۱۳۹۵/۰۵/۰۳
–
۴۴۴ بازدید
سلام ممنون از پاسخهای بسیار عالی وجامع شما عزیزان ،سوال :اینکه انسان برای دیگران چه مستحق وچه غیر مستحق به طور مطلق ، رایگان وفی سبیل الله کار کند برای اینکه سوء تفاهم نشود تا کجا این کار موجه می باشد مثلا استاد یا معلمی که در تدریس خصوصی وکار عملی خارج از کلاس وپروژه های خارج از درس در خدمت دانشجویان مختلط هست وآنها را شرمنده می کند . برای اینکار مدرس از نظر آموزه های دینی تا کجا مجاز است ؟
با سلام خدمت شما دوست گرامی: این دغدغه شما خیلی قابل تحسین است که در چنین زمانه ای که گناه همه جا را فراگرفته شما دوست عزیز به فکر اخلاص در عمل هستید واقعا قدر خود را بدانید و خداوند متعال را شاکر باشید.اخلاص یعنی نیت و انگیزه انسان تنها خدایی شدن باشد و از هر انگیزه و نیتی غیر از کسب رضایت خداوند خود را تخلیه نماید.جواب سوالتان باید بگوییم که در روایات ما علائم و نشانه هایی برای اخلاص ذکر شده است که درضمن به حدود آن نیزاشاره شده در زیر به بخشی از آنها اشاره می کنیم:
1- عدم انتظار ستایش: قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله: «لکل حق حقیقة و ما بلغ عبد حقیقة الاخلاص حتى لایحبّ ان یحم على شى ء من عمل للّه» «براى هر چیزى حقیتى است . انسان مؤمن به حقیقت اخلاص نمى رسد، جز آن که دوست ندارد در برابر کارى که براى خدا انجام مى دهد مورد ستایش دیگران قرار مى گیرد»
2- برابرى ستایش و نکوهش: قال الصادق علیه السلام : «لا یصیر العبد عبدا خالصا للّه عزوجل حتّى یصیر المدح و الذمّ عنده سواء» «آدمى بنده خالص خدا نخواهد بود جز آن که به مقامى رسد که ستایش و نکوهش مردم پیش او مساوى باشد»
3- اجتناب از حرام: قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله : «من قال لا اله الاّ اللّه مخلصا دخل الجنة و اخلاصه بها ان یحجزه لا اله الاّ اللّه عمّا حرم اللّه» « کسى که ذکر (لا اله الاّ اللّه ) را با اخلاص به زبان آورد، داخل بهشت خواهد شد و البته نشانه اخلاص این است که ذکر (لا اله الا اللّه ) وى را از ارتکاب معاصى باز دارد»
4- پرهیز از خودبینى: قال الصادق علیه السلام : «و ادنى حدّ الاخلاص بذل العبد طاقته ثم لا یجعل لعمله عنداللّه قدرا فیوجب به على ربّه مکافاة بعمله لعلمه انّه لو طالبه بوفاء حق العبودیّة لعجز»
امام صادق علیه السلام فرمود:« کم ترین نشانه اخلاص آن است که آدمى در اطاعت و عبادت کوشا باشد و براى عمل خود اهمیتى قایل نباشد و خود را در برابر خدا طلب کار نداند، زیرا بنده مى داند که اگر خدا از بندگان خود عبادت واقعى را خواستار بشود همگان عاجز خواهند بود»
5- پرهیز از مردم آزارى : قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله : «و اما علامة المخلص فاربعة یسلم قلبه و یسلم جوارحه و بذل خیره وکفّ شرّه» « نشانه هاى اخلاص چهار چیز است داشتن قلب سلیم واعضا و جوارح سالم و توسعه در خیر و نیکى و پرهیز از بدى ها».
1- عدم انتظار ستایش: قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله: «لکل حق حقیقة و ما بلغ عبد حقیقة الاخلاص حتى لایحبّ ان یحم على شى ء من عمل للّه» «براى هر چیزى حقیتى است . انسان مؤمن به حقیقت اخلاص نمى رسد، جز آن که دوست ندارد در برابر کارى که براى خدا انجام مى دهد مورد ستایش دیگران قرار مى گیرد»
2- برابرى ستایش و نکوهش: قال الصادق علیه السلام : «لا یصیر العبد عبدا خالصا للّه عزوجل حتّى یصیر المدح و الذمّ عنده سواء» «آدمى بنده خالص خدا نخواهد بود جز آن که به مقامى رسد که ستایش و نکوهش مردم پیش او مساوى باشد»
3- اجتناب از حرام: قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله : «من قال لا اله الاّ اللّه مخلصا دخل الجنة و اخلاصه بها ان یحجزه لا اله الاّ اللّه عمّا حرم اللّه» « کسى که ذکر (لا اله الاّ اللّه ) را با اخلاص به زبان آورد، داخل بهشت خواهد شد و البته نشانه اخلاص این است که ذکر (لا اله الا اللّه ) وى را از ارتکاب معاصى باز دارد»
4- پرهیز از خودبینى: قال الصادق علیه السلام : «و ادنى حدّ الاخلاص بذل العبد طاقته ثم لا یجعل لعمله عنداللّه قدرا فیوجب به على ربّه مکافاة بعمله لعلمه انّه لو طالبه بوفاء حق العبودیّة لعجز»
امام صادق علیه السلام فرمود:« کم ترین نشانه اخلاص آن است که آدمى در اطاعت و عبادت کوشا باشد و براى عمل خود اهمیتى قایل نباشد و خود را در برابر خدا طلب کار نداند، زیرا بنده مى داند که اگر خدا از بندگان خود عبادت واقعى را خواستار بشود همگان عاجز خواهند بود»
5- پرهیز از مردم آزارى : قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله : «و اما علامة المخلص فاربعة یسلم قلبه و یسلم جوارحه و بذل خیره وکفّ شرّه» « نشانه هاى اخلاص چهار چیز است داشتن قلب سلیم واعضا و جوارح سالم و توسعه در خیر و نیکى و پرهیز از بدى ها».