خانه » همه » مذهبی » آیا در هر شرایطی، دعای پدر و مادر در حق فرزندشان مستجاب خواهد شد؟

آیا در هر شرایطی، دعای پدر و مادر در حق فرزندشان مستجاب خواهد شد؟


برای روشن شدن موضوع مورد پرسش باید گفت:
1. بین نفرین والدین و عاق­ کردن فرق است؛ عقوق والدین عبارت است از «به خشم آوردن و آزردن و شکستن خاطر پدر و مادر».[1] نفرین به معنای دعای بد برای مرگ، ناکامی و بدبختی کسی یا چیزی است. به معنای لعن، لعنت، ذم، تقبیح و نکوهش نیز آمده است. و نفرین والدین نیز به همین معنا است.[2]
2. دعای پدر و مادر در جهت مثبت: بر اساس منابع اسلامی، دعای پدر و مادر- در جهت مثبت – در حق فرزندانش (با حفظ شرایطش[3]) نافذ است. نمونه‌های بسیاری در روایات وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می‌شود.
الف. امام صادق(ع) به نقل از امام باقر(ع) می‌فرماید: «پنج دعا است که از درگاه پروردگار تبارک و تعالى محجوب نگردد (و پرده و حائلى نیست که جلویش را بگیرد): دعاى امام عادل، دعاى ستمدیده که خداى عزّ و جلّ می‌فرماید: هر آینه به‌طور مسلّم انتقام تو را (از ستمکارت) بگیرم گرچه پس از زمانى باشد، دعاى فرزند صالح (و نیکوکار) براى پدر و مادر، دعاى پدر صالح براى فرزندش و در نهایت دعاى مؤمن براى برادرش در پشت سر او که خدا فرماید: براى تو باد مانند آن».[4]
ب. روایت شده است؛ اگر فرزندى مریض شود مادرش به پشت بام برود و از سرش روسرى بردارد به‌طورى که مویش از آسمان دیده شود آن‌گاه بگوید: «اللَّهُمَّ أَنْتَ أَعْطَیْتَنِیهِ وَ أَنْتَ وَهَبْتَهُ لِی اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ هِبَتَکَ الْیَوْمَ لِی جَدِیدَةً إِنَّکَ قَادِرٌ مُقْتَدِرٌ»،[5] سپس سجده کند. سر از سجده بر نمی‌دارد مگر آن‌که فرزندش (در صورت مصلحت) بهبود یابد.[6]            
ج. دعای امّ داود که آن‌را امام صادق(ع) با مقدماتش به مادر داود بن حسن که فرزندش در زندان منصور بود، تعلیم نمود و پس از انجام آن توسط امّ داود فرزندش نیز از زندان خلاص شد.[7]
د. در خطبه‌ای از پیامبر اکرم(ص) آمده: «کسی که پدر و مادرش را از دست داده بر سر قبرشان پس از دعا برای آنان، حاجتش را درخواست کند».[8]
3. اما دعای پدر و مادر –در جهت منفی- یا همان نفرین در حق فرزندان؛ روایات زیادی وارد شده است که فرزندان را سفارش می‌کنند به گونه‌ای رفتار نکنند تا مورد نفرین پدر قرار گیرند.
امام صادق(ع) به نقل از رسول خدا(ص) فرمود: «بترسید از دعاى ستمدیده و مظلوم؛ زیرا که آن از ابرها (و پرده‌هاى مانع از دعا) بالا می‌رود تا خداى عزّ و جلّ در آن بنگرد و می‌فرماید: آن‌را بالا برید تا براى او اجابت کنم، و بپرهیزید از نفرین پدر که آن از شمشیر برنده‌تر است».[9]
گفتنی است؛ حدیثی در مورد نفرین مادر نیافتیم، امّا روشن است که اگر نفرین، واقعی و از دل باشد تفاوتی بین نفرین پدر و مادر وجود ندارد. البته اگر فرزندی در راه حق بوده و وظایف خود را به خوبی انجام دهد و والدینش با این وجود نفرینی کنند نباید انتظار استجابت آن‌را داشته باشند.
همچنین امام صادق(ع) در سخنی یکی از دعاهایی را که از خداى تعالى باز داشته نشود؛ «دعای پدر درباره فرزند حق­شناس خود و نفرینش بر فرزند ناسپاس»، می‌داند.[10] در این روایت، یکی از شرایط اجابت نفرین پدر را ناسپاس بودن فرزند شمرده است؛ بر این اساس، اگر فرزندی نسبت به وظایفش کوتاهی نکند و پدرش به هر دلیلی او را مورد نفرین قرار دهد، این نفرین شرط اجابت را ندارد.
 

[1]. محدث قمی، شیخ عباس، نزهة النواظر فی ترجمة معدن الجواهر، ص 128، نشر اسلامیه، تهران، چاپ اول، بی‌تا. ر.ک: «معنای عاق والدین»، سؤال 11704.
[3]. برای اطلاع از شرایط استجابت دعا به پاسخ های «شرایط استجابت دعا»، سؤال 197 و «شرایط و راه‌های استجابت دعا»، سؤال 2145 مراجعه شود.
[4]. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ کَانَ أَبِی(ع) یَقُولُ خَمْسُ دَعَوَاتٍ لَا یُحْجَبْنَ عَنِ الرَّبِّ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى دَعْوَةُ الْإِمَامِ الْمُقْسِطِ وَ دَعْوَةُ الْمَظْلُومِ یَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَأَنْتَقِمَنَّ لَکَ وَ لَوْ بَعْدَ حِینٍ وَ دَعْوَةُ الْوَلَدِ الصَّالِحِ لِوَالِدَیْهِ وَ دَعْوَةُ الْوَالِدِ الصَّالِحِ لِوَلَدِهِ وَ دَعْوَةُ الْمُؤْمِنِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ فَیَقُولُ وَ لَکَ مِثْلُهُ»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 509، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.
[5]. خدایا! تو این فرزند را به من عطا کردى و به من بخشیدى، خدایا! بخشش خود را امروز تجدید نما! تو قادر مقتدر هستى.
[6]. ابن فهد حلی، احمد، عدة الداعی و نجاح الساعی، محقق و مصحح: موحدی قمی، احمد، ص 133، دار الکتب الإسلامی، بیروت، چاپ اول، 1407ق.
[7]. ابن طاووس، على بن موسى،‏ إقبال ‏الأعمال، ص 659، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ دوم، 1409ق.
[8]. «لِیَطْلُبِ الرَّجُلُ الْحَاجَةَ عِنْدَ قَبْرِ أَبِیهِ وَ أُمِّهِ بَعْدَ مَا یَدْعُو لَهُمَا»؛ ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول(ص)، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ص 106، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، 1404ق.
[9]. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) إِیَّاکُمْ وَ دَعْوَةَ الْمَظْلُومِ فَإِنَّهَا تُرْفَعُ فَوْقَ السَّحَابِ حَتَّى یَنْظُرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهَا فَیَقُولَ ارْفَعُوهَا حَتَّى أَسْتَجِیبَ لَهُ وَ إِیَّاکُمْ وَ دَعْوَةَ الْوَالِدِ فَإِنَّهَا أَحَدُّ مِنَ السَّیْفِ»؛ الکافی، ج 2، ص 509.
[10]. شیخ طوسی، الأمالی، ص 280، دارالثقافة، قم، چاپ اول، 1414ق.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد