۱۳۹۲/۰۶/۲۸
–
۱۱۳ بازدید
سلامروایتی هست که می گوید: انسان گناهکار، امکان ندارد توفیق خواندن نماز شب پیدا کند.آیا این روایت معتبراست؟
آیا براساس آن می توانیم قضاوت کنیم که پس هرکی نمازشب بخونه حتما حتما انسان پاک و خالصیه؟
اگراینگونه باشد آیا با این حدیث تناقض ندارد؟(برای سنجش مؤمن به طول رکوع و سجود و تعداد رکعتهای نمازش توجه نکن بلکه به امانتداری و صداقتش توجه کن)
ممنون
لطفا در پاسخ به مطالب زیر توجه کنید: 1- گناهان عمدی سلب توفیق از انجام کارها و اعمال عبادی خالص از جمله نماز شب واقعی می کند. 2- لزوما هر کس نماز شب بخواند به این معنا نیست که فرد پاک و خالصی است. تجربه و تاریخ به ویژه تاریخ صدر اسلام و خوارج نشان داده که ممکن است فرد یا افرادی نماز شب بخوانند و حتی حافظ قرآن هم باشند اما اهل بصیرت، تعهد، صداقت، ولایت، امانتداری و … نباشند. و نماز و قرآن لقله زبان و عادت زندگی و مصادیقی برای کسب وجهه اجتماعی آنها شده باشد.
3- آنچه برای ما ارائه شده این که، میزان سنجش مسلمانی فرد یا افراد نماز و روزه و … انجام ظاهری این گونه احکام و امور است. و میزان سنجش ایمان فرد یا افراد تعهد، امانتداری، صداقت، … است.
لذا گفته می شود هر کس در انجام وظایف و ادای حقوق الهی و انسانی(حقّ الله و حقّ الناس) درست عمل کند مسلمان، مؤمن و متقی واقعی است.
بنابر این نمی توان تنها به طول رکوع، سجود و تعداد رکعتهای نماز در خوب یا بد دانستن کسی اکتفا کرد. بله، اینها نشانه و قرینه ضروری و لازم هستند ولی کافی نیستند.
نتیجه این که با توجه به مطالب بالا مشخص می شود که احادیث ذاتا با هم تناقض ندارند. (دقت فرمائید)
3- آنچه برای ما ارائه شده این که، میزان سنجش مسلمانی فرد یا افراد نماز و روزه و … انجام ظاهری این گونه احکام و امور است. و میزان سنجش ایمان فرد یا افراد تعهد، امانتداری، صداقت، … است.
لذا گفته می شود هر کس در انجام وظایف و ادای حقوق الهی و انسانی(حقّ الله و حقّ الناس) درست عمل کند مسلمان، مؤمن و متقی واقعی است.
بنابر این نمی توان تنها به طول رکوع، سجود و تعداد رکعتهای نماز در خوب یا بد دانستن کسی اکتفا کرد. بله، اینها نشانه و قرینه ضروری و لازم هستند ولی کافی نیستند.
نتیجه این که با توجه به مطالب بالا مشخص می شود که احادیث ذاتا با هم تناقض ندارند. (دقت فرمائید)