پولیپ مثانه

پولیپ مثانه، رشد کند و کوچک و غالباً گل کلم مانند هستند که از پوشش مثانه، بیرون می زند. پولیپ ها، گروهی از سلول های غیر طبیعی به شمار می روند که در امتداد غشاهای مخاطی در بدن ظاهر می شوند، هرچند که تقریباً در همه جای بدن ممکن است رخ دهند پولیپ ها می توانند در اندام های مختلف بدن شکل بگیرند و بی خطر و یا به طور بالقوه سرطانی باشند.

پولیپ در مثانه ممکن است علائمی ایجاد نکند و فرد می تواند برای جلوگیری از بروز عوارض احتمالی، اقدامات لازم را انجام دهد. برای جلوگیری از عوارض بالقوه جدی، تشخیص و درمان کامل در هر مورد لازم و ضروری است.1
 

آیا پولیپ‌های مثانه سرطانزا هستند؟

سلول‌های موجود در پولیپ مثانه غیر نرمالند. اما اگرچه این سلول‌ها غیر نرمالند همیشه باعث ایجاد سرطان نمی‌شوند.

پولیپ مثانه ممکن است خوش‌خیم باشد، که به معنی بی‌ضرر بودن سلول‌های آن است. توده‌ها یا تومورهای خوش‌خیم متاستاز نمی‎دهند و به عبارت دیگر به بافت‎ها یا دستگاه‌های دیگر بدن گسترش نمی‌یابند. توده‌های خوش‌خیم در مثانه معمولاً تهدید کنندۀ زندگی نیستند.

اما در عین حال امکان سرطانزا شدن پولیپ مثانه وجود دارد. و توده‌های سرطانی در مثانه ممکن است به دیگر نواحی دستگاه ادراری یا بافت‎های مجاور گسترش پیدا کنند.

سرطان مثانه یکی از انواع شایع‎تر سرطان است. به همین دلیل مردم دچار پولیپ مثانه باید به طور منظم تحت پایش قرار گیرند، حتی اگر پزشک بدواً پولیپ‌های مبتلابه مثانه آنان را خوش‌خیم تشخیص داده باشد.2
 

علایم پولیپ مثانه

بسیاری از مردم در مراحل اولیه ابتلاء به پولیپ مثانه هیچ علامتی ندارند. دیگران ممکن ممکن است متوجه نشانه‌های زودرس شده یا متوجه علایمی گردند که به مرور زمان و با پیشرفت پولیپ ایجاد می‌شود.

علایم پولیپ مثانه می‌تواند موارد زیر را شامل باشد:

• نیاز مداوم یا عاجل به ادرار کردن

• درد در ناحیه شکم

• احساس درد در هنگام ادرار کردن

• تکرر بیشتر ادرار

• وجود خون در ادرار

مردم دچار هر یک از علایم مزبور باید موضوع را جدی بگیرند زیرا علایم مورد اشاره در برخی موارد نشان دهندۀ سرطان مثانه محسوب می‌شوند. به هر حال در هر مورد خاص به تشخیص کامل و دقیق نیاز است زیرا علایم مزبور در دیگر اختلالات مثل عفونت‎های دستگاه ادراری، سنگ‎های ادراری یا التهاب پروستات نیز عمومیت دارند.2
 

دلایل و عوامل خطر

پولیپ‌های مثانه گروه‌هایی از سلول‌های غیرطبیعی هستند. این سلول‌ها جهش یافته، رشد آن‌ها از کنترل خارج شده، و به یکدیگر می‌پیوندند تا یک توده را شکل دهند. دلیل بروز آن‌ها معمولا ناشناخته است.

پولیپ‌هایی که به سرعت ظاهر شده و گسترش به اندام‌های دیگر را آغاز می‌کنند معمولا سرطانی هستند. برخی عوامل ممکن است به بروز توده‌های سرطانی در مثانه منجر شوند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
 

تحریک

تحریک منظم دیواره داخلی مثانه، مانند مواردی که به واسطه عفونت‌های عودکننده، سنگ‌های ادراری، یا استفاده از کاتتر‌ها رخ می‌دهند، ممکن است به شکل‌گیری سلول‌های غیرطبیعی که می‌توانند سرطانی شوند، منجر شود.

استفاده از تنباکو

سیگار کشیدن یک فرد را در معرض خطر انواع مختلفی از سرطان‌ها قرار می‌دهد و در برخی ممکن است به سرطان مثانه منجر شود. خون می‌تواند مواد شیمیایی مضر از دود تنباکو را جذب کند که بعدا پیش از ورود به مثانه از طریق ادرار توسط کلیه‌ها فیلتر می‌شوند.
 

عوامل محیطی

قرار گرفتن در معرض تشعشع، مواد شیمیایی سرطان‌زا، و آرسنیک در آب آشامیدنی ممکن است به انباشت مواد مضر در مثانه برخی افراد منجر شود. افرادی که با رنگ ها، منسوجات، چرم، یا ماشین آلات سرو کار دارند، نسبت به دیگران ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار داشته باشند.
 

برخی داروها

برخی دارو‌ها ممکن است یک فرد را در معرض خطر ابتلا به سرطان مثانه قرار دهند که از آن جمله می‌توان به داروی دیابت پیوگلیتازون (اکتوز) اشاره کرد. کارشناسان همچنان در حال پژوهش درباره این ارتباط هستند.
 

جنسیت

مردان نسبت به زنان احتمال بیشتری دارد به سرطان مثانه مبتلا شوند.
 

سن

به گفته انجمن سرطان آمریکا، از هر ۱۰ نفر مبتلا به سرطان مثانه، ۹ نفر آن‌ها بیش از ۵۵ سال سن دارند.
 

قومیت

افراد سفید پوست نسبت به قومیت‌های دیگر احتمال بیشتری دارد به سرطان مثانه مبتلا شوند، اگرچه تاکنون دلیل دقیق آن مشخص نشده است.
 

جهش‌های ژنی

برخی افراد ممکن است ژن‌های خاصی را از والدین خود به ارث ببرند که خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می‌دهند.
 

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

در برخی افراد با رفتار‌های پر خطر، اگر به ویروس پاپیلومای انسانی مبتلا باشند، احتمال ابتلا به سرطان مثانه ممکن است افزایش یابد.

این امکان برای افراد وجود دارد تا بیشتر این عوامل خطر را به روشی کنترل یا تغییر دهند. با این وجود، برخی عوامل خطر خاص برای سرطان مثانه وجود دارند که نمی‌توان آن‌ها را کنترل کرد.1
 

تشخیص

تشخیص دقیق پولیپ‌های مثانه اهمیت دارد، زیرا پولیپ‌های سرطانی در صورت عدم درمان ممکن است به سرعت پخش شوند.

پزشک ممکن است درباره علائم یا سابقه پزشکی فرد پرسش‌هایی را مطرح کند. اگر به وجود نشانه‌های پولیپ‌های مثانه یا سرطان مثانه مشکوک شود، پزشک ممکن است بیمار را برای بررسی و تشخیص دقیق‌تر به یک اورولوژیست ارجاع دهد.

اورولوژیست اغلب انجام آزمایش‌هایی را برای کمک به شناسایی پولیپ‌ها در مثانه یا سرطان مثانه توصیه خواهد کرد.

وی گاهی اوقات از سیستوسکوپی برای بررسی دقیق‌تر پولیپ استفاده می‌کند. در این روش، پزشک یک لوله نازک مجهز به چراغ و دوربین را وارد مثانه می‌کند. همچنین، ممکن است یک ابزار سوزن مانند به این دستگاه متصل شود تا از آن برای بافت‌برداری (بیوپسی) استفاده شود. نمونه به آزمایشگاه ارسال می‌شود تا برای هر گونه ناهنجاری یا بدخیمی بررسی شود.

افزون بر سیستوسکوپی و بافت‌برداری، پزشکان ممکن است آزمایش‌های زیر را نیز توصیه کنند:
 

سیتولوژی ادرار

این آزمایش برای بررسی وجود نشانگر‌های سرطان در ادرار انجام می‌شود.
 

نشانگر تومور در ادرار

پزشک می‌تواند آزمایش‌های مختلفی را برای بررسی مواد شیمیایی خاص ترشح شده از سلول‌های سرطانی انجام دهد.
 

کشت ادرار

از این طریق می‌توان باکتری‌های موجود در مثانه را بررسی کرد. آزمایش‌های کشت ادرار اغلب برای بررسی احتمالاتی مانند یک عفونت که ممکن است موجب علائم شده باشند، انجام می‌شود.
 

آزمایش‌های تصویربرداری

آزمایش‌های تصویربرداری مانند ام‌آر‌آی و سی‌تی اسکن به پزشکان در مشاهده پولیپ‌ها و این که آیا تومور‌ها به بخش‌های دیگر بدن گسترش یافته اند یا خیر کمک می‌کنند.3

درمان پولیپ مثانه

روش درمان یک پولیپ مثانه با توجه به نوع آن می‌تواند متفاوت باشد.

یک پولیپ خوش‌خیم که موجب هیچ علائمی نشده ممکن است به درمان خاصی نیاز نداشته باشد. با این وجود، پزشکان ممکن است شرایط فرد را در بلند مدت زیر نظر بگیرند.

پزشکان معمولا برداشتن پولیپ‌های بزرگ یا آن‌هایی که موجب بروز علائم شده اند را مد نظر قرار می‌دهند.

تراشیدن توده مثانه یکی از روش‌هایی است که برای حذف این توده‌ها استفاده می‌شود. در این روش از یک سیتوسکوپ استفاده می‌شود.

پولیپ‌ها یا توده‌های سرطانی که به بخش‌های دیگر بدن گسترش یافته اند ممکن است به درمان گسترده‌تری نیاز داشته باشند. روش‌هایی از جمله شیمی درمانی و ایمنی درمانی ممکن است به برخی بیماران کمک کنند.

اگر سرطان به بافت‌های عضلانی عمیق‌تر مثانه گسترش یافته باشد، جراح ممکن است به برداشتن کامل اندام نیاز داشته باشد. این کار به نام «سیستکتومی رادیکال» شناخته می‌شود.

با توجه به این که چه اندام‌های دیگری تحت تاثیر قرار گرفته باشند، جراح ممکن است به برداشتن تمام یا بخشی از اندام‌های دیگر نیز نیاز داشته باشد. با توجه به این که بیمار مرد است یا زن، این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مجرای پیشاب

رحم

تخمدان‌ها

پروستات

در کنار درمان پزشکی، یک فرد ممکن است روش‌های درمان تکمیلی و تغییرات سبک زندگی از جمله موارد زیر را مد نظر قرار دهد:

ترک سیگار

تغییر رژیم غذایی

مصرف ویتامین‌ها و مکمل‌ها

طب سوزنی.3

پینوشتها
1.www.pezeshket.com
2.www.mehrinmednews.com
3.www.bartarinha.ir