علی (ع) در وصیتی که در نهج البلاغه به امام حسن (ع) می کند جمله بزرگی دارد که به انسان ایمان بیشتری می بخشد. علی(ع) که از نسل اول اسلام است به امام حسن (ع) دستور می دهد: پسرم! احوال امم و ملل و تواریخ را به دقت مطالعه کن و از آنها درس بیاموز! بعد چنین تعبیری دارد: «اَیْ بُنَیَّ اِنّی وَاِنْ لَمْ اَکُنْ عُمِّرْتُ عُمُرَ مَنْ کانَ قَبْلی فَقَدْ نَظَرْتُ فی اَعْمالِهِمْ وَفَکَّرْتُ فی اَخْبارِهِمْ وَسِرْتُ فی آثارِ هِمْ حَتّی عُدْتُ کَاَحَدِهِمْ، بَلْ کَاَنْی بَمِا انْتَهی اِلَیَّ مِنْ اُمورِ هِمْ قَدِ عُمِّرْتُ مَعَ اَوَّلِهِمْ اِلی اخِرِهِمْ؛ (نهج البلاه، نامة 31) پسرکم! اگر چه عمر محدودی دارم و با امتهای گذشته نبوده ام که از نزدیک وضع و حال آنها را مطالعه کرده باشم، اما در آثارشان سیر کردم و در اخبارشان فکر کردم تا آنجا که مانند یکی از خود آنها شدم، آنچنان شده ام که گویی با همه آن جوامع از نزدیک زندگی کرده ام». بعد می گوید نه، بالاتر از این؛ چون اگر کسی در جامعه ای با مردمی زندگی کند فقط از احوال همان مردم آگاه می شود ولی من مثل آدمی هستم که از اول دنیا تا آخر دنیا با همه جامعه ها بوده و با همه آنها زندگی کرده است؛ پس تاریخ را مطالعه کن، در اخبار ملتها و در تحولاتی که برای جامعه ها پیش آمده فکر کن تا مانند چشمی باشی که از اول دنیا تا آخر دنیا را مطالعه و مشاهده کرده است. این است که از نظر قرآن [و روایات] خود تاریخ منبعی برای شناخت است.مجموعه آثار شهید مطهری ج13 ـ مسئله شناخت،شهید مطهریبه نقل از سایت تبیان