همه مراجع: تحصیل و امر به معروف هر دو واجب هستند، باید دقت داشت که گفتنِ به زبان تنها یکی از راه‌های امر به معروف و نهی از منکر است و برای جلوگیری از گناه می‌توان شیوه‌های مختلفی را اجراء کرد، مانند نشر کتاب، نوشتن مقاله، تدریس و… که با تحصیل تعارض ندارند، همچنین باید دانست که امر به معروف مانند هر تکلیفی شرایطی دارد که یکی از آنها قدرت است و در صورت داشتن قدرت و تمکّن واجب می‌شود و اگر شما نتوانید یا باعث ضرر و اختلال در زندگی شود واجب نیست و فقط آن مقداری که باعث اختلال در زندگی و تحصیل نمی‌شود واجب است.[ امام، توضیح المسائل، م 2791؛ خامنه ای، اجوبه، س 1087 و سایت،‌ احکام موضوعی، امر به معروف؛ تبریزی، استفتاءات، س 988؛ سیستانی، توضیح المسائل، ج1، امر به معروف، شرط ششم و م 2211 ؛ نوری، توضیح المسائل، م 2789؛ بهجت، توضیح المسائل، م 1608، و استفتاءات، امر به معروف، س 464؛ دفتر مراجع.]

تبصره. مکلف وظیفه ندارد که تمامی منکرهای که در تمام شهر اتفاق می‌افتد را نهی از منکر کند بلکه فقط آن مقدار که در حد توان و وسع او است بر او واجب است.