بر اساس روایات، چون امام مهدی(عج) قیام کند، به مسجد‌الحرام می‌رود و پشت به کعبه می‌ایستد و 313 مرد نزد او حاضر می‌شوند. آن حضرت با خواندن آیه: «بَقِیَّةُ اللّهِ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ»، ضمن اعلام ظهور، خود را معرفی کرده و مردم را به پیروی از خود و پذیرش دین الهی دعوت می‌کند. البته وقتی ظهور اتفاق بیفتد، همه مردم دنیا از آن مطلع می‌شوند، به همین دلیل به ما گفته شده؛ خبر ظهور را از کسی قبول نکنید؛ زیرا اگر ظهور اتفاق بیفتد همه می‌فهمند و احتیاجی به خبر دادن نیست. از طرفی یکی از علامت‌های ظهور امام زمان(عج) ندای آسمانی است، همه مردم جهان آن را خواهند شنید و حتی کسانی که خواب‌ هستند بیدار شده، آن را می‌شنوند و از آن پس نام امام زمان(عج) بر سر زبان‌ها می‌افتد و همه باخبر می‌شوند. در روایتی آمده است: سیف بن عمیره گفت : نزد ابوجعفر منصور بودم وی بدون مقدمه گفت : بدون تردید ندا کننده ای از آسمان نام مردی از فرزندان ابوطالب را می خواند . گفتم : این سخن را روایت می کنید ؟ گفت : آری سوگند به آن کس که جانم در دست اوست آن را با گوش خود شنیدم. گفتم : ای خلیفه ، من تاکنون چنین حدیثی از کسی نشنیده ام ! گفت : ای سیف ، این سخن حق است ، زمانی که آن امر واقع می شود ، نخستین کسی که اجابت نماید ما هستیم ، مگر نه این است که آن ندا ، مردی از عموزادگان ما را می خواند ؟ گفتم: آیا آن مرد از فرزندان فاطمه است ؟ گفت : آری این سیف ، چنانچه این روایت را از ابوجعفر محمد بن علی امام باقر نشنیده بودم ، اگر تمام مردم روی زمین برایم می گفتند نمی پذیرفتم ، اما او محمد بن علی (امام باقر) است . طبق روایات پس از این ندای آسمانی ، حضرت مهدی به طور سری با برخی از یاران و هواداران خود ارتباط برقرار می نماید . درباره آن بزرگوار ، در سراسر گیتی سخن بسیار به میان آمده ، و نام وی زبانزد همگان گشته ، و محبتش در دلها جای می گیرد . دشمنان وی از ظهور آن حضرت سخت بیمناک شده ، و از این رو برای دست یافتن به او به تلاش و کوشش می پردازند .
در میان مردم شایع می شود که آن حضرت در مدینه منوره اقامت گزیده ، و حکومت حجاز یا نیروهای خارجی جهت کنترل اوضاع داخلی حجاز ، و پایان دادن به کشمکش قبائل با حکومت وقت لشکریان سفیانی را از سوریه به یاری می طلبند . این سپاه وارد مدینه گشته و به هر مرد هاشمی که دست یابند او را دستگیر می کنند . بسیاری از آنان و شیعیان آنها را کشته و بقیه را بزندان می افکنند . سفیانی ، دسته ای از نیروهای خود را روانه مدینه می کند و آنها مردی را در آنجا بقتل می رسانند و مهدی و منصور از آنجا می گریزند ، و از اولاد پیامبر (ص) کوچک و بزرگ آنان دستگیر شده به گونه ای که هیچ کس نمی ماند جز اینکه دستگیر و زندانی می گردد ، نیروهای سفیانی در تعقیب آن دو مرد از شهر بیرون می آیند و حضرت مهدی (علیه السلام) همانند حضرت موسی علیه السلام ، بیمناک و نگران از آنجا خارج شده و رهسپار مکه می گردد . سپس آن حضرت در شهر مکه با بعضی از یاران خود تماس می گیرد تا اینکه قیام و حرکت مقدس خویش را در شب دهم محرم بعد از نماز عشاء از حرم شریف مکی آغاز می کند آنگاه نخستین سخنرانی خود را برای مردم مکه ایراد می فرماید ، که دشمنان وی سعی در ترور آن حضرت دارند ، اما یاران آن حضرت با در میان گرفتن آن بزرگوار دشمنان را دور و متفرق ساخته ، و نخست بر مسجد الحرام و سپس بر مکه تسلط می یابند . در صبح روز دهم محرم حضرت مهدی علیه السلام پیام خود را به زبانهای مختلف به تمام جهان ابلاغ می کند و ملل دنیا را به یاری خویش دعوت کرده ، اعلام می دارد که در مکه باقی خواهد ماند ، تا معجزه ای که جد گرامی اش حضرت مصطفی (ص) وعده فرموده ، و آن فرو رفتن لشکریان سفیانی بزمین است که برای درهم شکستن حرکت آن حضرت راهی مکه می شوند ، به وقوع پیوندد . اما پس از اندک زمانی ، معجزه وعده دادن شده در مورد سپاه سفیانی که در مسیر مکه به حرکت در آمده اتفاق می افتد .