در کنار دین داری، حُسن خُلق معیاری مهم تلقی می شود. نیک سیرتی و اخلاق خوش و برخورداری از فضائل اخلاقی، اساس و شیرازه ی استحکام زندگی زناشویی است و بی شک «سوءاخلاق» بی احترامی و نامهربانی هایی در پی دارد و فروغ محبت را خاموش خواهد ساخت. حسین بن بشار واسطی درباره ی نامه ای که برای امام رضا(علیه السلام) نوشت، چنین می گوید: خدمت امام رضا(علیه السلام) نامه ای نوشتم که یکی از بستگانم از دخترم خواستگاری کرده است؛ ولی مرد بداخلاقی است. امام در پاسخ چنین مرقوم کردند: «لاَ تُزَوِّجْهُ إِنْ کَانَ سَیِّئَ الْخُلُقِ»[ کافى، ج5، ص 563. ]؛ «اگر بداخلاق است، دخترت را به ازدواج او درنیاور.»