اگر زن مضطربه بيشتر از ده روز خون ببيند و همه‏اش يك جور باشد، تكليف چيست؟

آيات عظام امام، خامنه‏اى و نورى: بايد به عادت خويشان (مانند خواهر، مادر، خاله و عمه) مراجعه كند. اگر عادت آنان هفت روز است، بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد و اگر كمتر از هفت روز است )مثلاً پنج روز(، بايد آن را حيض قرار دهد و بنابر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و هفت روز )در اين مثال دو روز(، كارهايى را كه بر حائض حرام است، ترك كند و كارهاى استحاضه )عبادت( را به جا آورد. اگر عادت خويشانش از هفت روز بيشتر باشد )مثلاً نه روز( بايد هفت روز را حيض قرار دهد و بنابر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و هفت روز )در اين مثال دو روز(، كارهايى را كه بر حائض حرام است، ترك كند و كارهاى استحاضه )كه انجام عبادت است( را به جا آورد و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يكسان نيست، بنابر احتياط واجب بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

 آيات عظام بهجت و مكارم: بايد مطابق عادت خويشان و بستگان خود )مانند خواهر، مادر، خاله و عمه( عمل كند؛ يعنى، روزهاى عادت آنها را معيار قرار داده و باقى را استحاضه بداند و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يكسان نيست، بنا بر احتياط بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

 آيةاللَّه تبريزى: در هر صورت بايد ششش يا هفت روز را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

 آيةاللَّه سيستانى: بنابر احتياط واجب بايد با دو شرط به عادت برخى از خويشان )مانند خواهر، مادر، خاله و عمه( مراجعه كند و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يكسان نيست، بايد عددى را بين سه تا ده روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

 دو شرط عبارت است از:

 1. نداند اندازه عادت آن زن )كه از نظر سن و مزاج مماثل اوست( مخالف با اندازه عادت خودش است.

 2. نداند اندازه عادت آن زن با اندازه عادت ديگر خويشانش، تفاوت دارد. اما اگر اين دو شرط حاصل نباشد، مى‏تواند به اختيار خود از سه تا ده روز هر شماره‏اى را كه مناسب با سن و مزاج او باشد، ايام عادت و بقيه را استحاضه خود قرار دهد و بهتر آن است كه هفت روز قرار دهد.

 آيةاللَّه وحيد: بايد به عادت خويشان )مانند خواهر، مادر، خاله و عمه( مراجعه كند. اگر عادت آنان شش يا هفت روز است، بايد همان حيض و باقى را استحاضه قرار دهد و اگر كمتر از هفت روز است )مثلاً پنج روز( بايد همان را حيض قرار دهد. بنابر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و شش يا هفت روز )در اين مثال يك يا دو روز( كارهايى را كه بر حائض حرام است، ترك كند و كارهاى استحاضه )عبادت( را به جا آورد و اگر عادت خويشانش از هفت روز بيشتر باشد )مثلاً نه روز(، بايد شش يا هفت روز را حيض قرار دهد و بنا بر احتياط واجب در تفاوت بين شماره عادت آنان و شش يا هفت روز )در اين مثال دو يا سه روز( كارهايى را كه بر حائض حرام است، ترك كند و كارهاى استحاضه )عبادت( را به جا آورد و اگر خويشانش عادت ندارند و يا عادتشان يكسان نيست، بنابر احتياط واجب بايد هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

 تبصره 1 . اگر خويشان او عادت ندارند و يا عادتشان يكسان نيست، آيةاللَّه فاضل مى‏فرمايد: بايد سه يا شش يا هفت روز و آيةاللَّه صافى مى‏فرمايد: بايد شش يا هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

 تبصره 2 . اگر عادت همه يا اكثر خويشان زن مضطربه هفت روز باشد، اكثر مراجع تقليد مى‏گويند: همان هفت روز را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد و با توجه به اينكه آيةاللَّه‏سيستانى در مسئله احتياط واجب دارند، مقلدانشان مى‏توانند به فتواى اكثر عمل كنند و اگر عادت خويشانشان مختلف بود يا عادت نداشتند، چنانچه عدد شش يا هفت را حيض خود قرار دهد، به فتواى همه مراجع تقليد عمل كرده است.

منبع:

امام، تحرير الوسيله، ج 1، غسل الحيض، م 19 ، توضيح‏المسائل مراجع، م 494 و تعليقات على العروه، ج 1 حكم تجاوز الدم عن العشره، م 1 و دفتر:آيت الله خامنه‏اى.

 آيت الله بهجت، وسيلة النجاة، ج 1، م 261. آيت الله تبريزي منهاج‏الصالحين، ج 1، م 222.آيت الله سيستانى، تعليقات على العروه، ج 1 حكم تجاوز الدم عن العشره، م 1.توضيح‏المسائل مراجع، م 489 و 491آيت الله وحيد، توضيح‏المسائل، م 500