جناب آقای دکتر ظریف وزیر محترم امور خارجه اخیراً در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی به مطالب مهمی،اگرچه دیر هنگام، و در واقع نوشدارو بعد از مرگ سهراب،اشاره و اعتراف کرده اند.ایشان گفته اند که «به حرف جان کری وزیر امور خارجه آمریکا اعتماد کردم؛ من اعتراف می‌کنم اشتباه کردم؛ما با صحبت و قول آقای کری اظهار نظر کردیم؛این اشتباه بزرگی بوده که من کردم؛اگر استراتژی خودم را دنبال می‌کردم اکنون با مشکل مواجه نمی‌شدم؛می‌پذیرم اشتباه کردم؛مسئولیت آن را می‌پذیرم؛قبلا جان کری وزیر خارجه و وزیر خزانه‌داری آمریکا به ما گفتند اگر قانون داماتو به سنا برود ما روش‌هایی داریم که جلوی آن را بگیریم![1]»

در اینجا سؤالات متعددی خطاب به ایشان مطرح می گردد که به ترتیب زیر عنوان می شود:

سؤال اول این است که چرا و به چه دلیل شما به کارگزار دشمن یا به عبارت حضرت امام (ره) شیطان بزرگ در یک مذاکره بسیار مهم که بخاطر تعارض قطعی و آشکاری که میان منافع دولت متخاصم و جمهوری اسلامی انجام شده است اعتماد کرده اید؟مگر شما که نزدیک سی سال در امریکا زندگی کردید از دولتمردان امریکا شناخت کافی پیدا نکرده بودید؟مگر شما که درس سیاست و دیپلماسی را در دانشگاه های امریکا خوانده اید نمی دانستید که مکتب حاکم بر قدرتمندان و سیاست مداران امریکایی و بطور کلی جهان غرب همان مکتب ماکیاولی می باشد که خلف وعده، دروغ، تزویر و ریا را برای شهریاران تجویز نموده و مشروع می داند و در واقع جزء لاینفک سیاست و دیپلماسی آنها می باشد؟

از طرف دیگر، شما که خود را تابع ولایت و زعامت مقام عظمای ولایت می دانید و می دانستید،مگر معظم له بارها وبارها به شما و به سایر دست اندرکاران مذاکرات هسته ای هشدار ندادند که طرف مقابل شما یعنی دولتمردان امریکا قابل اعتماد نیستند و به راحتی زیر همه قول های خود می زنند؟آیا برای شما که خود را دیپلماتی کار کشته میدانید این عمل شما را در اعتماد به دشمن می توان در حد یک اشتباه عادی تلقی کرد،یا یک خطا و تخلف آشکار؟ از طرف دیگر اینک که به زعم شما به اشتباه خود پی برده اید،آیا تنها اعتراف به آن کافی است؟ آیا حداقل عذر خواهی از ملت ایران و رهبری و کناره گیری از این مسؤلیت سنگین تاوان این خطا نمی باشد؟

شما اضافه کرده اید که اگر استراتژی خودتان را دنبال می کردید برجام به چنین وضعی دچار نمی شد؛راستی این استراتژی شما چه بود؟ و در کجا مطرح کردید؟که امروز ادعا می کنید اگر آن طرح و برنامه را دنبال می کردید دچار خسارت های عظیمی که امروز با آنها مواجه هستیم نمی شدیم؟ در عین حال چه موانعی بر سر راه شما برای اجرای آن استراتژی که معلوم نیست چه بوده است وجود داشت که امروز از آن یاد می کنید؟

آنچه را که ما از زبان شما و بر اساس صوت و تصویر باقیمانده از شما داریم که می توان راهبرد ادعایی شما را از آن استخراج کرد، چیزی جز وادادگی و تسلیم در مقابل امریکا نبوده است؛ آنجا که شما از شیطان بزرگ هیبتی می سازید که “می تواند با یک بمب تمام سیستم دفاعی ایران را از کار بیاندازد[2]” و آنجا که عنوان می کنید” هدف ما این است که می خواهیم به نظام سلطه ثابت کنیم ما(یعنی جمهوری اسلامی) یک تهدید برای آنها نیستیم[3]”.و یا آنجا که امریکا را بزک نموده و مدعی می شوید که امریکا در منطقه منافعی ندارد و ما می توانیم با این قدرت در مسائل منطقه کنار بیاییم!؟

آیا استراتژی شما بر همین مبانی شکل گرفته بود یا چیز دیگری بود که خلاف گفتار و نوشتار باقیمانده از شما از ابتدای مذاکرات تا به امروز می باشد؟!

به هر تقدیر، لازم است بجای توجیه اقدامات خطا و شتاب آلود خود که بر اساس نگاه و چهار چوبه و راهبردی غلط پایه گذاری شده بود این شهامت را داشته باشید که در محضر خداوند متعال و ملت شهید پرور ایران و رهبری عزیز انقلاب به خطای خود اعتراف و عذر خواهی نموده و آنچه را که به عنوان نشان لیاقت و مزایای آن به شما اعطا گردیده است به بیت المال برگردانده و خود را از ادامه این مسئولیت معاف بدانید.

تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذینَ لا یُریدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقینَ(قصص/83)

(آری) این سرای آخرت را (تنها) برای کسانی قرار می دهیم که اراده برتری جویی و فساد در زمین را ندارند وعاقبت نیک برای پرهیزگاران است

پی نوشت:

[1] : http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13951001000632 [2] : جلسه پرسش و پاسخ دانشجویی در تالار علامه امینی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران،آذر ماه سال 1392 [3] : http://www.farsnews.com/printable.php?nn=13950523000796

فارس، دکتر منوچهر محمدی، ۹۵/۱۰/۰۶