ابتدا لازم است متذکر شویم روایت مورد اول را نیافتیم تنها در روایتی این گونه آمده وقتی حوا به زمین آمد و مبتلا به معصیت شد حیض دید و مامور به غسل شد. بحار الانوار ج 1 ص 288 و در مورد دوم دو روایت در علل الشرایع آمده که مضمون روایت اول این است که حیض عقوبت است و دختران انبیا حیض نمی شوند و اول کسی که حیض شد ساره بود. وجه این گونه روایات برای ما معلوم نیست و از سوی دیگر میان روایت علل که ابتدای حیض را از ساره همسر ابراهیم می داند و روایاتی که در باره عادت شدن حضرت حوا وارد شده تعارض دیده می شود در این گونه روایات که روایت ثمره عملی ندارد و روایت نیز از نوع روایات اعتقادی نیست که اعتقاد به آن لازم باشد بهتر است انسان سکوت کند و نفیا و اثباتا سخنی نگوید.  در مقابل این احادیث به دسته دیگری از روایات می توان به روایاتی که در مورد اجر و ثوابی که به زنان در ایام حیض می‌رسد، اشاره‌ای نمود، از جمله:- «قَالَ النَّبِیُّ (ص) حَیْضُ یَوْمٍ لَکُنَّ خَیْرٌ مِنْ عِبَادَةِ سَنَةٍ صِیَامٍ نَهَارُهَا وَ قِیَامٍ لَیْلُهَا»(1)؛ پیامبر اکرم(ص) فرمودند یک روز حیض شدن بهتر از عبادت یک سال است که روز هایش روزه و شب هایش نماز خوانده باشد.- «وَ قَالَ النبی(ص): مَنْ مَاتَتْ فِی حَیْضِهَا مَاتَتْ شَهِیدَةً»(2)؛ پیامبر(ص) فرمودند زنی که در حالت حیض بمیرد، اجر شهید را دارد.- «و فِی الْخَبَرِ: وَ إِذَا اغْتَسَلَتْ مِنْ حَیْضِهَا کُفِّرَ لَهَا کُلُّ ذَنْبٍ وَ لَمْ یُکْتَبْ عَلَیْهَا خَطِیئَةٌ إِلَى الْحَیْضَةِ الْأُخْرَى »(3)؛ و در روایت است زنی که از حیضش غسل کند تمام گناهانش آمرزیده می‌شود و بر او گناهی نوشته نمی‌شود تا زمان حیض دیگر.(1و2و3. نوری، حسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ، انتشارات موسسه آل البیت، ج2، ص41)