قبل از هر چیز لازم است به این نکته توجه کنیم که گناه نکردن و پاک ماندن بر هر امر دیگرى مقدم است. اگر قرار باشد ادامه تحصیل و رسیدن به درجات بالاى علمى، با ارتکاب گناه و از دست رفتن پاکى و پاکدامنى انسان میسر شود، باید گفت که این تحصیل و کسب عمل، ارزشى نخواهد داشت. به تعبیر دیگر، باید دید هدف ما از ادامه تحصیل و کسب مراتب عالى تحصیلى چیست؟ آیا هدف ما صرف کسب درآمد بیشتر یا دستیابى به پست و مقام بالاتر است یا ارائه خدمت بهتر به بندگان خدا و برخوردارى از اجر معنوى و اخروى؟ پیداست که انسان عاقل و منطقى، هدف خود را در زندگى و ادامه تحصیل، دومى قرار مى دهد نه اولى. در این صورت، اگر ادامه تحصیل، به دلیل عدم توانایى انسان در کنترل غریزه جنسى خود، باعث آسیب دیدن ایمان و تقواى او گردد، واضح است که باید ایمان و پاکدامنى را بر آن مقدم ساخت. بنابراین، در مقام اختیار تقوا و پرهیزگارى (از طریق ازدواج) و ادامه تحصیل، اولى مقدم است.

از این گذشته، به عقیده ما، ازدواج عامل متوقف شدن ادامه تحصیل نیست و ادامه تحصیل با تأهل منافاتى ندارد البته مسئولیت شما را بیشتر مى کند. افراد بسیارى هستند که توأم با ازدواج و زندگى مشترک گام هاى بسیار مؤثر در پیشرفت خود و همسرشان برداشته اند و مقاطع بالایى از تحصیلات را بعد از ازدواج طى کرده اند.

برادر گرامى، در صورتى که احساس نیاز به ازدواج در شما شکل گرفته و بدون آن احساس ناآرامى مى کنید و خانواده محترم تان نیز آمادگى دارند و شرایط و امکانات لازم را فراهم کرده و مى کنند، بهتر آن است که ازدواج کنید چه بسا نام فرد مناسبى در تقریرنامه ى شما نوشته شده باشد که بتواند در امر تحصیل و پیشرفت علمى به شما کمک کند و مسیر زندگى تحصیلى رو به رونقى را در برابر شما بگشاید و موفقیت شما را دوچندان کند. به ویژه اگر از هماهنگى کافى برخوردار باشید مى تواند در ادامه تحصیل و موفقیت هاى علمى تان تأثیر مثبت بگذارد، هر چند ممکن است در کوتاه مدت (یکى دو ماه اول) فرصت هایى از شما گرفته شود ولى ازدواج نمى تواند مانع قطعى براى پیشرفت تحصیلى باشد، بلکه بستگى به شرایط و ویژگى هاى فردى و شخصیتى زوجین و امکانات موجود دارد.



نویسنده : گروه روانشناسی و مشاوره پرسمان