آیا رفتار مشترک داشتن در مقابل دوست و دشمن و عدم طرد دیگران نفاق محسوب می شود؟

رفتار مؤدبانه و خوش اخلاقی با دیگران نه تنها نشانه نفاق نیست بلکه یکی از توصیه های اخلاقی و دستورات اولیاء الهی است. و اگر بخاطر مفسده ای بزرگ تر، نمی خواهید یا نمی توانید در مقابل بعضی لغزش ها ایستادگی کنید از کنار آن به آرامی می گذرید این نیز نفاق نیست. در واقع برای جلوگیری از افتادن در مشکلاتی که ضررش بیش از بدست آوردن مصلحتی اندک است، به عملی اقدام نمی کنید و مهم را فدای اهم کرده اید و در انتخاب دو شرّ یکی را که ضررش کمتر است گزینش می کنید. اما اگر بخاطر عدم اعتماد به نفس و نداشتن جرأت، توان مقابله و یا جلوگیری از بعضی لغزشها و انحرافات اخلاقی متداول در سطح جامعه و محیط دانشگاه ها ندارید و سعی می کنید به کسی جواب رد ندهید و از خود طرد نکنید، بهتر آن است با تقویت اعتماد به نفس آنجا که وظیفه اخلاقی و اجتماعی تان ایجاب می کند دخالت کرده و نقطه نظرات خویش را به طور منطقی و با زبان ملایم و متناسب با مخاطب، منعکس کنید. طبیعی است ابتدا باید از چگونگی و نحوه ارتباط صحیح با دیگران اطلاع کافی داشته باشید. علاوه بر این راه واکنش نشان دادن به اعمال دیگران منحصر به پرخاشگری و یا ایجاد سروصدا و به راه انداختن دعوا نیست. چه بسا یک برخورد ملایم و منطقی ولی قاطعانه می تواند جلو خلاف و انحراف را بگیرد و هم به شما جرأت واکنش نشان دادن می دهد. به منظور تقویت اعتماد به نفس می توانید از راهکارهای عملی ای که در مجله پرسمان پیش شماره هفتم، صفحه 17 بیان شده استفاده کنید.