ذات اقدس اله همه انسان ها رابراى ظرفیت عدالت آماده کرده است. این حداقل است. عادل یعنى کسى که واجبات را انجام مى دهد و حرام راترک مى کند. این حداقل وظیفه هر مسلمانى است. خداوند به همه ما استعداد کسب عدالت داده و راه آن را هم نمایانده است. عدالت مراتب دارد. از ضعیف ترین مرحله عدالت که همان انجام واجبات و ترک محرمات است تا نزدیک مقام عصمت، مراتب بسیار وجود دارد.
از مرز عدالت که بگذریم – البته عادل ممکن است سهواً خلاف کند؛ ولى معصوم سهواً هم خلاف نمى کند – به ملکه عصمت مى رسیم. اگر کسى در راستاى کسب عدالت تمرین کرد، کم کم به مرز عصمت نزدیک مى شود؛ یعنى اگر قبلا هم معصوم نبود، از این به بعد مى تواند معصوم باشد. البته عصمت نیز درجات فراوان دارد. معصوم شدن مخصوص کسى نیست، وجود مبارک حضرت زینب و حضرت ابوالفضل و بسیارى از فرزندان اهل بیت(علیهم السلام) شاید به درجاتى از عصمت رسیده باشند؛ ولى ذات اقدس اله پست هاى کلیدى مثل نبوت، امامت و خلافت را به افراد خاص مى دهد؛ یعنى به کسى که مى داند با این که مى تواند بلغزد تا آخر عمر نمى لغزد. به چنین افرادى مقام میدهد: «اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ»؛ سوره انعام(6): آیه 124.
حضرت على(علیه السلام) در نهج البلاغه مى فرماید: اگر تمام اقالیم هفتگانه را به من دهند و بگویند به مورى ظلم کن، نمى کنم؛ یعنى من با آن که مى توانم، ظلم نمى کنم: «وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِیتُ الْأَقَالِیمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاکِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِیَ اللَّهَ فِی نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِیرَةٍ مَا فَعَلْتُهُ». بنابراین، راه معصوم شدن باز است؛ هر چند رسیدن به مراحل عالیه عصمت کار ساده اى نیست. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 59/500020)