قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
خوردن مشروبات الکلى از زمان حضرت آدم ( ع ) تحریم شده و در هیچ عصرى و از سوى هیچ پیامبرى مجاز شمرده نشده است و لکن برخى انسانها مصرف مى کرده اند همانطور که گناهان دیگر را هم مى کردند . بندگان مومن خدا از آن پرهیز کرده اند و گاهى افراد غیر مومن هم آن را برخود تحریم مى کردند . در دین اسلام هم خوردن مشروبات الکلى تحریم شده است . برخى اعراب قبل از تحریم , آن را مى خوردند ولى در همان زمان هم , دینداران از آن پرهیز مى کردند . به عنوان مثال , قبل از اینکه آیات تحریم شراب الکلى نازل شود , حضرت على ( ع ) و عثمان بن مظعون شراب الکلى نمى خوردند و آن را بر خود تحریم کرده بودند . 1 برخى صحابه پیامبر قبل از نزول آیات تحریم , شراب الکلى مصرف مى کردند و مرتکب اعمال بدى مى شدند . 2 از عرب جاهلى هم برخى قبل از نزول آیات تحریم , شراب را برخود تحریم کردند مانند عامر بن ظرب عدوانى , قیس بن عامر تمیمى , صفوان بن امیه بن محرث کنانى , عفیف بن معدى کرب کندى و اسلوم یامى . 3 این افراد عمل زنا را هم برخود تحریم کرده بودند , با اینکه کافر بودند . 4
مسیحیان خوردن مشروبات الکلى را مجاز مى دانند ولى در اصل دین , مشروبات الکلى , مجاز نیست . خداوند متعال دین خود را براساس عقل و تعقل بنا نهاده و مشروبات الکلى , عقل را زایل مى کند و وقتى عقل رفت , انسان به هر جنایتى دست مى زند و این با دین خدا سازگار نیست و نمى توان گفت در دین مسیحیت , خوردن مشروبات الکلى مجاز است .
منبع و مآخذى که مى توان با اعتماد بر آن , حرمت مشروبات الکلى در عصر حضرت عیسى را به دست آورد , روایاتى است که از پیامبر اسلام و امامان معصوم رسیده است . براساس این روایات , شراب الکلى همواره در طول تاریخ در ادیان الهى تحریم شده و در هیچ عصرى مجاز شمرده نشده است .
در فروع کافى , ج 6 ص , 392 کتاب الاشربه , ابواب الانبذه , باب ما تیخذ منه الخمر , روایات مربوط به مشروبات الکلى را آورده است . در باب بعدى که باب اصل تحریم الخمر روایاتى آورده که نشان مى دهد خمر از زمان حضرت آدم تا به حال تحریم شده است . در باب بعدى با عنوان « ان الخمر تزل محرمه , شراب الکلى همواره حرام بوده است » سه روایت ذکر کرده که نشان مى دهد که خداوند خمر را در همه ادیان حرام ساخته است و این سه روایت , از نظر محتوا مانند هم هستند . براى مثال به یکى از آنها اشاره مى کنیم : خداوند هر پیامبرى را که فرستاد آن پیامبر دین خدا را به تدریج براى مردم ارائه مى داد و در علم خداوند هم از این اول این بود که خمر هم حرام است و پیامبران هم به تدریج این حرام را براى مردم مى گفتند و خوردن خمر همواره حرام بود و اگر خداوند همه دین را یک مرتبه براى مردم بیان مى کرد , مردم نمى توانستند بپذیرند و در نتیجه هلاک مى شدند و دین را رها مى کردند . خداوند که به بندگان خود از همه مهربانتر است , به این صورت عمل مى کند . 5
توجه داشته باشیم که کمتر گناهى پیدا مى شود که به اندازه شرب خمر منفور باشد . در همین فروع کافى از ص 392 تا ص 424 روایات بسیار زیادى آورده است که هر انسان خردمندى مى تواند از این روایات بفهمد که این گناه نمى تواند در دین عیسى ( ع ) مجاز شمرده شود . در این روایات آمده است که : « شرب الخمر مفتاح کل شر » خوردن مشروب الکلى کلید هر بدى است . 6
امام باقر و امام صادق علیهما السلام فرمودند : « ان الخمر راس کل اثم » مشروب الکلى , سرآغاز هر گناهى است . 7 در همین روایت آمده است که : « خداوند به هیچ گناهى مانند شرب خمر معصیت نشده است . مشروب خور نماز واجب را ترک مى کند و چون عقل ندارد با مادر , خواهر و دختر خود زنا مى کند » 8 گناهى که این همه منفور است چگونه مى تواند در دین عیسى ( ع ) حلال باشد .
در کتاب وسائل الشیعه که مخصوص روایات احکام است , ج 17 ص 221 چاپ بیست جلدى آخوندى روایات مربوط به خمر را آورده است و تا ص 306 مربوط به همین موضوع است و اگر بخواهید همه روایات مربوط به خمر را ملاحظه بکنید مى توانید به این کتاب مراجعه بکنید . در ص 240 باب 9 حدیث 12 به این صورت است : دیان بن صلت مى گوید : از امام رضا ( ع ) شنیدم که مى فرمود : 9 خداوند هرگز پیامبرى را مبعوث نساخته مگر به تحریم شراب الکلى .
این حدیث هم مانند حدیث فروع کافى , تصریح به حرمت شراب درهمه ادیان دارد .
در تفسیر المیزان ج ششم ص 136 در بحث روائى آیات 90 تا 93 سوره مائده , روایت مربوط به حرمت همیشگى شراب الکلى در طول تاریخ انسان آورده شده است . در تفسیر صافى دو مجلدى , چاپ قدیمى , ج اول ص 187 در ضمن تفسیر آیه 219 سوره بقره , روایت مربوط به حرمت همیشگى شراب الکلى را از کافى آورده است . متن عربى روایت به این صورت است : H « ما بعث الله نبیا قط الا و فى علم الله انه اذا اکمل له دینه کان فیه تحریم الخمر و لم یزل الخمر حراما . . . » E خداوند هرگز پیامبرى را مبعوث نساخت مگر اینکه در علم خدا مقرر بود که هنگامى که دین آن پیامبر را کامل کرد , در آن تحریم خمر هم خواهد بود و خمر همواره حرام بود . H « لم یزل » E از افعال ناقصه و به معناى استمرار است و این جمله و جمله پیش از آن به روشنى نشان مى دهد که شرب خمر در همه ادیان حرام بوده و انسانها از پیش خود آن را حلال شمرده اند .
( 1 ) ( المیزان , ج 6 ص 133 س 4 چاپ عربى , بیروت , در ضمن بحث روائى آیات 90 تا 93 سوره مائده ) ( 2 ) ( همان , ص 132 س 6 ) ( 3 ) ( همان , ص 133 ) ( 4 ) ( همان ) ( 5 ) ( فروع کافى ج 6 ص 395 باب ان الخمر لم تزل محرمه , ح , 1 , 2 , 3 چاپ آخوندى , با تعلیقات على اکبر غفارى , 1362 ) ( 6 ) ( فروع کافى ج 6 ص 403 ح 9 ) ( 7 ) ( همان ص 402 ح 2 ) ( 8 ) ( همان , ص 403 ح 7 ) ( 9 ) « ما بعث الله نبیا قط الا تبحریم الخمر . . . . »
مسیحیان خوردن مشروبات الکلى را مجاز مى دانند ولى در اصل دین , مشروبات الکلى , مجاز نیست . خداوند متعال دین خود را براساس عقل و تعقل بنا نهاده و مشروبات الکلى , عقل را زایل مى کند و وقتى عقل رفت , انسان به هر جنایتى دست مى زند و این با دین خدا سازگار نیست و نمى توان گفت در دین مسیحیت , خوردن مشروبات الکلى مجاز است .
منبع و مآخذى که مى توان با اعتماد بر آن , حرمت مشروبات الکلى در عصر حضرت عیسى را به دست آورد , روایاتى است که از پیامبر اسلام و امامان معصوم رسیده است . براساس این روایات , شراب الکلى همواره در طول تاریخ در ادیان الهى تحریم شده و در هیچ عصرى مجاز شمرده نشده است .
در فروع کافى , ج 6 ص , 392 کتاب الاشربه , ابواب الانبذه , باب ما تیخذ منه الخمر , روایات مربوط به مشروبات الکلى را آورده است . در باب بعدى که باب اصل تحریم الخمر روایاتى آورده که نشان مى دهد خمر از زمان حضرت آدم تا به حال تحریم شده است . در باب بعدى با عنوان « ان الخمر تزل محرمه , شراب الکلى همواره حرام بوده است » سه روایت ذکر کرده که نشان مى دهد که خداوند خمر را در همه ادیان حرام ساخته است و این سه روایت , از نظر محتوا مانند هم هستند . براى مثال به یکى از آنها اشاره مى کنیم : خداوند هر پیامبرى را که فرستاد آن پیامبر دین خدا را به تدریج براى مردم ارائه مى داد و در علم خداوند هم از این اول این بود که خمر هم حرام است و پیامبران هم به تدریج این حرام را براى مردم مى گفتند و خوردن خمر همواره حرام بود و اگر خداوند همه دین را یک مرتبه براى مردم بیان مى کرد , مردم نمى توانستند بپذیرند و در نتیجه هلاک مى شدند و دین را رها مى کردند . خداوند که به بندگان خود از همه مهربانتر است , به این صورت عمل مى کند . 5
توجه داشته باشیم که کمتر گناهى پیدا مى شود که به اندازه شرب خمر منفور باشد . در همین فروع کافى از ص 392 تا ص 424 روایات بسیار زیادى آورده است که هر انسان خردمندى مى تواند از این روایات بفهمد که این گناه نمى تواند در دین عیسى ( ع ) مجاز شمرده شود . در این روایات آمده است که : « شرب الخمر مفتاح کل شر » خوردن مشروب الکلى کلید هر بدى است . 6
امام باقر و امام صادق علیهما السلام فرمودند : « ان الخمر راس کل اثم » مشروب الکلى , سرآغاز هر گناهى است . 7 در همین روایت آمده است که : « خداوند به هیچ گناهى مانند شرب خمر معصیت نشده است . مشروب خور نماز واجب را ترک مى کند و چون عقل ندارد با مادر , خواهر و دختر خود زنا مى کند » 8 گناهى که این همه منفور است چگونه مى تواند در دین عیسى ( ع ) حلال باشد .
در کتاب وسائل الشیعه که مخصوص روایات احکام است , ج 17 ص 221 چاپ بیست جلدى آخوندى روایات مربوط به خمر را آورده است و تا ص 306 مربوط به همین موضوع است و اگر بخواهید همه روایات مربوط به خمر را ملاحظه بکنید مى توانید به این کتاب مراجعه بکنید . در ص 240 باب 9 حدیث 12 به این صورت است : دیان بن صلت مى گوید : از امام رضا ( ع ) شنیدم که مى فرمود : 9 خداوند هرگز پیامبرى را مبعوث نساخته مگر به تحریم شراب الکلى .
این حدیث هم مانند حدیث فروع کافى , تصریح به حرمت شراب درهمه ادیان دارد .
در تفسیر المیزان ج ششم ص 136 در بحث روائى آیات 90 تا 93 سوره مائده , روایت مربوط به حرمت همیشگى شراب الکلى در طول تاریخ انسان آورده شده است . در تفسیر صافى دو مجلدى , چاپ قدیمى , ج اول ص 187 در ضمن تفسیر آیه 219 سوره بقره , روایت مربوط به حرمت همیشگى شراب الکلى را از کافى آورده است . متن عربى روایت به این صورت است : H « ما بعث الله نبیا قط الا و فى علم الله انه اذا اکمل له دینه کان فیه تحریم الخمر و لم یزل الخمر حراما . . . » E خداوند هرگز پیامبرى را مبعوث نساخت مگر اینکه در علم خدا مقرر بود که هنگامى که دین آن پیامبر را کامل کرد , در آن تحریم خمر هم خواهد بود و خمر همواره حرام بود . H « لم یزل » E از افعال ناقصه و به معناى استمرار است و این جمله و جمله پیش از آن به روشنى نشان مى دهد که شرب خمر در همه ادیان حرام بوده و انسانها از پیش خود آن را حلال شمرده اند .
( 1 ) ( المیزان , ج 6 ص 133 س 4 چاپ عربى , بیروت , در ضمن بحث روائى آیات 90 تا 93 سوره مائده ) ( 2 ) ( همان , ص 132 س 6 ) ( 3 ) ( همان , ص 133 ) ( 4 ) ( همان ) ( 5 ) ( فروع کافى ج 6 ص 395 باب ان الخمر لم تزل محرمه , ح , 1 , 2 , 3 چاپ آخوندى , با تعلیقات على اکبر غفارى , 1362 ) ( 6 ) ( فروع کافى ج 6 ص 403 ح 9 ) ( 7 ) ( همان ص 402 ح 2 ) ( 8 ) ( همان , ص 403 ح 7 ) ( 9 ) « ما بعث الله نبیا قط الا تبحریم الخمر . . . . »