در پاسخ به نکاتی توجه کنید .
الف. قتل صبر
1. امام سجاد (علیه السلام) در خطبه ای که برای مردم کوفه بیان داشت، فرمود: «… انَا بْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً، وَ کَفی بِذلِکَ فَخْراً»»«من فرزند همان کسی «امام حسین (علیه السلام)» هستم که او را به قتل صبر کشتند، و این برای ما موجب افتخار است.» [مقتل الحسین( ع)، مقرّم، ص ۴۱۱] .
2. قتل صَبْر به معنای کشتن باشکنجه است .
3. این کلمه در لغت به معنی کشتن کسی در حال دستگیری و حبس است. [المنجد، ماده صبر.] که نتواند به هیچ وجه از خود دفاع کند، کشتن با شکنجه. [مجمع البرین، کلمه صبر، ج۲، ص۵۸۰.]
4. معنای اصطلاحی قتل صبر
در اصطلاح نیز به همان معنای لغوی آمده است.
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «لَمْ یَقْتُلْ رَسُولُ اللَّه صَبْراً قَطُّ غَیْرَ رَجُلٍ واحِدِ، عُقْبَةُ ابْنِ ابْی مُعیط…»«رسول خدا (صلی الله علیه وآله) کسی را به کشتن (قتل صبر) نکشت، مگر یک نفر را به نام عقبة بن ابی محیط.» [ وسایل‌الشیعه، ج۱۵، ص۱۴۸]
ویکی فقه

ب. ریخته شدن خون امام بر زمین
در این مورد به دو ماجرا توجه کنید .
1- مشهور است وقتی که اسرا و کاروان شام به منطقه ای به نام «مشهد النقطه» واقع در کوه جوشن رسیدند، خانواده امام حسین (ع) اسیر شده بودند و سرهای مبارک در آن مکان مستقر شدند و سر مبارک امام حسین (ع) در سنگ مرتفعی قرار داده شد و یک قطره از خون پاک ایشان روی آن سنگ ریخته شد.
این‌قطره خون مورد اهتمام مسلمانان قرار گرفت و از آن سنگ محافظت کردند تا اینکه «سیف الدوله الحمدانی» شام را فتح کرد و او را از مکان این قطره خون آگاه ساختند. پس بنایی برای آن ایجاد کردند.

2- زید بن ارقم گوید: چون سر آن سرور را نزد ابن زیاد بردند، سر را برداشته بر روی و موی او می نگریست و مفاخره می کرد و مسرور به قتل حسین بود، ناگاه لرزه بر دستش افتاد، سر محترم حسین روی زانوی او افتاد و یک قطره خون تازه از آن بچکید، و لباس او را سوراخ کرد به پایش رسید، رانش را سوراخ کرد و به زمین فرورفت، و از آن تاریخ تا موقع کشته شدن ابن زیاد سوراخ پایش مجروح بود و معالجه نمی شد، محل جراحت عفونی شده و بوی تعفن می داد، و لذا ابن زیاد دائما با خود مشک فراوان نگاه می داشت تا بوی عفونت آن را کسی استشمام نکند. و چون ابراهیم بن مالک اشتر او را کشت، از همین بوی مشک شناخت که ابن زیاد کشته شده است.[1][1] – کشف الغمه؛ اربلی، ص 195؛ دمعة السابکه، ص 364.

ب.