خدای مهربان من!

اگر تو نبودی وقتی دلم می‌گرفت چه کسی آرامم می‌کرد؟ وقت تنهایی با چه کسی گفت‌وگو می‌کردم؟ چه کسی دست‌هایم را می‌گرفت؟ اگر تو نبودی در تاریکی، کدام چراغ راهم را روشن می‌کرد؟ کدام چشمه تشنگی‌ام را فرومی‌نشاند؟ اگر تو نبودی شادی از کجا آغاز می‌شد و اندوه چگونه پایان می‌گرفت؟

حالا تو هستی و مهربانی هست، دوستی هست، روشنایی هست؛ خورشید و باران و عطر گل‌ها هستند؛ آواز پرنده‌ها، مهربانی مادر و بزرگی پدر هست.

اگر تو نبودی دنیا خالی بود از همه‌ی خوبی‌ها. ای همه‌ی خوبی‌ها!

منبع: مجله باران