«بِرّ»، از اوصاف فعلی خداوند است و «بَرّ» از اسمای حسنای او «… إنّه هو البَرّ الرّحیم» طور/28 او بسیار نیکوکار و مهربان است.امیر مؤمنان(ع) مظهر اَتّم این اسم اِلاهی است. نیکوکاری آن حضرت و سایر معصومین(ع) در حدّی بود که اساس و ریشه ابرار نام گرفتند؛ چنان که در زیارت آنان می‌خوانیم «وعناصر الأبرار» (مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره)؛ [و ریشه و اساس نیکان].
قرآن کریم، اَبرار را در مقابل فجّار به کاربرده است «إنّ الأبرار لفی نعیم * وإنّ الفجّار لفی جحیم» انفطار/13-14 [به تحقیق، نیکوکاران در بهشت پُرنعمت متنعّمند و بدکاران در آتش دوزخ معذّبند.]فاجر به کسی می‌گویند که با گسیختن پرده تقوا و عدالت، حالت فسق و عدوان را ظاهر می‌کند. در مقابل، برّ به کسی گفته می‌شود که با انجام اعمال صالح و بجا آوردن وظایف خود، حالت تقوا و عدالت را حفظ می‌کند.
برخی از مصادیق بِرّ که انسان به کمک آن جزو ابرار می‌شود عبارت است از ایمان به خدا، ایمان به قیامت، ایمان به کتب آسمانی و انبیای گذشته، انفاق مالی، برپاداشتن نماز، پرداختن زکات، وفای به عهد، صبر در شداید و تنگناها و … «لیْس البرَّ أن تُولّوا وُجوهکم قِبلَ المشرق و المغرب ولکنّ البِرّ من امن بالله والیوم الاخر و الملائکة والکتاب والنبیین واتی المال علی حُبّه ذوی القربی والیتامی والمساکین وابن السبیل والسائلین و فی الرقاب و أقام الصلوة و اتی الزکوة والموفون بعهدهم إذا عاهدوا و الصابرین فی البأساء والضرّاء و حین البأس أُولئک الذین صدقوا و أُولئک هم المتقون» بقره/177.
آیة الله جوادی آملی، علی(ع) مظهر اسمای حُسنای الاهی