۱۳۹۲/۰۸/۲۰
–
۵۲۶ بازدید
به نام خدا
افراط در حق به چه معناست ؟ آیا افراط در حق صحیح است ؟ حضرت امیر در نهج البلاغه به این موضوع اشاره ای دارند ؟
در پاسخ به نکاتی توجه کنید .
1. در مورد حق مانند هر مقوله و موضوع دیگری باید از افراط و تفریط خودداری نمود و در مورد حق نیز رعایت اعتدال را نمود .
2. تفریط در حق موجب محروم ماندن از برکات و آثار آن می شود و زیاده روی در حق موجب منحرف شده از آن می گردد .
3. مثلا زیاده روی در موضوعات حقی مانند لزوم عزاداری بر سید الشهدا و یا بزرگداشت مقام اولیای الهی گاه منجر به بروز انحرافات و اموری سخیف و بدعت می گردد .
4. شهید مطهری در باره لزوم اعتدال و دور از افراط و تفریط در مورد حق می فرماید :
غالبا جامعه ها از راه گرایش صد در صد به باطل به گمراهی کشیده نمی شوند بلکه از افراط در یک حق به فساد کشیده می شوند .
انسان کامل ، شهید مطهری ، ص 36
5. مثلا زیاده روی در عباداتی مانند نماز و روزه ی مستحب مستحب از موارد افراط در حق است که در روایات و کلمات پیشوایان مورد نکوهش است و توصیه شده که مستحبات باید متناسب با ظرفیت و آمادگی قلبی شما باشد و هر گاه که قلب اقبال و آمادگی داشت رو به نوافل و مستحبات بیاورید .
6. امیر مومنان ع در نهج البلاغه در این مورد می فرماید :
إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا عَلَى النَّوَافِلِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا عَلَى الْفَرَائِضِ
دلها دارای حالت های رغبت و بی میلی است . پس هر گاه میل و اقبال داشت آن را به ادای نوافل وادار کنید و هر گاه بی میل و بی رغبت بود به واجبات اکتفا کنید .
نهج البلاغة ص 530
1. در مورد حق مانند هر مقوله و موضوع دیگری باید از افراط و تفریط خودداری نمود و در مورد حق نیز رعایت اعتدال را نمود .
2. تفریط در حق موجب محروم ماندن از برکات و آثار آن می شود و زیاده روی در حق موجب منحرف شده از آن می گردد .
3. مثلا زیاده روی در موضوعات حقی مانند لزوم عزاداری بر سید الشهدا و یا بزرگداشت مقام اولیای الهی گاه منجر به بروز انحرافات و اموری سخیف و بدعت می گردد .
4. شهید مطهری در باره لزوم اعتدال و دور از افراط و تفریط در مورد حق می فرماید :
غالبا جامعه ها از راه گرایش صد در صد به باطل به گمراهی کشیده نمی شوند بلکه از افراط در یک حق به فساد کشیده می شوند .
انسان کامل ، شهید مطهری ، ص 36
5. مثلا زیاده روی در عباداتی مانند نماز و روزه ی مستحب مستحب از موارد افراط در حق است که در روایات و کلمات پیشوایان مورد نکوهش است و توصیه شده که مستحبات باید متناسب با ظرفیت و آمادگی قلبی شما باشد و هر گاه که قلب اقبال و آمادگی داشت رو به نوافل و مستحبات بیاورید .
6. امیر مومنان ع در نهج البلاغه در این مورد می فرماید :
إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا عَلَى النَّوَافِلِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا عَلَى الْفَرَائِضِ
دلها دارای حالت های رغبت و بی میلی است . پس هر گاه میل و اقبال داشت آن را به ادای نوافل وادار کنید و هر گاه بی میل و بی رغبت بود به واجبات اکتفا کنید .
نهج البلاغة ص 530