتر و دستگیر تر می شود.

این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه یک طرف رابطه با خدا و عبودیت اشک است، تصریح کرد: اشک در دو جا خود را نشان می دهد، اشکی که در مقام عبادت است و اشکی که در روابط اجتماعی بروز می کند. به طوری که انسان هرگاه مظلوم و ستم دیده ای ببیند، اشکش جاری می شود.

وی با بیان اینکه هرچه انسان عابدتر باشد و روابط اجتماعیش نیز بیشتر باشد، اشکش بیشتر می شود، ادامه داد: بر این اساس انسان در رابطه با انسان های دیگر درجات انگیزش احساسش که منجر به اشک می شود، شدت و ضعف دارد. بنابراین در مقابل مصیبت و فاجعه ای که بر انسان کامل و ولی معصوم واقع می شود اشک انسانی که قلب نرم دارد بیشتر می شود.

حجت الاسلام رضایی با بیان اینکه معنای این گریه کارکردهای تاریخی، اجتماعی و سیاسی دارد، اظهارداشت: اهل بیت(ع) بعد از واقعه عاشورا به هر نسبت که زنده بودند، اشک و گریه داشتند. به طوری که امام سجاد(ع) 20 سال گریه کردند و حضرت زینب(س) یک سال و همسران و دختران امام حسین(ع) نیز گریه داشتند.

این پژوهشگر مهدوی با طرح سوالی مبنی بر اینکه آیا گریه اهل بیت(ع) احساسی بود یا دارای نشانه های دیگر؟، گفت: کاروان اسارت در طول مسیر خود با 4 شهر مواجه شدند که هر کدام ویژگی هایی داشت. کوفه که مخلوط و ترکیبی آشفته بود از قومیت ها، فرقه ها و قبیله ها، دمشق که یک دست در خدمت باطل بود و مدینه و مکه که مسخ شده بود، همه این شهر ها به نوعی به درجه ای از سبک های زندگی دینی ناسالم و انحرافی دچار بودند.

وی با بیان اینکه به هر نسبتی که این شهرها از دین دور شده بودند، قلب های مردمشان هم سنگ تر شده بود، افزود: در این میان گروهی که حق هستند، نخستین جرقه های بازگشت به حق را ایجاد می کنند. این درحالی است که زمانی که قلب انسانی سنگ باشد با استدلال نمی توان آن را نرم کرد.

حجت الاسلام رضایی ادامه داد: باید در کنار استدلال، عاطفه برانگیزی وجود داشته باشد و تلاشی برای تحول در قلب صورت گیرد چراکه انسان مومن ترکیبی از معرفت و شناخت باقبول کردن و گرایش به معرفت است که ایمان و باور را به وجود می آورد.

این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه در سبک زندگی دینی صرف آگاهی کفایت نمی کند و برای تحول قلب یک انسان لازم است، هم بر روی قلب و عواطف و هم بر روی کشش ها کار شود، ادامه داد: اهل بیت(ع) در این شهرها در کنار ابطال گری باطل احساسات برانگیزی از مسیر نرم کردن قلب ها به واسطه گریه داشتند.

وی بااشاره به راهکار برای برانگیختن قلب سنگی، خاطرنشان کرد: به پیش چشم آوردن دلسوزترین و پرمصیبت ترین حادثه به عنوان نخستین راهکار شناخته می شود. بر این اساس اهل بیت(ع) بعد از حادثه عاشورا مهمترین کاری که کردند، این بود که قلب هایی که سخت شده بود و فاصله گرفته بودند و اشکی در وجود این آدم ها نبود را با اشک به حرکت درآوردند.

حجت الاسلام رضایی ادامه داد: جامعه ای که دچار قلب های سخت شود، عقل ها هم زنگار می گیرد. اگر بخواهید اثرگذار باشید، باید ترکیبی از استدلال و احساس برانگیزی را منتقل کنید. بر این اساس بود که گریه های امام سجاد(ع) بستری می شود برای تاسیس مدرسه علمی امام باقر(ع).

این پژوهشگر مهدوی بااشاره به دوران آخرالزمان که ریزش ها به علت سختی زیاد است، اظهارداشت: گریه بر امام حسین(ع) و انس با فضای احساسی کربلا برای دچار نشدن به فتنه های آخرالزمانی سفارش شده است.

وی با بیان اینکه امام زمان(عج) عمیق ترین و شدید ترین گریه ها را بر فاجعه کربلا دارند، گفت: این گریه ها و احساسات وسیله ای است که ما را از قساوت های آخرالزمانی دور می کند. چراکه انسان ها در این دوران به بالاترین قساوت ها می رسند.