1. افترا در لغت و اصطلاح«افترا» از ماده «فری» در لغت، به معنای دروغ بزرگی که موجب تعجب شود. هم‌چنین به معنای قذف به زنا نیز آمده است.[طریحى، فخر الدین، مجمع البحرین، محقق، حسینی، سید احمد، ج 1، ص 329، تهران، کتابفروشى مرتضوى، چاپ سوم، 1375ش.]در اصطلاح حقوقی عبارت است از: «نسبت دادن صریح عمل مجرمانه برخلاف حقیقت و واقع، به شخص یا اشخاص معین به یکی از طرق مذکور در قانون، مشروط بر این‌که صحت عمل مجرمانه نسبت داده شده، در نزد مراجع قضایی ثابت نشود».
2 . افترا در شرع مقدس اسلام
اما افترا در شرع مقدس اسلام با تحقیق و جست‌ و جو در موارد کاربرد آن در روایات[ اشعرى قمى، احمد بن محمد بن عیسى، النوادر، ص 143، قم، مدرسة الإمام المهدی(عج)، چاپ اول، 1408ق.] و کتاب‌های فقهی[ خمینى موسوی، سید روح الله، تحریر الوسیلة، مترجم، اسلامى، على‌، ج 4، ص 185، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ بیست و یکم، 1425ق] در بیشتر موارد به معنای نسبت ناروای زنا و ارتباط نامشروع دادن به اشخاص می‌‌باشد.
چنان‌‌که امام صادق(ع) فرمود: « امام علی(ع) حکم داد که افترا بستن سه گونه است: 1. مردى را متهم به زنا سازد، 2. بگوید مادرش زناکار است، 3. او را به غیر پدرش منتسب سازد، در این افترا، هشتاد تازیانه حدّ است». [ بروجرى، آقا حسین طباطبایى، منابع فقه شیعه‌، مترجمان: حسینیان قمى، مهدى، صبورى، محمد حسین‌، تهیه کننده: اسماعیل‌تبار، احمد، حسینى، سید احمدرضا‌، ج 30، ص 787، تهران، فرهنگ سبز‌، چاپ اول، 1429ق.‌]2. «افتراء»: به معنى جعل دروغ و چیزى از خود درآوردن، وآیات زیادی در این مورد هست که به دو آیه اکتفا می کنیم و شما را به کتاب معجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم ارجاع می دهیم :
انعام 12: وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ کَذِباً ؛ یعنی : کیست ظالم تر از آنکه بر خدا دروغ ببندد ؟
یونس 38: أَمْ یَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ؛ یعنی : بلکه می گویند قرآن را او ساخته است ، بگو پس شما هم یک سوره مانند آن بیاورید.