این‌که شیعه ادعا می‌کند: اصحاب پیامبر اکرم(ص) بعد از وفات او مرتد شده‌اند و برگشتند، به چه معناست؟ و آیا می‌تواند مورد پذیرش باشد؟

پدید آمدن انحراف، از نوع بدعت و ارتداد، در میان بخش هایی از اصحاب رسول گرامی اسلام (ص)، پس از درگذشت آن حضرت، اولاً؛ از منظر منابع دست اول امت اسلامی، امری مسلم و تردید ناپذیر است و اختصاصی به منابع شیعه ندارد.
روایات متواتر بر جای مانده از رسول اکرم (ص) که هم اکنون در صحاح شش گانه اهل سنت، و دیگر منابع معتبر آنان، با سندهای متعدد صحیح موجود است، بیانگر آن است که بخش های قابل توجهی از صحابه ی پیامبر (ص) پس از درگذشت ایشان، راه و روش پیامبر (ص) را رها کرده و به گذشته ی خویش بازگشته اند. و دقیقاً همین انحراف واپسگرایانه ی آنان موجب شده است تا در روز قیامت بدون آنکه اجازه یابند از آب حوض کوثر بیاشامند، از حوض کوثر رانده شده، و فرشتگان عذاب، آنان را به طرف جهنم سوق دهند.
ثانیاً؛ ارتداد مطرح شده ی در این گونه روایات، به معنای ارتداد اصطلاحی نیست که موحب کفر اصطلاحی آنان گردد بلکه به بمعنای بازگشت به گذشته و ارزش های جاهلی و روی گرداندن از راه و روش پیامبر (ص) است. پس این ارتداد به این معنا نیست که آنان شیعه بوده اند و پس از پیامبر، سنی شده اند یا این که در عصر پیامبر (ص) سنی بوده اند و بعداً شیعه شده اند؛ هرچند از نظر تاریخ و روایات اسلامی، این امر ثابت است که نخستین اسمی که در اسلام و در عصر پیامبر (ص) پدید آمده نام «شیعه» است. و نخستین کسی که واژه ی شیعه را بر پیروان علی (ع) اطلاق نموده و آنان را با عنوان «شیعه علی (ع)» یاد کرده، شخص رسول اکرم (ص) است و نخستین کسانی که به نام شیعه ی علی (ع) نامیده شدند، شماری از صحابه پیامبرند.