گرچه شرع و قانون شیوه تقسیم ارث را بیان کرده لکن اولا خیلی افراد در این امور گوششان بدهکار حکم شرع و قانون نیست و حب مال و جاه اجازه رعایت حقوق دیگران را به انا ن نمی دهد علاوه براین وصیت بخاطر تعیین سهم ورثه نیست بلکه فلسفه اصلی وصیت برای ان است که هر فردی خودش می داند چه کاره است و به چه کسانی مدیون است و چه حقوقی بر ذمه او می باشد لذا شرع مقدس وصیت کردن را برای هر مسلمانی از مستحبات موکد و در مورد افراد بدهکار الزامی کرده است تا قبل از مرگ و مخصوصا هنگامی نشانه های مرگ را مشاهده نمود نسبت به اموری که بعداز او باید انجام شود سفارشات لازم را کتبا و با حضور شهود انجام دهد تا با مرگش حقوق دیگران تضییع نشود و ورثه بدانند این میت به چه کسانی بدهکار است و از اموالش بدهکاری های او اعم از انچه به مردم مدیون بوده و انچه مانند خمس زکات و نماز و روزه و حج و غیره انجام نداده را تدارک کنند و بدهند زیرا انچه بعداز مرگ بیش از هر چیز موجب گرفتار و عذاب انسان می شود حق الناس است که تا تصفیه نشود نجات از عذاب ممکن نیست