1. متن روایت مورد پرسش عبارت است از :عَنْ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ(علیها السلام) قالَتْ: سَأَلَ رَسُولُ اللّهِ(صلى الله علیه وآله وسلم)أَصْحابَهُ عَنِ الْمَرْأَةِ ماهِىَ؟ قالُوا: عَوْرَةٌ، قالَ: فَمَتى تَکُونُ أَدْنى مِنْ رَبِّها؟ فَلَمْ یدْرُوا.
فَلَمّا سَمِعَتْ فاطِمَةُ(علیها السلام) ذلِکَ قالَتْ: أَدْنى ما تَکُونُ مِنْ رَبِّها أَنْ تَلْزَمَ قَعْرَ بَیتِها.
فَقالَ رَسُولُ اللّهِ(صلى الله علیه وآله وسلم): إِنَّ فاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنّى.
بحارالأنوار 43 92 باب 4- سیرها و مکارم أخلاقها صلوات الله علیها
پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) از اصحابش پرسید: زن چیست؟ گفتند: زن ناموس است.
فرمود: زن چه موقع به خدایش نزدیکتر است؟ اصحاب نتوانستند جواب گویند.
چون این سخن به گوش فاطمه(علیها السلام)رسید، فرمود: نزدیکترین اوقات زن به خداى خود هنگامى است که در کُنج خانه خود باشد.
پس از این جواب، پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم)فرمود: حقّا که فاطمه پاره تن من است.
2. پیام این روایت این است که اصل این است که زن تا حد ممکن و در غیر ضرورت امیختگی و ارتباطی با نامحرم نداشته باشد و حفظ این اصل و عدم ارتباط با نامحرم بهترین حالتی است که موجب تقرب او به خداوند می گردد زیرا حفظ این اصل موجب دور ماندن او از گناه و مفسده و زمینه ساز رشد و تعالیم معنوی او است .
3. در وقت ضرورت باید به اندازه ضرروت از این اصل اولی فاصله گرفت و این حریم را حفظ نمود و از خط قرمز عبور نکرد .