آنچه که از فواید و فضایل استعمال عطر در روایات ذکر گردیده منحصر در مردان نیست؛ بلکه معطر بودن، هم براى زنان و هم براى مردان مطلوب و پسندیده است؛ به ویژه در آداب همسردارى و خانواده، استعمال بوى خوش از سوى زنان مورد تأکید فراوان دین اسلام قرار گرفته است.
پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) فرموده اند: «بر زن لازم است خود را به بهترین عطرش خوشبو کند، بهترین لباس هایش را بپوشد، به بهترین وجه زینت کند و با چنین وضعى صبح و شب با شوهرش ملاقات نماید»[1].

این کار علاوه بر اینکه ارضاى غرایز جنسى را در مسیر صحیح خود و در کانون خانواده قرار مى دهد موجب تحکیم روابط خانوادگى مى گردد؛ اما گاهى برخى عوامل، غرایز جنسى را خارج از چارچوب خانواده تحریک و تشدید مى کنند. یکى از آن عوامل، استعمال عطر توسط بانوان در بیرون منزل و در برخورد با نامحرم است.[2] از همین رو در برخى احادیث از استعمال عطر از سوى زنان براى نامحرمان شدیدا نهى شده است.

رسول خدا (صلی الله علیه وآله) مى فرمایند: «هر زنى که خود را معطّر کند و از خانه بیرون رود، تا زمانى که به خانه اش باز گردد، مورد لعنت و نفرین قرار مى گیرد».[3]
بنابراین آنچه که از سوى اسلام حرام اعلام گردیده و مراجع تقلید نیز بر آن تأکید نموده اند، این است که استعمال عطر و ادکلن باعث خوشایندى و جلب توجه و استشمام نامحرم گردد.[4]
از سوى دیگر استحمام یک روز در میان عمل مستحب شمرده شده[5] و با آن ضمن حفظ نشاط و شادابى و تقویت بدن، بوى عرق کاهش مى یابد و براى از بین بردن آن نیاز به عطر و ادکلن تند نیست.

پی نوشت ها
[1]. الکافى، ج 5، ص 508.
[2]. براساس دستورات اسلامى این موضوع اختصاص به بیرون از خانه ندارد و حتى اگر زنى در خانه اش خود را براى نامحرمى معطر نماید فعل حرام انجام داده است.
[3]. وسائل الشیعه، ج 20، ص 161.
[4]. ر.ک: پرسش ها و پاسخ هاى دانشجویى، دفتر 18، احکام نگاه و پوشش، سید مجتبى حسینى، قم، دفتر نشر معارف، هفتم، 1386ش، ص 111 و هم چنین استفتائاتى که در این زمینه از سوى مراجع صورت پذیرفته است.
[5]. وسائل الشیعه، ج 2، ص 31.