آغاز انتظار تاریخ

بیش از 1100 سال است که تاریخ به انتظار نشسته و امام غریبمان قائم است و منتظر قیام امت خود

سالهاست که با شهادت امام حسن عسکری(ع) و به سوگ نشستن جهان اسلام، در غم از دست دادن خورشیدی تابان، ناخودآگاه، شور و شعفی عمیق، قلب شیعه را پر می‎کند از آغاز امامت امام زمانش و لبخند را بر لب‎ها جاری می‎سازد. امامی که سال‎هاست در انتظار بیداری شیعیان خود ایستاده تا قیام جهانی‎اش را آغاز کند و وعده محتوم الهی را تحقق بخشد.

برای درک بهتر این تنهای غریب بر آن شدیم تا با گذری کوتاه در حکومت عباسی و برخورد آنها با یهود و اهل بیت، گوشه‎ای از حلقه مفقوده ظهور را بیابیم.

عباسیات بیش از 500 سال بر جهان اسلام فرمانرایی کردند و از ویژگی‎های منحصر به فردی برخوردا بودند. از جمله چند ملیتی بودن آن‎ها. بدین معنا که هرچند خلیفه از نژاد عرب بود اما وزرا را عناصر ایرانی و اکثر سپاهیان را ترک‎ها تشکیل می‎دادند. از سوی دیگر نهضت ترجمه آثار غربی و یونانی در این دوران آغاز گردید و موج گفت و گوی تمدنی البته یک طرفه باعث شدکه تهاجم فرهنگی عظیم اما آرام جهان اسلام را دستخوش تغییر قرار دهد

از طرفی یهود نیز از این فرصت استفاده کرد و نفوذ خود در دستگاه خلافت ا فزایش داد. در سده 4 هجری در بغداد پایتخت حکومت عباسی، رباخواری بزرگ یهودیان شکل گرفت و افرادی چون یوسف بن فیناس ،هارون بن عمرام و نتیرا، در ازای بدهی وام‎های کلان به خاندان عباسی می‎پرداختند و بدین سان به نزدیکان دولت عباسی و اشراف بغداد بدل شدند و بدین ترتیب بزرگترین کانون تجاری جهان در آن دوران بنیان‎گزاری شد.

در زمان امام حسن عسکری (ع) قلمرو کشورهای اسلامی از آفریقا تا مرزهای اروپا به نهایت درجه خود رسیده بود و مردم در این قلمرو آزاد بودند. خلافت اسلامی با جهان مسیحیت رابطه نزدیکی داشت و تعاملات علمی و سیاسی خود را با وجود مخاصمات مختلف، برقرار کرده‎بود.

نکته حیرت‎آور ، رفتار منتاقض خلفا با علمای یهود و امامان شیعه می‎باشد. خلیفه این دستور عجیب را صادر کرده‎بود که هرگاه مقام شاه داوودی(از مناصب مهم یهودیان آن زمان) به هرجا وارد شود همگان به احترامش برخیزند و به او سلام کنند و هرکس چنین نکند یکصد ضربه شلاق می‎خورد.

در مقابل امامان شیعه در حبس‎های طولانی زندانی بودند و اجازه کوچک‎ترین تعاملی با مردم نداشتند و در نهایت با سم به شهادت می‎رسیدند.

مرحوم مقدس قمی می‎نویسد :

« سه نفر از خلفای عباسی می‎خواستند امام حسن عسگری(ع) را به قتل برسانند زیرا به آن‎ها خبر رسیده بود که حضرت مهدی در صلب ایشان است . آنها حضرت را چندین بار زندانی نمودند.(1)

همچنین روایت شده که امام حسن عسگری هنگام ولادت حضرت مهدی(عج) فرمودند:

« ظالمان پنداشتند که مرا می‎کشند تا نسل مرا قطع نماید آن‎ها قدرت خداوند را چگونه دیده‎اند.»(2)

آری یهود به همراه مسیحیت تحریف شده و خلفای منافق عباسی دست به دست هم دادند تا با مسمومیت، به انزوا کشاندن و شهادت اهل بیت، از تقدیر الهی جلوگیری کنند غافل از آنکه دست خداوند بالاترین دست‎هاست.

امروز هم، همان دشمنان کهن و قدیمی پشت به پشت هم ایستاده‎اند تا مانع ظهور حضرت و برپایی حکومت عدل جهانی بر مبنای اسلام راستین شوند.

برماست که با تکیه بر علم وتحقیق و مطالعه تاریخ و الهام از آیات قرآن و روایات اهل بیت، روح و جان خویش را برای ظهور و نورافشانی آماده نماییم با تلاش و مجاهدت در راه خدا، زمینه ساز ظهور باشیم

زیرا که هرچند آغاز امامت و ولایت مولایمان حضرت بقیه الله الاعظم(عج) بسیار شیرین است اما این‎که بیش از 1100 سال است که تاریخ به انتظار نشسته و امام غریبمان قائم است و منتظر قیام امت خود ، این شیرینی را به تلخی بدل می‎کند.

امید است هرکدام از ما زمینه ساز ظهور حضرتش باشیم.

انشاءالله

1) محدث قمی، انوارلبهیه. صفحه 490

2) علامه مجلسی، بحارالانوار، ج5، صفحه 114