با سلام و احترام خدمت جنابعالی ، وجود اختلاف نظر میان رهبری و کارگزاران نظام امری طبیعی است و ممکن است میان مقام معظم رهبری و رییس جمهور در مسایل گوناگون اختلاف نظرهایی وجود داشته باشد .صرف وجود اختلاف نظر اشکالی ندارد اما آنچه مهم است این است که طرح دیدگاهها به گونه ای باشد که شائبه مخالفت عملی و معارضه با رهبری نداشته باشد و مورد سوء استفاده دشمنان و بدخواهان نظام قرار نگیرد همانگونه که مقام معظم رهبری فرمودند: « اینکه ما گفتیم گاهی اوقات معارضه با مسئولان کشور نشود – که الان هم همین را تأکید می کنیم؛ معارضه نباید بشود – این به معنای انتقاد نکردن نیست؛ به معنای مطالبه نکردن نیست؛ در باره رهبری هم همینجور است. این برادر عزیزمان می گوید «ضد ولایت فقیه» را معرفی کنید. خوب، «ضد» معلوم است معنایش چیست؛ ضدیت، یعنی پنجه در افکندن، دشمنی کردن؛ نه معتقد نبودن. اگر بنده به شما معتقد نباشم، ضد شما نیستم؛ ممکن است کسی معتقد به کسی نیست. البته این ضد ولایت فقیه که در کلمات هست، آیه مُنزل از آسمان نیست که بگوئیم باید حدود این کلمه را درست معین کرد؛ به هر حال یک عرفی است. اعتراض به سیاستهای اصل 44، ضدیت با ولایت فقیه نیست؛ اعتراض به نظرات خاص رهبری، ضدیت با رهبری نیست. دشمنی، نباید کرد. دو نفر طلبه کنار همدیگر می نشینند؛ خیلی هم با هم رفیقند، خیلی هم با هم باصفایند، همدرس هستند، مباحثه میکنند، حرف همدیگر را رد میکنند؛ این حرف او را رد میکند، آن حرف این را رد میکند. ردکردن حرف، به معنای مخالفت کردن، به معنای ضدیت کردن نیست؛ این مفاهیم را باید از هم جدا کرد. » (بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دانشجویان نخبه، برتران کنکور و فعالان تشکلهای سیاسی فرهنگی دانشگاهها ، 17/7/1386 ) در مورد آموزش زبان انگلیسی نیز مقام معظم رهبری اصرار بر ترویج و آموزش زبان انگلیسی و نادیده گرفتن سایر زبانها را کار نادرستی دانستند و فرمودند: «این اصرار بر ترویج زبان انگلیسی در کشور ما یک کار ناسالم است. بله، زبان خارجی را باید بلد بود امّا زبان خارجی که فقط انگلیسی نیست، زبان علم که فقط انگلیسی نیست. چرا زبانهای دیگر را در مدارس به‌عنوان درس زبان معیّن نمیکنند؟ چه اصراری است؟ این میراث دوران طاغوت است، این میراث دوران پهلوی است. [مثلاً] زبان اسپانیولی؛ امروز کسانی که به زبان اسپانیولی حرف میزنند کمتر از کسانی نیستند که به زبان انگلیسی حرف میزنند؛ در کشورهای مختلف، در آمریکای لاتین یا در آفریقا کسان زیادی هستند. مثلاً میگویم؛ بنده حالا مروّج [زبان] اسپانیا نیستم که بخواهم برای آنها کار بکنم، امّا مثال دارم میزنم. چرا زبان فرانسه یا زبان آلمانی تعلیم داده نمیشود؟ زبانهای کشورهای پیشرفته‌ی شرقی هم زبان بیگانه است، اینها هم زبان علم است. آقا جان! در کشورهای دیگر به این مسئله توجّه میکنند و جلوی نفوذ و دخالت و توسعه‌ی زبان بیگانه را میگیرند؛ ما حالا از پاپ کاتولیک‌تر شده‌ایم! آمده‌ایم میدان را باز کرده‌ایم و علاوه بر اینکه این زبان را کرده‌ایم زبانِ خارجیِ انحصاریِ مدارسمان، مدام داریم می‌آوریمش [در مقاطع] پایین؛ در دبستانها و در مهدِکودک‌ها! چرا؟ ما که میخواهیم زبان فارسی را ترویج کنیم، باید یک عالَم خرج کنیم و زحمت بکشیم. [وقتی‌] کرسی زبان را در یک‌جا تعطیل میکنند، باید تماسهای دیپلماتیک بگیریم که چرا کرسی زبان را تعطیل کردید. نمیگذارند، اجازه‌ی دانشجو گرفتن نمیدهند، امتیاز نمیدهند، برای اینکه زبان فارسی را یک‌جا میخواهیم ترویج کنیم؛ آن‌وقت ما بیاییم زبان آنها را خودمان با پول خودمان، با خرج خودمان، با مشکلات خودمان ترویج کنیم. این عقلائی است؟ من نمیفهمم! این را داخل پرانتز گفتم، برای اینکه همه بدانند، توجّه کنند. [البتّه‌] نمیگویم که فردا برویم زبان انگلیسی را در مدارس تعطیل کنیم؛ نه، حرف من این نیست؛ حرف این است که بدانیم چه‌کار داریم میکنیم؛ بدانیم طرف میخواهد چگونه نسلی در این کشور پرورش بیابد، و با چه خصوصیّاتی. جناب آقای روحانی در مراسم گرامیداشت مقام معلم که در سالن اجلاس سران برگزار شد با طرح این سوال که ما چگونه می‌خوانیم امروز به علم جهانی دسترسی داشته باشیم،‌ گفت: البته اینکه کدام زبان و چه تعداد زبان خارجی بیاموزیم هم به امکانات ما و هم به تعداد معلمین آشنای ما به زبان‌های خارجی ارتباط دارد و البته هم به خواست مردم مرتبط است. مردم خودشان باید بخواهند و دانش‌آموز هم باید خودش بخواهد و باید بتواند انتخاب کند چند زبان می‌خواهد بیاموزد. وقتی در یک مدرسه‌ای 98 درصد دانش آموزان یک زبان را انتخاب کردند و 2 درصد دیگر زبان دیگری را برگزیدند ما که نمی‌توانیم برای آن 2 درصد معلم دیگری را به کار بگیریم. رئیس‌جمهور تأکید کرد: با امکاناتی که ما داریم هر چه بتوانیم چند زبان مهم خارجی را به دانش آموزان یاد دهیم به نفع زندگی آن دانش‌آموز کار کرده‌ایم. روحانی ادامه داد: امروز شما ببینید در شبه قاره هند به خاطر اینکه این جمعیت عظیم به زبان انگلیسی تقریبا مسلط هستند شما ببینید که در IT چه کارهایی انجام داده‌اند و چه شغل بزرگی را این شبه قاره به دست آورده است، ما باید زبانی را یاد دهیم که در کنارش علم، راحت‌تر به دست آید و شغل بیشتر برای نسل جوان آینده به وجود بیاورد و ارتباط اقتصادی ما را با دنیا تسهیل کند.(www.seratnews.ir/fa/news/297099) هر چند رییس جمهور در اظهار نظر خود در این زمینه آزاد هستند ، اما طرح این مسأله بلافاصله پس از موضع گیری مقام معظم رهبری ، مناسب نبود و بهتر این بود که رییس جمهور دیدگاه خود را در زمان دیگری مطرح می نمودند تا زمینه سوء استفاده از موضع گیری ایشان توسط رسانه های معاند نظام و دشمنان فراهم نگردد . صرف نظر از اینکه دیدگاه ایشان در این خصوص قابل تأمل است زیرا با برنامه ریزی مناسب می توان زمینه آموزش سایر زبان های خارجی را نیز در مدارس کشور و آموزشگاههای زبان را فراهم آورد و علاقه افراد را جهت داد و انحصار زبان انگلیسی را شکست امروز چون همه توجه در مدارس و آموزشگاههای زبان به زبان انگلیسی متمرکز شده است و نسبت به زبان های دیگر بی توجهی می شود ، افراد برای آموزش زبان خارجی چاره ای جز فراگیری زبان انگلیسی ندارد ، اما اگر شرایط و زمینه مناسبی برای آموزش سایر زبان ها فراهم شود این انحصار شکسته خواهد شد. ضمن اینکه این گونه نیست که علم و شغل و درآمد تنها در سایه آموزش زبان انگلیسی به دست بیاید و تسهیل ارتباط اقتصادی ما با دنیا تنها از این طریق باشد و همانگونه که مقام معظم رهبری فرمودند امروز جمعیت بسیار زیادی در جهان به زبان اسپانیولی صحبت می کنند و فضا و زمینه مناسبی برای تسهیل ارتباطات اقتصادی در این زمینه وجود دارد ضمن اینکه تسلط انگلستان بر هند و آموزش زبان انگلیسی مصیبت های زیادی برای مردم هند به همراه داشته است که منافع آن در مقایسه با آن بسیار ناچیز است . مهاتما گاندی، رهبر کبیر استقلال هندوستان علیه رسمیت یافتن آموزش زبان انگلیسی در هند چنین اظهار داشت«آیا انسانی هست که رؤیایش این باشد که زبان انگلیسی، زبان ملی هندوستان شود؟ (فریادهای «هرگز، هرگز» حاضرین)… حتی اگر شده برای یک لحظه، تصور کنید که جوانان ما باید وارد چه رقابت نابرابری در مقابل هر یک از جوانان انگلیسی شوند. من این سعادت را داشتم تا با چند تن از اساتید دانشگاهی شهر پونا به‌طور خودمانی گپ بزنم. ایشان به من اظهار کردند که هر جوان هندی، فقط به‌ خاطر این‌که دانش‌اش را از طریق زبان انگلیسی کسب کرده است، حداقل 6 سال باارزش از زندگی خود را از دست داده است. این عدد را در تعداد دانشجویانی که از مدارس و کالج‌های ما بیرون می‌آیند ضرب کنید، و خودتان ببینید که ملت ما تاکنون چند هزار سال را از دست داده است. یک اتهامی که به ما می‌زنند این است که ما نوآوری و بدعت نداریم. چطور می‌توانیم نوآوری داشته باشیم، اگر باید این سال‌های باارزش زندگی‌مان را به تسلط یافتن به زبانی بیگانه اختصاص دهیم؟ تازه در این سعی‌مان هم شکست می‌خوریم…»(www.farsnews.com/1395021800001)