متاسفانه برخی از والدین و مربیان، نسبت به  دچار نوعی کج بینی هستند و این موضوع همچون تابویی می دانند که نباید به آن نزدیک شد. همین نگرش موجب بروز مشکلات فراوانی می شود که در برهه ای از زمان می توان به سادگی آنرا حل کرد.آنچه مهم است اینکه والدین و مربیان نسبت به تربیت جنسی کودکان توجه ویژه ای داشته باشند و راهکارهای مناسب را در این مسیر به کار گیرند. لازمه این امر، داشتن اطلاعات علمی و تجربی در این زمینه است. بهره گیری از اصول تربیت اسلامی و توجه به راهکارها و اصولی که در این زمینه از سوی کارشناسان ارائه می شود، در اغلب موارد، راه گشاست. به این شرط که نگرش والدین و مربیان، نگرشی آگاهانه باشد.
آنچه مسلم و طبیعی به نظر می رسد این است که اغلب کودکان در سنین 3 تا 5 سالگی، کنجکاویهای بسیاری را در ارتباط با فیزیک و آناتومی بدن خویش دارند. همین امر موجب می شود تا به بازیهایی مثل دکتر بازی، علاقه نشان دهند یا در ارتباط با تفاوتهایشان با جنس مخالف، از خود کنجکاوی نشان دهند و پرسش هایی را مطرح کنند.
آنچه مهم است اینکه اولا، والدین و مربیان بدانند که این رفتارها در کودکان، به هیچ عنوان جنبه جنسی ندارد و خطری در این زمینه برای بچه ها وجود ندارد. در واقع کودکانی که در شرایط طبیعی و با حفظ صیانت محیط تربیتی، در فضایی مناسب و شایسته بزرگ می شوند، در سنین کودکی با مشکلات جنسی روبرو نمی شوند و سوالات مکرر بچه ها در این زمینه را نباید به وجود تمایلات جنسی در آنها نسبت داد. بنابراین وقتی والدین و مربیان باور کردند که سخن در تمایل جنسی در کودکان در میان نیست، رفتارهای بچه ها در زمینه کشف خودشان و جنس مخالفشان، غیرعادی و بی ادبانه به نظر نمی رسد. اما مهم است که این رفتارهای کودکان تحت نظر بزرگترها باشد. یعنی والدین و مربیان باید دقت داشته باشند که کنجکاوی بچه ها در این زمینه به حد و مرز خاصی ختم شود و ادامه پیدا نکند. می توان همواره بچه ها را تحت نظارت مستقیم و غیر مستقیم داشت و یا حواس آنها را پرت کرد.
مسئله مهم دیگری که در این زمینه وجود دارد، به نحوه عکس العمل مربیان و خصوصا والدین در زمینه های جنسی مربوط می شود. مثلا ممکن است کودکی با همان تصورات دنیای کودکانه خود از سخنان هم بازی خود در زمینه های جنسی صحبتی را با مادرش داشته باشد. در چنین مواردی برخی از مادران برخورد سلبی و چکشی با کودکان دارند و با جدیت هر چه تمام تر، آنها را دعوا می کنند و حرفهایشان را به دور از ادب و نزاکت می خوانند و از آنها می خواهند که هرگز دراین باره صحبتی نکنند و اگر کردند، تنبیه خواهند شد.
والدین باید برای تربیت جنسی کودکان خود باید از تربیت غیر کلامی استفاده کنند، زمانی که سخن از تربیت غیر کلامی می کنیم، یعنی اینکه به جای اینکه تصور کنیم که تربیت ما با بخشنامه و سخن گفتن صورت می گیرد، توجه کنیم تربیت زمانی محقق می شود که ما زمینه رفتار درست و صحیح را فراهم کنیم. محیط کودک خود ر ابه گونه ای مهندسی کنیم که رفتارهای نادرست در او کاهش پیدا کند. مسیرزندگی کودک خود ر ابه گونه ای تنظیم کنیم که به سمت رفتارهایی برود که ما خواهان آن هستیم. برای روشن شدن بحث لازم است مثالی بزنم. به عنوان مثال کودک شما دائما پای تلویزیون می نشیند و شما چندان از چنین موضوعی ناراحت هستید. شما دو گونه می توانید رفتار کنید. دائما به کودک خود تشر بزنید که فاطمه اینقدر پای تلویزیون نشین، برنامه ریزی می کنید که کودکتان به صورت خودکار چنین کاری را انجام دهد، بدون اینکه شما سخنی بگوئید. برای این کار نیاز به برنامه دارید و باید شناخت کاملی از کودک خود داشته باشید. با برنامه ریزی دقیق و 
استفاده از تکنیک های روان شناختی می توانید بدون اینکه دائما از کلام برای تغییر رفتار کودک خود استفاده کنید، رفتار او را تغییر دهید. البته نباید در این زمینه دچار افراط و تفریط شد، گاهی لازم است انسان از طریق زبان نکاتی را به کودک خود انتقال دهد اما آنچه دارای اهمیت است، زیاد روی نکردن در این زمینه است. نباید به گونه ای رفتار کنید که در برابر کوچکترین رفتار کودکتان دائما به او تذکر دهید و هی او را امر نهی کنید، این موضوع می تواند آسیب های رفتاری به دنبال داشته باشد. شما در مواجه با رفتارهای جنسی کودک خود باید از روش های غیر کلامی استفاده کنید و در مراحل ابتدایی نسبت به آن حساسیت نشان ندهید، حساسیت والدین و تذکر دائم آنان نسبت به رفتارهای آنان می تواند موجب نهادینه این رفتارها در کودک شود.
چند نکته:
1. همانطور که بیان شد باید محرک های جنسی را در محیط خانواده خود کاهش دهید. به عنوان مثال سعی کنید از این به بعد با لباس او را حمام کنید، در روابط جنسی خود و همسرتان مراقبت لازم را داشته باشید و او را از افرادی که با او چنین رفتاری داشته اند جدا کنید.(البته تمام این موارد باید به گونه ای باشد که او حساس نشود، به طور کلی هر چیزی که موجب حساسیت کودکتان شود، می تواند موجب بدتر شدن اوضاع شود)
2. به کودک خود آموزش دهید که برخی از اعضا‌ء بدن دیگران خصوصی است و دیگران حق دست ورزی با برخی از اعضاء دیگران را ندارد.( بهتر است برای بیان این نکته از شیوه های غیر مستقیم استفاده کنید
3. زمانی که او رفتارهای جنسی  انجام می دهد، از تغافل استفاده کنید. یعنی در برابر رفتار او هیچ عکس العملی نشان ندهید. نه رفتار او را تائید کنید نه رد؛ تنها کاری که باید انجام دهید این است که رفتار او را نادیده بگیرید.
4. هیچگاه در برابر رفتار غلط او نخندید، خنده شما می‌تواند رفتار غلط او را تقویت کند
5. سعی کنید ارتباط عاطفی خود ر ابا فرزندتان افزایش دهید تا او احساس کند امنیت کند و نیازی به ارتباط با پسرهای فامیل شما نداشته باشد
6. در برابر سوالات و رفتارهای جنسی کودک خود هیجانی رفتار نکنید و سعی کنید با درایت و ریز بینی عمل کنید.
7. در چنین موقعیتی(رفتارهای جنسی کودک) تنها کاری نباید توسط والدین و اطرافیان انجام شود، تنبیه کودک و یا ایراز نگرانی والدین از این رفتار کودک، به چند دلیل:
 -اولا این رفتار کودک به هیچ عنوان جنسی نیست و نباید با دید اخلاقی به آن بر چشب بد زد.
-تنبیه موجب تا کودک در این مرحله تثبیت شود و از لحاظ عاطفی ضربه شدید بنبیند.
 -عکس العمل والدین و اطرافیان موجب حساسیت کودک در این زمینه رفتارهای خود می شود و همین می تواند رفتار را در کودک نهادینه کند