به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین رحیم کارگر، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در کانال آینده نگاری ایرانیان می نویسد:

توقّع و چشم به راهی پیوسته و پابرجا،‌ بدین معنا است که انسان دائماً وقوع حادثه و رویداد مهمی را در آینده دنبال و جست‌وجو کند. توقّع و رصد کردن تحولّات اساسی و بنیادین در آینده، شامل دگرگونی‌ها و پدیدارهای نوآمد نیز می‌شود. منتظران واقعی امام زمان(عج)، در زیارت آن حضرت(عج) خود را منتظر و متوقّع ظهور معرفی می‌کنند: «اگر روزگاران طولانی و عمرها بلند شود، جز این نیست که یقینم درباره تو افزون می‌شود، عشق و دوستی‌ام برای تو زیاد می‌گردد، توکل و اعتمادم به تو افزایش می‌یابد و برای ظهور تو متوقع و آماده و پیوسته مسؤولیت‌پذیر خواهم بود (و لظهورک الا متوقعاً و منتظراً …). (مفاتیح‌الجنان، زیارت صاحب‌الامر)

آینده‌اندیشی پابرجا و فعال و توجّه مستمر به آینده ـ به خصوص امر فرج و ظهور امام زمان(عج) ـ مورد تأکید قرار گرفته است. از حضرت ابی جعفر علیه السلام نقل شده است: «إذا رأیتم ناراً مِنَ المشرقِ شِبهَ الهردی العظیم تطلَعُ ثلاثَةَ ایام او سبعةٍ فَتَوقَّعَوا فَرَجَ آل محمد صل الله علیه و آله…»؛ «هر گاه دیدید که آتشی عظیم از جانب مشرق روشن شد و عمر آن سه روز یا هفت روز ادامه یافت، متوقع (فتوقعوا) فرج آل محمد صل الله علیه و آله باشید…‌». (مکیال المکارم، چاپ پنجم، قم، انتشارات مسجد جمکران، 1380، ج 2، ص‌184.)

محمد بن مسلم از حضرت باقرالعلوم (ع) نقل می‌کند: «تَوَقّعوا الصوتَ یأتیکم بَغتَةً مِن قِبَلِ دِمَشقٍ فیهِ لَکُم فَرجٌ عظیم»؛ «منتظر صدایی که ناگهان از ناحیه دمشق می‌رسد، باشید (توقّعوا الصوت). البته در این (صوت) برای شما فرج عظیمی است.» (نعمانی، الغیبه ، ص‌279)

جالب‌تر اینکه در روایات نه تنها توصیه به انتظار وقوع ظهور شده؛ بلکه در کنار آن سفارش به انتظار مداوم و پابرجای رویدادها و حوادث فراوانی شده است؛ چنان که از امیرالمومنین امام علی علیه السلام نقل شده است: «تا زمانی که شما در مقابل دیگران از مرده‌ها هم پست‌تر نشوید، امر خداوند محقّق نمی‌شود. پس متوقّع این باشید که در این هنگام کارهایتان بر وفق مرادتان نخواهد بود و رشته خویشاوندی پاره خواهد شد و کودکانتان به کار گرفته خواهند شد…(الا فَتَوَقّعوا من اِدبارِ امُورِکُم و انقطاعِ وصلکم و استعمال صغارِکم …)».( نهج‌البلاغه، 260، ص‌126).

امام باقر (ع) یکی از وظایف اصلی دوران غیبت را ـ که آکنده از سختی‌ها و دشواری‌ها است ـ آینده اندیشی مستمر و پابرجا می‌داند: «… در این زمان، صبح و شب فرج را پی‌جویی کنید (… فعند ذلِکَ تَوقَّعُوا الفَرَجَ صَباحاً و مساءً)». (شیخ طوسی، کتاب الغیبه، قم، موسسه معارف اسلامی، 1411ق، ص‌276؛ نعمانی، پیشین، ص‌83 و 84)

گفتنی است، کانال آینده نگاری ایرانیان به نشانی iranianForesight@ در دسترس کاربران است.

پایان پیام/376